[ویکی فقه] یادنامه طبری (کتاب). همانگونه که دانش در مکتب اسلام ، ارج و احترامی ویژه دارد از دانشمند و راهنمای فکر و اندیشه مردم نیز بهترین تجلیل ها و تمجیدها شده است.
تکریم و بزرگداشت عالمان و به جاودانگی سپردن سیره و فکر و روش آنان راه های گوناگونی دارد یکی از بهترین آنها، بیان و نشر مکارم، اخلاق ، فضائل نفسانی، همت بلند و تحمل تلخی ها و سختیها در راه کسب دانش، خدمت به مردم، نشر علوم الهی و از خودگذشتگی ها و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنان است. از این رو یکی از راههای ارج نهادن به خدمات ارزنده این عالمان و ارائه الگو برای نسل امروز و نسل های آینده، برگزاری سمینار، کنگره و بزرگداشت این عالمان است. یکی از چهره های تاریخی، علمی و ادبی ابو جعفر محمد بن جریر طبری است. وزارت فرهنگ و آموزش عالی در راستای تجلیل از مقام این عالم و دانشمند اسلامی از ۲۲ لغایت ۲۴ شهریورماه ۱۳۶۸ سمیناری در یکهزار و یکصدمین سال درگذشت این مورخ، مفسر و فقیه برگزار گردید.
یادنامه طبری
این یادنامه بعد از برگزاری این سمینار تهیه و منتشر شد، مشتمل و حاوی شرح حال و آثار، سوانح و حوادث زندگانی و مجموعه ای از مقالات علمی و پژوهشی این سمینار می باشد. این یادنامه با گفتارها و پیام های ریاست جمهوری اسلامی ایران، مقدمه دبیرخانه سمینار و مسئوول سمینار آغاز و مقالات سمینار در ۴ بخش تنظیم و بدین شرح آمده است:بخش اول: زندگینامه و آثار طبری.بخش دوم: فقه و تفسیر که مهمترین مقالات روش تفسیر طبری، ترجمه آیات تفسیر طبری و ابو الفتوح رازی و ادب نقد.بخش سوم: تاریخ و اسطوره. مهمترین مقالات: مکتب تاریخ نگاری طبری، نقش تاریخ در تفسیر طبری و طبری و سلفی گری.بخش چهارم: زبان و ادب. مهمترین مقالات: ترجمه تاریخ طبری ، نسخه خطی ترجمه تاریخ طبری در ونیز، ترجمه تفسیر طبری و تاثیر آن در حفظ و گسترش زبان فارسی، نکته های بلاغی در تفسیر طبری و ترجمه تفسیر طبری.
نسخه شناسی
نسخه حاضر در برنامه توسط سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز تحقیقات علمی کشور با عنوان چاپ اول زمستان ۱۳۶۹ چاپ و به بازار عرضه گردیده است.
تکریم و بزرگداشت عالمان و به جاودانگی سپردن سیره و فکر و روش آنان راه های گوناگونی دارد یکی از بهترین آنها، بیان و نشر مکارم، اخلاق ، فضائل نفسانی، همت بلند و تحمل تلخی ها و سختیها در راه کسب دانش، خدمت به مردم، نشر علوم الهی و از خودگذشتگی ها و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنان است. از این رو یکی از راههای ارج نهادن به خدمات ارزنده این عالمان و ارائه الگو برای نسل امروز و نسل های آینده، برگزاری سمینار، کنگره و بزرگداشت این عالمان است. یکی از چهره های تاریخی، علمی و ادبی ابو جعفر محمد بن جریر طبری است. وزارت فرهنگ و آموزش عالی در راستای تجلیل از مقام این عالم و دانشمند اسلامی از ۲۲ لغایت ۲۴ شهریورماه ۱۳۶۸ سمیناری در یکهزار و یکصدمین سال درگذشت این مورخ، مفسر و فقیه برگزار گردید.
یادنامه طبری
این یادنامه بعد از برگزاری این سمینار تهیه و منتشر شد، مشتمل و حاوی شرح حال و آثار، سوانح و حوادث زندگانی و مجموعه ای از مقالات علمی و پژوهشی این سمینار می باشد. این یادنامه با گفتارها و پیام های ریاست جمهوری اسلامی ایران، مقدمه دبیرخانه سمینار و مسئوول سمینار آغاز و مقالات سمینار در ۴ بخش تنظیم و بدین شرح آمده است:بخش اول: زندگینامه و آثار طبری.بخش دوم: فقه و تفسیر که مهمترین مقالات روش تفسیر طبری، ترجمه آیات تفسیر طبری و ابو الفتوح رازی و ادب نقد.بخش سوم: تاریخ و اسطوره. مهمترین مقالات: مکتب تاریخ نگاری طبری، نقش تاریخ در تفسیر طبری و طبری و سلفی گری.بخش چهارم: زبان و ادب. مهمترین مقالات: ترجمه تاریخ طبری ، نسخه خطی ترجمه تاریخ طبری در ونیز، ترجمه تفسیر طبری و تاثیر آن در حفظ و گسترش زبان فارسی، نکته های بلاغی در تفسیر طبری و ترجمه تفسیر طبری.
نسخه شناسی
نسخه حاضر در برنامه توسط سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز تحقیقات علمی کشور با عنوان چاپ اول زمستان ۱۳۶۹ چاپ و به بازار عرضه گردیده است.
wikifeqh: یادنامه_طبری_(کتاب)
[ویکی نور] همانگونه که دانش در مکتب اسلام،ارج و احترامی ویژه دارد از دانشمند و راهنمای فکر و اندیشه مردم
نیز بهترین تجلیل ها و تمجیدها شده است.تکریم و بزرگداشت عالمان و به جاودانگی سپردن
سیره و فکر و روش آنان راه های گوناگونی دارد یکی از بهترین آنها،بیان و نشر مکارم،اخلاق،
فضائل نفسانی،همّت بلند و تحمّل تلخی ها و سختیها در راه کسب دانش،خدمت به مردم،
نشر علوم الهی و از خودگذشتگی ها و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنان است.
نیز بهترین تجلیل ها و تمجیدها شده است.تکریم و بزرگداشت عالمان و به جاودانگی سپردن
سیره و فکر و روش آنان راه های گوناگونی دارد یکی از بهترین آنها،بیان و نشر مکارم،اخلاق،
فضائل نفسانی،همّت بلند و تحمّل تلخی ها و سختیها در راه کسب دانش،خدمت به مردم،
نشر علوم الهی و از خودگذشتگی ها و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنان است.