خط تعلیق

خط تَعلیق یا ترسل اولین شیوه از خوشنویسی فارسی است که خاص ایرانیان پدید آمده است. به نظر می رسد این شیوه از خوشنویسی در اواسط سدهٔ هفتم از ترکیب و توسعهٔ دو خط توقیع و رقاع و تحت تأثیر خطوط ایرانی پیش از اسلام و با توجه به ذوق و روحیه ایرانی به وجود آمده باشد.خط تعلیق را می توان نخستین خط کاملاً ایرانی دانست. در واقع این شیوه اولین نوع خوشنویسی بود که برای خط پارسی که از عربی منشعب شده بود، ابداع گشت و در آن علامت های زیر و زبر و پیش به کار نمی رفت. تعلیق خطی تودرتو و متصل به هم است و کلمات و حروف در آن یکنواخت نوشته نمی شوند، یعنی گاهی بزرگ و گاهی ریزند. خط تعلیق دوایر زیاد، حروف مدور و قابلیت فراوان در ارائهٔ ترکیب های متنوع را دارد. به همین سبب بیشتر در بین افرادی رواج داشت که از نظر سواد و میزان آشنایی با خط در سطح بالایی بوده اند. این خط ویژه کاتبان دربارها و دیوان های حکومتی بوده از این رو این خط به تدریج کاربرد خود را از دست داده است.
خواجه ابوالعال در سدهٔ دوم
حسن بن حسین فارسی در سدهٔ چهارم
احمدبن علی شیرازی در سدهٔ هشتم
منصوربن محمد بهبهانی در سده های هشتم و نهم
سلطانعلی مشهدی در سدهٔ نهم
درویش عبداللّه منشی بلخی در سدهٔ نهم
نجم الدین مسعود ساوی در سدهٔ نهم
شهاب الدین عبداللّه مروارید کرمانی (بیانی کرمانی) در سدهٔ نهم
خواجه تاج سلیمانی یا سلمانی در سدهٔ نهم
محمد اسفزاری در سدهٔ دهم
ابراهیم استرآبادی در سده های نهم و دهم
خواجه اختیارالدین منشی (اختیار منشی) در سده های نهم و دهم
عبدالحی منشی استرآبادی در سده های نهم و دهم
حسنعلی بیگ در سدهٔ دهم
خواجه میرک منشی کرمانی در سدهٔ دهم
اسکندربیگ منشی در سدهٔ یازدهم
محمدکاظم واله اصفهانی در سدهٔ سیزدهم
لطفعلی معروف به صدرالافاضل در سده های سیزدهم و چهاردهم.
همچنین از تعلیق نویسان معروف عثمانی این اشخاص پرآوازه ترند: محمود طوپخانَوی در سدهٔ یازدهم؛ ابراهیم فائق و اسماعیل عاصم و سیدمحمد مجیدی اخرس و محمد اسعد در سدهٔ دوازدهم؛ و مصطفی جودت در سدهٔ چهاردهم.
این خط حدود صد سال رواج کامل داشت و پس از آن رفته رفته با پیدایش نستعلیق و سپس شکسته نستعلیق از رواج آن کاسته شد و رونق سابق را از دست داد. عده ای ابداع این خط را به خواجه تاج سلمانی اصفهانی نسبت می دهند. اما در واقع او این خط را قانونمند کرد و بعدها به وسیله خواجه عبدالحی منشی استرابادی برای آن قواعد و اصول بیشتری به وجود آمد.
خط تعلیق، زمینه ساز پیدایش دو خط دیگر ایرانی یعنی نستعلیق و شکسته نستعلیق بود. رواج و رونق این دو خط از کاربرد تعلیق کاست تا جایی که تقریباً به بوته فراموشی سپرده شد.
خط تعلیق بیشتر به عنوان خط تحریری و برای نوشتن نامه ها و فرمان های حکومتی به کار می رفته است. به نظر می رسد خط تعلیق در اثر نیاز به تندنویسی در امور منشی گری شکل گرفته باشد. پیوسته نوشتن کلمات و کمتر جدا کردن قلم از کاغذ در این شیوه به سرعت کاتب می افزود. افزون برآن کلمات و حروف در خط تعلیق درهم پیچیده اند و به طور پیوسته نگاشته می شوند از این رو تغییر و تصرف در آن کمتر ممکن است. این نکته به ویژه برای فرمان ها و منشورهای حکومتی و اسناد مختلف حائز اهمیت بود.

[ویکی فقه] نوعی خط تودرتو و پیچیده، بر گرفته از خط توقیع و رِقاع است.
تعلیق در لغت به معنای در آویختن چیزی به چیزی است و اطلاق نام تعلیق به این خط ناشی از پیچیدگی در نگارش حروف و روانی حروف آن است که گویا بر روی کاغذ معلق اند برخی محققان برآن اند که نَسخِ شیوة ایرانی یا خط تحریری که تحت تأثیر خط پهلوی و اوستایی نوشته می شد (پهلوی، زبان و ادبیات) در شکل گیری خط تعلیق مؤثر بوده است.
ویژگیهای خط تعلیق
در تعلیق، علاوه بر متصل نوشتن حروف منفصل، گاه چندین کلمه را پیوسته می نویسند. این شیوه را، که به ضرورت تندنویسی ایجاد شده است، شکستة تعلیق می گویند. نظم و ترتیب و تناسب اجزای حروف و کلمات، که در خطوط دیگر معمول است، در تعلیق و فروع آن (ترسل و دیوانی) رعایت نمی شود؛ چنانکه کلمات و حروف آن یکنواخت نیست و گاه درشت و گاه ریز نوشته می شود. قطِّ (برشِ) قلمِ تعلیق هم بین «تحریف» (ارتفاع بیش تر نیش راستِ قلم از نیشِ چپ) و «مستوی» (قلمی که برش آن تَخت و بین صفر تا ده درجه باشد) است (مانند خط نستعلیق)، و هم «محرّف» (قلمی که زاویة برش آن تُند و در حدود ۳۵ تا ۴۵ درجه باشد) است. حرکات قلم در این خط نرم و تقریباً «دور» (گردش حروف که در دایره های معکوس و مستقیم مانند «ح» و «ق» و گِردی سَرِ «ف» و «ق» و «و» و مانند آن به وجود می آید) است.
کاربرد خط تعلیق
خط تعلیق، در آغاز برای کتابت مراسلات دولتی و تنظیم احکام حکومتی به کار می رفت و کاتبانِ این خط ملزم بودند خطوط دیوانی، چپ (وارونه نویسی)، سیاق و طغرایی را هم خوب بنویسند. این نوع کاربرد و نیز طرز نگارش تعلیق، آن را به «خط ترسل» نیز معروف ساخت.
پیشینه خط تعلیق
...