پناهندگان در لهستان (انگلیسی: Refugees in Poland) گروه نسبتاً کوچکی هستند. از سال ۱۹۸۹ تعداد کسانی که برای پناهندگی در لهستان اقدام کرده اند همه ساله بین ۱۰۰۰ تا ۱۰٫۰۰۰نفر افزایش یافته و تنها بین ۱ تا ۲ درصد از متقاضیان پناهندگی شان تأیید شده است. اغلب متقاضیان شهروندان اتحاد جماهیر شوروی سابق (به ویژه چچن و اوکراین) هستند.
پس از جنگ جهانی دوم، لهستان که یک کشور کمونیستی شد به مقصد اصلی پناهندگان تبدیل گشت. دولت کمونیستی فقط از کشورهایی که از «مبارزه طبقاتی» تأثیر می پذیرفتند (مانند یونان، شیلی یا ویتنام) پناهنده می پذیرفت. برآورد شده است که تعداد کل پناهجویانی که در سالهای ۱۹۴۵ – ۱۹۸۹ به لهستان آمده اند حدود ۲۰٫۰۰۰–۳۰٫۰۰۰ نفر بوده است. بدنبال سقوط کمونیسم در سال ۱۹۸۹ لهستان پس از آزادی و انتقال به یک جامعه سرمایه داری و دموکراتیک، مقصدی جذاب تر برای پناهندگان شد. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان در ۱۹۹۲ پس از پیوستن لهستان به کنوانسیون پناهندگان ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ دفتری در هلند گشود. درمیان سایر کشورها لهستان به یکی از مقصدهای پناهجویان اتحاد جماهیر شوروی سابق (به ویژه چچن)، یوگسلاوی و افغانستان تبدیل شد. البته تعداد پناهندگانی که به لهستان می آمدند به نسبت کشورهای اروپای غربی کمتر بود. در اوائل دهه ۱۹۹۰همه ساله نزدیک به ۱۵۰۰ پناهجو وارد می شدند که به سختی تا پایان دهه ۱۹۹۰ این میزان به دو برابر رسید و دولت لهستان به منظور بخشی از آماده سازی اش برای پذیرفتن عضویتش در اتحادیه اروپا قوانین جدیدی را تصویب کرد.
از سال ۲۰۰۰ بزرگترین گروه پناهنده در لهستان، شهروندان اتحاد جماهیر شوروی سابق هستند؛ هرسال بین ۴۰–۹۰٪ از افراد متقاضی پناهندگی در لهستان را تشکیل می دهند؛ خارج از آن، بزرگترین گروه چچنی است که در آغاز قرن بیست و یکم به دنبال جنگ داخلی چچن به لهستان سرازیر شدند.
در ابتدای سال ۲۰۰۰ افرادی که متقاضی پناهندگی در لهستان بودند به ۷۰۰۰ نفر افزایش یافتند. از سال ۲۰۱۰ این تعداد در نوسان بود، در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ تعداد متقاضیان پناهندگی به ۱۰۰۰ نفر و در ۲۰۱۳ قریب به ۱۵۰۰۰نفر و در سال ۲۰۱۴ تقریباً ۶۵۰۰ نفر بود و به ۱۲۰۰۰ نفر در ۲۰۱۵ رسید.
پس از جنگ جهانی دوم، لهستان که یک کشور کمونیستی شد به مقصد اصلی پناهندگان تبدیل گشت. دولت کمونیستی فقط از کشورهایی که از «مبارزه طبقاتی» تأثیر می پذیرفتند (مانند یونان، شیلی یا ویتنام) پناهنده می پذیرفت. برآورد شده است که تعداد کل پناهجویانی که در سالهای ۱۹۴۵ – ۱۹۸۹ به لهستان آمده اند حدود ۲۰٫۰۰۰–۳۰٫۰۰۰ نفر بوده است. بدنبال سقوط کمونیسم در سال ۱۹۸۹ لهستان پس از آزادی و انتقال به یک جامعه سرمایه داری و دموکراتیک، مقصدی جذاب تر برای پناهندگان شد. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان در ۱۹۹۲ پس از پیوستن لهستان به کنوانسیون پناهندگان ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ دفتری در هلند گشود. درمیان سایر کشورها لهستان به یکی از مقصدهای پناهجویان اتحاد جماهیر شوروی سابق (به ویژه چچن)، یوگسلاوی و افغانستان تبدیل شد. البته تعداد پناهندگانی که به لهستان می آمدند به نسبت کشورهای اروپای غربی کمتر بود. در اوائل دهه ۱۹۹۰همه ساله نزدیک به ۱۵۰۰ پناهجو وارد می شدند که به سختی تا پایان دهه ۱۹۹۰ این میزان به دو برابر رسید و دولت لهستان به منظور بخشی از آماده سازی اش برای پذیرفتن عضویتش در اتحادیه اروپا قوانین جدیدی را تصویب کرد.
از سال ۲۰۰۰ بزرگترین گروه پناهنده در لهستان، شهروندان اتحاد جماهیر شوروی سابق هستند؛ هرسال بین ۴۰–۹۰٪ از افراد متقاضی پناهندگی در لهستان را تشکیل می دهند؛ خارج از آن، بزرگترین گروه چچنی است که در آغاز قرن بیست و یکم به دنبال جنگ داخلی چچن به لهستان سرازیر شدند.
در ابتدای سال ۲۰۰۰ افرادی که متقاضی پناهندگی در لهستان بودند به ۷۰۰۰ نفر افزایش یافتند. از سال ۲۰۱۰ این تعداد در نوسان بود، در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ تعداد متقاضیان پناهندگی به ۱۰۰۰ نفر و در ۲۰۱۳ قریب به ۱۵۰۰۰نفر و در سال ۲۰۱۴ تقریباً ۶۵۰۰ نفر بود و به ۱۲۰۰۰ نفر در ۲۰۱۵ رسید.
wiki: پناهندگان در لهستان