علی امین الدوله

میرزا علی امین الدوله (۱۲۵۹ ه‍.ق، تهران–۱۳۲۲ ه‍.ق، گیلان)، از رجال دوران قاجاریه و صدراعظم ایران بود.
خاطرات سیاسی میرزا علی خان امین الدوله، به کوشش حافظ فرمانفرماییان، تهران، ۱۳۴۱
از صبا تا نیما، جلد اول، ص ۲۸۰–۲۷۲
دائرةالمعارف فارسی
علی خان امین الدوله فرزند محمد خان مجدالملک سینکی، در ۱۸ ذیقعده ۱۲۵۹ در تهران به دنیا آمد. پس از انجام تحصیلات معمول نزد پدر دانشمند و اصلاح طلب خود، به آموختن زبان فرانسوی و معلومات جدید پرداخت و نوشته های نویسندگان و دانشمندان غرب را مطالعه کرد در اوایل عهد ناصرالدین شاه منشی حضور بود و بیشتر رسائل شاه به قلم و انشای او تحریر می شد. در سال ۱۲۹۰ لقب امین الملک و منصب وزارت رسائل به او داده شد. در همان اوقات ادارهٔ پست به او سپرده شد و یک سال بعد ضرابخانهٔ دولتی نیز به او واگذار گردید. در سال ۱۲۹۷ وزارت وظایف و اوقاف که شغل پدری اش بود به دیگر مشاغل او افزوده شد. در سال ۱۲۹۹ لقب امین الدوله گرفت، و در سال ۱۳۰۴ به ریاست مجلس وزرا و دارالشورای کبری انتخاب شد.
در سفرهای ناصرالدین شاه به فرنگ، امین الدوله ملتزم رکاب بود، و شاه پس از بازگشت از سفر سوم فرنگ در سال ۱۳۰۶ قمری امر تدوین قانون را به عهدهٔ او گذاشت. امین الدوله یک کتابچهٔ قانون تنظیم کرد و فرمان اجرای آن صادر شد، اما حکومتیان از اجرای آن جلوگیری کردند.
امین الدوله در سال ۱۳۱۳ در زمان صدراعظمی امین السلطان به پیشکاری آذربایجان منصوب شد، و این انتصاب در حکم تبعید او بود. در آنجا حاجی میرزا حسن رشدیه را که پس از هجوم روحانیان و بستن مدرسه رشدیه به قفقاز فرار کرده بود با تلگراف به تبریز خواست و به دست او دبستان باشکوهی بنیاد نهاد و همهٔ هزینه های آن را خود پرداخت کرد