استارا
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( آستارا ) آستارا. ( اِخ ) نام بندر و مرکز تجارتی بمغرب خزر بشمال گرگانه رود بر خط سرحدی ایران و روس در 37هزارگزی جنوب لنکران ، در مصب رودی به همین نام ، موقف کشتی های بازرگانی ، دارای پست خانه و تلگرافخانه و مدرسه و بیمارخانه ، در 173300گزی طهران و 281000گزی تبریز. پیشتر این بندر جزو تقسیمات ایالت آذربایجان بود وامروز جزو ولایت گیلان است. این شهر را رود آستارا بدو بخش میکند، بخش شمالی آستارای روس و جنوبی آستارای ایران است. و شیلات این بندر و نواحی آن بسیار مهم وذیقیمت است. || آستارا و گرگانرود. یکی از تقسیمات نوزده گانه رشت. مرکز آن شهر ریگ که آن راگرگانه رود نیز گویند، و دارای معادن ذغال سنگ است.
دانشنامه عمومی
آستارا. آستارا ( تلفظ راهنما·اطلاعات) ششمین شهر بزرگ استان گیلان و مرکز شهرستان آستارا است. آستارا در شمالی ترین نقطهٔ استان گیلان و در مرز ایران با جمهوری آذربایجان بوده و از نظر جغرافیایی در مرکز منطقهٔ تالش قرار گرفته است. آستارا از شرق به دریای خزر، از شمال به آستارای جمهوری آذربایجان، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان تالش در استان گیلان محدود شده است. آستاراچای، آستارای ایران را از آستارای جمهوری آذربایجان جدا می سازد. بخش اصلی راه شوسهٔ آستارا—اردبیل تقریباً به موازات همین رود و خط مرزی کشیده شده است. این شهر از نظر ارتباطی بر سر یک سه راهی مهم قرار گرفته است؛ راه جنوبی آن به بندر انزلی و رشت، راه شمالی آن به آستارای جمهوری آذربایجان و باکو و راه غربی آن نیز که از گردنهٔ حیران می گذرد، به اردبیل و تبریز منتهی می شود. آستارا شهری مرزی و یکی از قطب های اقتصادی، توریست داخلی و بین المللی در ساحل غربی دریای خزر در شمال ایران است.
مسجد میرزا "سیدلر تکیه سی" (۱۲۵۰ هـ. قمری)
مسجد جامع (۱۲۸۲ هـ. قمری)
مسجد علی بن ابی طالب "گیلکلر" (۱۳۱۹ هـ. قمری)
مسجد غربا "ترکلر" (۲۹–۱۳۲۸ هـ. قمری)
مسجد عباسیه (۱۳۳۰ هـ. قمری)
مسجد آبروان (۱۲۹۱ هـ. شمسی)
مسجد آبکنار "جعفرصادق" (۲۹–۱۳۲۸ هـ. شمسی)
مسجد حسینیه (۳۷–۱۳۳۶ هـ. قمری)
مسجد صاحب الزمان (۴۷–۱۳۴۶ هـ. شمسی)
مسجد امام سجاد (ع) پس از انقلاب اسلامی
مسجد محمدرسول الله پس از انقلاب اسلامی
مسجد فاطمه زهرا (س) پس از انقلاب اسلامی
خیمه گاه حضرت ابوالفضل پس از انقلاب اسلامی
آستارا از لحاظ اقتصادی در سطح استان و کشور نقش تعیین کننده ای را داراست. این شهر از لحاظ اقامت مسافر در سطح استان گیلان دارای رتبهٔ نخست بوده و بین۲۰ تا ۳۰ شهر گردش پذیر ایران با جذب سالانه شش میلیون مسافر داخلی و ۸۰۰ هزار مسافر خارجی به شمار می رود. علاوه بر این، بندر آستارا نخستین بندر خصوصی کشور و پنجمین بندر فعال ترانزیتی شمال کشور است. بزرگ ترین پرچم کشور در استان گیلان در پایانه مرزی این شهر و بزرگ ترین پرچم کشور در فلکه لا برافراشته شده است. آستارا مهم ترین پل ارتباطی راهبردی میان ایران و جمهوری آذربایجان، دروازهٔ ورود به منطقهٔ قفقاز، دروازهٔ طلایی ورود به اروپا، دارای بزرگ ترین صادرات کشور در زمینهٔ تجارت چمدانی، سومین مرز فعال کشور در زمینهٔ صادرات و واردات، یکی از قدیمی ترین گمرکات کشور با بیش از ۲۰۰ سال سابقه، رتبهٔ نخست صادرات و بزرگ ترین گمرک زمینی شمال کشور، از امن ترین و پرترددترین مرزهای زمینی کشور، دومین منبع درآمد گمرکی استان گیلان و دارای بیشترین سهم ارزشی صادرات چمدانی در کشور است.
بر اساس سرشماری ۱۳۹۵، جمعیت شهر آستارا ۵۱٬۵۷۹ نفر است. زبان بیشتر مردم آستارا ترکی آذری است. عده ای از مردم نیز به زبان تالشی صحبت می کنند.
برخی نام آستارا را برگرفته از ترکیبی در زبان تالشی می دانند. مطابق این نظریه، نام این شهر برگرفته از واژهٔ «آسته رو» در زبان تالشی است. دربارهٔ وجه تسمیهٔ نام این شهر گفته شده که کاروانان و مسافران، زمانی که به این منطقهٔ مردابی و ساحلی می رسیدند، ناچار به حرکت آهسته تر می شدند و واژهٔ آسته رو (آهسته رو) تالشی به مرور تبدیل به آستارا شده است.
مسجد میرزا "سیدلر تکیه سی" (۱۲۵۰ هـ. قمری)
مسجد جامع (۱۲۸۲ هـ. قمری)
مسجد علی بن ابی طالب "گیلکلر" (۱۳۱۹ هـ. قمری)
مسجد غربا "ترکلر" (۲۹–۱۳۲۸ هـ. قمری)
مسجد عباسیه (۱۳۳۰ هـ. قمری)
مسجد آبروان (۱۲۹۱ هـ. شمسی)
مسجد آبکنار "جعفرصادق" (۲۹–۱۳۲۸ هـ. شمسی)
مسجد حسینیه (۳۷–۱۳۳۶ هـ. قمری)
مسجد صاحب الزمان (۴۷–۱۳۴۶ هـ. شمسی)
مسجد امام سجاد (ع) پس از انقلاب اسلامی
مسجد محمدرسول الله پس از انقلاب اسلامی
مسجد فاطمه زهرا (س) پس از انقلاب اسلامی
خیمه گاه حضرت ابوالفضل پس از انقلاب اسلامی
آستارا از لحاظ اقتصادی در سطح استان و کشور نقش تعیین کننده ای را داراست. این شهر از لحاظ اقامت مسافر در سطح استان گیلان دارای رتبهٔ نخست بوده و بین۲۰ تا ۳۰ شهر گردش پذیر ایران با جذب سالانه شش میلیون مسافر داخلی و ۸۰۰ هزار مسافر خارجی به شمار می رود. علاوه بر این، بندر آستارا نخستین بندر خصوصی کشور و پنجمین بندر فعال ترانزیتی شمال کشور است. بزرگ ترین پرچم کشور در استان گیلان در پایانه مرزی این شهر و بزرگ ترین پرچم کشور در فلکه لا برافراشته شده است. آستارا مهم ترین پل ارتباطی راهبردی میان ایران و جمهوری آذربایجان، دروازهٔ ورود به منطقهٔ قفقاز، دروازهٔ طلایی ورود به اروپا، دارای بزرگ ترین صادرات کشور در زمینهٔ تجارت چمدانی، سومین مرز فعال کشور در زمینهٔ صادرات و واردات، یکی از قدیمی ترین گمرکات کشور با بیش از ۲۰۰ سال سابقه، رتبهٔ نخست صادرات و بزرگ ترین گمرک زمینی شمال کشور، از امن ترین و پرترددترین مرزهای زمینی کشور، دومین منبع درآمد گمرکی استان گیلان و دارای بیشترین سهم ارزشی صادرات چمدانی در کشور است.
بر اساس سرشماری ۱۳۹۵، جمعیت شهر آستارا ۵۱٬۵۷۹ نفر است. زبان بیشتر مردم آستارا ترکی آذری است. عده ای از مردم نیز به زبان تالشی صحبت می کنند.
برخی نام آستارا را برگرفته از ترکیبی در زبان تالشی می دانند. مطابق این نظریه، نام این شهر برگرفته از واژهٔ «آسته رو» در زبان تالشی است. دربارهٔ وجه تسمیهٔ نام این شهر گفته شده که کاروانان و مسافران، زمانی که به این منطقهٔ مردابی و ساحلی می رسیدند، ناچار به حرکت آهسته تر می شدند و واژهٔ آسته رو (آهسته رو) تالشی به مرور تبدیل به آستارا شده است.
wiki: شهرستان آستارا کشور جمهوری آذربایجان است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۹۸۹ میلادی، ۱۲٫۹۵۷ نفر و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۸ میلادی، ۱۵٫۴۰۰ بوده است.
فهرست شهرهای جمهوری آذربایجان
فهرست شهرهای جمهوری آذربایجان
wiki: آستاراچای مرز بین المللی میان این دو شهر قرار گرفته است.
آستارا
تالش شمالی
تالشی
شهرستان آستارا
لنکران
ماسالی
فهرست شهرهای جمهوری آذربایجان
آذربایجان
شهرستان لنکران
این شهر مرکز شهرستان آستارا جمهوری آذربایجان است.شهرداری این شهر در سال ۱۹۴۵ تشکیل شده است.شهر آستارا در سمت شمالی رود آستاراچای قرار گرفته و ایستگاه راه آهن آستارا در 3 کیلومتری شهر واقع شده است.
راه آهنی از این شهر به باکو می رود که به زودی به راه آهن آستارا-رشت-تهران متصل خواهد شد و باعث رشد اقتصاد منطقه خواهد بود.
دو شهر آستارا که در دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان قرار دارند،پیش از جنگ های ایران و روسیهیک شهر بوده اند که پس از آن قسمت شهری و پرجمعیت تر برای ایران و قسمت وسیع تر و حاصلخیزتر که برای فعالیت های کشاورزی بسیار مناسب بود بر اساس عهدنامه گلستان به روسیه تزاری واگذار شد.
آستارا
تالش شمالی
تالشی
شهرستان آستارا
لنکران
ماسالی
فهرست شهرهای جمهوری آذربایجان
آذربایجان
شهرستان لنکران
این شهر مرکز شهرستان آستارا جمهوری آذربایجان است.شهرداری این شهر در سال ۱۹۴۵ تشکیل شده است.شهر آستارا در سمت شمالی رود آستاراچای قرار گرفته و ایستگاه راه آهن آستارا در 3 کیلومتری شهر واقع شده است.
راه آهنی از این شهر به باکو می رود که به زودی به راه آهن آستارا-رشت-تهران متصل خواهد شد و باعث رشد اقتصاد منطقه خواهد بود.
دو شهر آستارا که در دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان قرار دارند،پیش از جنگ های ایران و روسیهیک شهر بوده اند که پس از آن قسمت شهری و پرجمعیت تر برای ایران و قسمت وسیع تر و حاصلخیزتر که برای فعالیت های کشاورزی بسیار مناسب بود بر اساس عهدنامه گلستان به روسیه تزاری واگذار شد.
نقل قول ها
آستارا. آستارا مرکز شهرستان آستارا در استان گیلان، ایران است. آستارا در مرکز منطقهٔ تالش، از قطب های اقتصادی، گردشگری و بین المللی منطقه و کشور است و در ساحل غربی دریای خزر در شمال غرب ایران جای گرفته و با جمهوری آذربایجان هم مرز است.شهرستان آستارا از شهرستان های استان گیلان، با چهار دهستان و دو شهر و جمعیتی ۸۶٬۷۵۷ نفری است.
• «شهر کوچک آستارا مرکز بخش آستارا در ۷۲ کیلومتری شمال خاوری اردبیل در کنار ساحل دریای خزر واقع و شهر زیبایی می باشد و دارای یک خیابان اصلی شمال-جنوبی است.چون شهر آستارا از طرفی به دریا و به جنگل محدود است، دارای هوای گرم و رطوبی و ملاریائی می باشد… ارتفاع:هم سطح دریای خزر، ۲۸ متر کمتر از دریای آزاد. اختلاف ساعت با طهران ۱۱ دقیقه و ۱۲ ثانیه یعنی ساعت ۱۲ ظهر آستارا، ساعت ۱۲ و ۱۰ دقیقه و ۱۲ ثانیهٔ طهران است.جمعیت شهر آستارا ۸۱۹۰، شیعه و زبان ساکنین ترکی و فارسی طالشی. آب شهر: از رودخانه و چشمه و چاه تأمین می شود. محصول آن غلات برنج و صیفی کاری و میوه. شغل مردان:عده ای زارع و بقیه کسبه و دارای ۵۰۰ باب دکان. شعبات اداری کشوری، مرزبانی، فرهنگ، گمرک، بانک ملی، مؤسسهٔ شیر و خورشید، جنگلبانی، دامپزشکی، مؤسسهٔ شیلات دارای کارخانهٔ برق به قوهٔ ۲۵۰ ولت می باشد. صادرات:برنج، ذرت، صیفی کار، میوه جات و ذغال ماهی. واردات: غلات و چای، قند و امتعهٔ بازرگانی.» -> از «فرهنگ جغرافیایی ایران» چاپ ۱۹۵۱م/ ۱۳۳۰ش
• «شهر کوچک آستارا مرکز بخش آستارا در ۷۲ کیلومتری شمال خاوری اردبیل در کنار ساحل دریای خزر واقع و شهر زیبایی می باشد و دارای یک خیابان اصلی شمال-جنوبی است.چون شهر آستارا از طرفی به دریا و به جنگل محدود است، دارای هوای گرم و رطوبی و ملاریائی می باشد… ارتفاع:هم سطح دریای خزر، ۲۸ متر کمتر از دریای آزاد. اختلاف ساعت با طهران ۱۱ دقیقه و ۱۲ ثانیه یعنی ساعت ۱۲ ظهر آستارا، ساعت ۱۲ و ۱۰ دقیقه و ۱۲ ثانیهٔ طهران است.جمعیت شهر آستارا ۸۱۹۰، شیعه و زبان ساکنین ترکی و فارسی طالشی. آب شهر: از رودخانه و چشمه و چاه تأمین می شود. محصول آن غلات برنج و صیفی کاری و میوه. شغل مردان:عده ای زارع و بقیه کسبه و دارای ۵۰۰ باب دکان. شعبات اداری کشوری، مرزبانی، فرهنگ، گمرک، بانک ملی، مؤسسهٔ شیر و خورشید، جنگلبانی، دامپزشکی، مؤسسهٔ شیلات دارای کارخانهٔ برق به قوهٔ ۲۵۰ ولت می باشد. صادرات:برنج، ذرت، صیفی کار، میوه جات و ذغال ماهی. واردات: غلات و چای، قند و امتعهٔ بازرگانی.» -> از «فرهنگ جغرافیایی ایران» چاپ ۱۹۵۱م/ ۱۳۳۰ش
wikiquote: آستارا
پیشنهاد کاربران
شهر آستارا در ساحل دریای مازندران
آست + آرا
آست: پایین
آرا: میدان، منطقه و مکان
آست + آرا
آست: پایین
آرا: میدان، منطقه و مکان
در زبان لری بختیاری به معنی
ستاره ها
ستاره ها
آستارا::
در زبان لری بختیاری به معنی ستاره ها
آستاره ( آساره ) ::ستاره
در زبان لری بختیاری به معنی ستاره ها
آستاره ( آساره ) ::ستاره
خودم از آستارا هستم واقعا شهری زیباست
در خود شهر ما آستارا به معنی
آهسته رو - آبروان
یا به زبان محلی آستارو
که چون در گذشته تمامی شهر ما باتلاق و رود بوده و کاروانیان با این اسم اینجا را میشناسند
به شهر ما سفر کنید♡
در خود شهر ما آستارا به معنی
آهسته رو - آبروان
یا به زبان محلی آستارو
که چون در گذشته تمامی شهر ما باتلاق و رود بوده و کاروانیان با این اسم اینجا را میشناسند
به شهر ما سفر کنید♡
نگین
بنده خودم اهل شهر زیبای آستارا هستم
نام شهر آستارا بسیار قدیمی می باشد و مربوط به زمانی هست که زبان غالب مردم آنجا زبان تالشی بوده :
استه در زبان تالشی یعنی آهسته رو = آسته رو
که با مرور زمان تغییر و تبدیل به آستارا شده
علت این نام گذاری : شهر آستارا از کنار دریا و ساحل شنی شروع شده و اکثر راه ها شنی بوده، وقتی در شن راه میروی شن مانع سریع راه رفتن می شود و زود خسته می شوید وخود به خود سرعتت کم میشود و آهسته راه میروی ، به همین دلیل نام آنجا را ( استه رو ) یعنی آهسته رو گذاشتند ، که بعد ها شده آستارا .
بنده خودم اهل شهر زیبای آستارا هستم
نام شهر آستارا بسیار قدیمی می باشد و مربوط به زمانی هست که زبان غالب مردم آنجا زبان تالشی بوده :
استه در زبان تالشی یعنی آهسته رو = آسته رو
که با مرور زمان تغییر و تبدیل به آستارا شده
علت این نام گذاری : شهر آستارا از کنار دریا و ساحل شنی شروع شده و اکثر راه ها شنی بوده، وقتی در شن راه میروی شن مانع سریع راه رفتن می شود و زود خسته می شوید وخود به خود سرعتت کم میشود و آهسته راه میروی ، به همین دلیل نام آنجا را ( استه رو ) یعنی آهسته رو گذاشتند ، که بعد ها شده آستارا .
نگین
بنده خودم اهل شهر زیبای آستارا هستم
نام آستارا بسیار قدیمی و مربوط به زمانی می باشد که زبان غالب مردم آنجا تالشی بود .
در زبان تالشی :
استه یعنی آهسته رو = استه رو که به مرور زمان شده آستارا
علت این نام گذاری :
چون شهر آستارا از ساحل دریا شروع شده که آنجا اکثر راه ها شنی بوده و پیاده روی در شن خسته کننده است و سرعت کم می شود و آهسته راه میرود به همین دلیل آن منطقه به� ( آهسته رو ) � معروف شد که بعد ها شد آستارا
و شما دوست عزیزی که می فرمایید آستارا منطقه ای کاملا ترک نشین بود
خوب هست سری به تاریخ بزنید
چه بسا که همین الان بنده و خیلی از کسان دیگری که میشناسیم زبان مادری ما ترکی هست اما اصالتا ترک نیستیم و روزگاری زبان ما آستارایی ها تالشی بوده . . . .
بنده خودم اهل شهر زیبای آستارا هستم
نام آستارا بسیار قدیمی و مربوط به زمانی می باشد که زبان غالب مردم آنجا تالشی بود .
در زبان تالشی :
استه یعنی آهسته رو = استه رو که به مرور زمان شده آستارا
علت این نام گذاری :
چون شهر آستارا از ساحل دریا شروع شده که آنجا اکثر راه ها شنی بوده و پیاده روی در شن خسته کننده است و سرعت کم می شود و آهسته راه میرود به همین دلیل آن منطقه به� ( آهسته رو ) � معروف شد که بعد ها شد آستارا
و شما دوست عزیزی که می فرمایید آستارا منطقه ای کاملا ترک نشین بود
خوب هست سری به تاریخ بزنید
چه بسا که همین الان بنده و خیلی از کسان دیگری که میشناسیم زبان مادری ما ترکی هست اما اصالتا ترک نیستیم و روزگاری زبان ما آستارایی ها تالشی بوده . . . .
توصیه می کنم نگین خانم عزیز به اتیمولوژی کلمه آهسته در همین آبادیس سری بزنند.
اصلا با فرض آهسته رو بودن اصل کلمه آستارا، باز هم در فارسی قابل ریشه یابی نیست.
اصلا با فرض آهسته رو بودن اصل کلمه آستارا، باز هم در فارسی قابل ریشه یابی نیست.
آستر، استارا.
استر، پیک و وزیر نرگال از خدایان سومر.
استارا کلمه تالشی ( کادوسی ) ، کاسی.
اکثریت مردم استارا را به ترتیب تالش ها، آذری ها، گیلک ها، وتعدادی نیز تات تشکیل می دهند.
هردواستارا وهرد و بیله سوار، نفت چاله، لنکران، نمین، گرمی، خلخال، سالیانی، هشپر همه جز مناطق تالش نشین، بوده، عده ای نیز گیلک در این مناطق باهم زندگی میکردند. تعدادی از تالشها درمنطقه فومنات ( ماسال، شفت، فومن، صومعه سرا ) نیز هم اکنون زندگی می کنند. اما پرجمعیت ترین منطقه شهرستان تالش می باشد. که حدود200هزار نفر جمعیت دارد. وشهر هشتپر ( هشت بر ) پنجمین شهر گیلان است.
تمدن بزرگ کاسی ها که در علوم مختلف سررشته داشته ، از جمله ستاره شناسی جهات وسمت، اصلی وفرعی را تقسیم بندی وجمع جهات اصلی وفرعی ( شمال، جنوب، شرق، غرب، شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی، جنوب غربی ) را شاید هشتپر نامیده که این نام نیز چون استارا از تمدن سومر که اوج شکوفایی وقدرت کاسی تباران ( گیل، گالش، تالش، دیلمی، ) به یادگار مانده. ونیز سومر محله تالش، کسما صومعه سرا. دیلیمون ( بهشت سومریان ) سیاهکل، ویا کاکو در جنوب لاهیجان، لیل املش، رشی رودبار، ارشکی دیلمان، اشکور رودسر و. . . که همه از اسامی، خدایان، الهه ها و وزرا، تمدن سومر بوده که با گذشت بیش از چندین هزار سال هنوزم حفظ شده که همه در جغرافیای گیلان است. ونیز اینکه
شهر سالیانی روزگاری مرکز تالشها بوده ودر جمهوری اذ ربایجان دارای پرچم بوده وحکومت، حکومت خودمختار را برای مدتی تشکیل دادند.
ضمنا تالش ها اولین مخترع زوبین بودند.
استارا شهری تالش نشین در گیلان. کاسی تبار.
کاسبین. دریای همیشه کاسبین. مرسی.
استر، پیک و وزیر نرگال از خدایان سومر.
استارا کلمه تالشی ( کادوسی ) ، کاسی.
اکثریت مردم استارا را به ترتیب تالش ها، آذری ها، گیلک ها، وتعدادی نیز تات تشکیل می دهند.
هردواستارا وهرد و بیله سوار، نفت چاله، لنکران، نمین، گرمی، خلخال، سالیانی، هشپر همه جز مناطق تالش نشین، بوده، عده ای نیز گیلک در این مناطق باهم زندگی میکردند. تعدادی از تالشها درمنطقه فومنات ( ماسال، شفت، فومن، صومعه سرا ) نیز هم اکنون زندگی می کنند. اما پرجمعیت ترین منطقه شهرستان تالش می باشد. که حدود200هزار نفر جمعیت دارد. وشهر هشتپر ( هشت بر ) پنجمین شهر گیلان است.
تمدن بزرگ کاسی ها که در علوم مختلف سررشته داشته ، از جمله ستاره شناسی جهات وسمت، اصلی وفرعی را تقسیم بندی وجمع جهات اصلی وفرعی ( شمال، جنوب، شرق، غرب، شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی، جنوب غربی ) را شاید هشتپر نامیده که این نام نیز چون استارا از تمدن سومر که اوج شکوفایی وقدرت کاسی تباران ( گیل، گالش، تالش، دیلمی، ) به یادگار مانده. ونیز سومر محله تالش، کسما صومعه سرا. دیلیمون ( بهشت سومریان ) سیاهکل، ویا کاکو در جنوب لاهیجان، لیل املش، رشی رودبار، ارشکی دیلمان، اشکور رودسر و. . . که همه از اسامی، خدایان، الهه ها و وزرا، تمدن سومر بوده که با گذشت بیش از چندین هزار سال هنوزم حفظ شده که همه در جغرافیای گیلان است. ونیز اینکه
شهر سالیانی روزگاری مرکز تالشها بوده ودر جمهوری اذ ربایجان دارای پرچم بوده وحکومت، حکومت خودمختار را برای مدتی تشکیل دادند.
ضمنا تالش ها اولین مخترع زوبین بودند.
استارا شهری تالش نشین در گیلان. کاسی تبار.
کاسبین. دریای همیشه کاسبین. مرسی.
آستارا قومیتشون تالشی هست و ترک ها مهاجر هستند و در زبان تالشی یعنی اهسته رو که آسته رو که با مرور زمان شده استارا بهتره اصالت خودمون رو فراموش نکنیم بنده از شاندرمن و تالش هستم و کلی دوست و فامیل در آستارا داریم و اینکه ترکی تو اونجا صحبت میشه دلیل بر ترک بودنشون نیست هرچند ما بحث قومیتی نمیخوایم راه بندازیم ولی کمی مطالعه باعث میشه شما بیشتر اشنا بشید کتاب از استارا تا فومن اقای طرقدار
نام
نام آستارا همواره همچون یک معما مورد توجه بوده است و تفسیرهای متفاوتی از ریشه های لغوی و معنای آن صورت می گیرد. قدیمی ترین مأخذ شناخته شده که در آن، نام آستارا یاد شده، کتاب حدود العالم ( تألیف ۳۷۲ ه. ق/۹۸۲ م. ) است که آن را به صورت �استراب� ضبط کرده و یکی از ناحیه های یازده گانهٔ گیلان دانسته است. رشیدالدین فضل الله همدانی ( ۷۱۸–۶۴۸ ه. ق ) در مکاتبات رشیدی، حافظ ابرو ( ۸۳۳–۷۶۰ ه. ق ) در ذیل جامع التواریخ رشیدی، ابوبکر طهرانی ( قرن ۹ ه. ق ) در دیار بکریه و حسن بیگ روملو ( ۹۸۵–۹۳۷ ه. ق ) در احسن التواریخ نام این محل را به صورت �آستاره�[الف] ذکر کرده اند. ظهیرالدین مرعشی ( ۸۹۲–۸۱۵ ه. ق ) در تاریخ گیلان و دیلمستان سه بار نام این محل را به صورت �آستارا� و یک بار هم به صورت �استاره� آورده است. همچنین عبدی بیگ شیرازی ( درگذشتهٔ ۹۹۸ ه. ق ) در صریح الملک این نام را به شکل های �اصطاراب�، �اصطراب� و �استاره� یاد کرده که دو تای اول، مشابه شکل مذکور در حدود العالم است. بیشتر مؤلفان بعدی مانند میرخواند ( ۹۰۳–۸۳۷ ه. ق ) در روضةالصفا، حافظ حسین کربلایی ( درگذشتهٔ ۹۹۷ ه. ق ) در روضات الجنان و جنات الجنان، علی بن شمسالدین لاهیجی ( قرن ۱۰ ه. ق ) در تاریخ خانی، عبدالفتاح فومنی ( قرن ۱۱ ه. ق ) در تاریخ گیلان، اسکندر بیگ ترکمان ( ۱۰۴۳–۹۶۸ ه. ق ) در عالم آرای عباسی و میرزا مهدی استرآبادی ( قرن ۱۲ ه. ق ) در جهانگشای نادری نام این شهر را به صورت �آستارا� آوردهاند. نام آستارا به صورت های �آستاراباد�[ب] توسط ابن بزاز اردبیلی ( قرن ۸ ه. ق ) در صفوةالصفا، و �آستره� توسط میرزا محمدکاظم مروی ( قرن ۱۲ ه. ق ) در عالم آرای نادری نیز ضبط شده است. [۳۸][۳۹][۴۰] فرضیه های پیرامون معنای نام آستارا به شرح زیر هستند:[۴۱]
نام آستارا در ارتباط با واژهٔ ستاره است. محمدابراهیم باستانی پاریزی، ایران شناس معاصر، این فرضیه را مطرح کرده که آستارا از نام اِسْتِراب، ستارهٔ آب و آبادانی، منسوب به آناهیتا، ایزدبانوی آب ها در ایران باستان اخذ شده است. آناهیتا معادل ایشتار یا ایستار در تمدن بابِل می باشد. یک استدلال دیگر، به این صورت است که به علت پوشیدگی مداوم آسمان منطقه از ابر و مه، اغلب شب ها، مردم قادر به مشاهده ستارگان در آسمان نبودند و هر زمان که ستاره ای در آسمان می دیدند، فریادِ �آی! ستاره� برمی آوردند که در اثر کثرت تلفظ، به �آستارا� تبدیل شده است. در زبان تالشی، ستاره به صورت های �سارَه� ( تالشی: sāra ) ، �آسْتورَه� ( تالشی: āstora ) ، �اِسْتارَه� ( تالشی: ēstāra ) ، �اوسْتووَه� ( تالشی: ostova ) ، و �آسْتووَه� ( تالشی: āstova ) گفته می شود.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �اُستورو� ( تالشی: ostoro ) با جزءهای �اُ� �ستو� �رو� است. در زبان تالشیِ گویشِ آستارا، به ترتیب واژهٔ �اُ� ( تالشی: o ) یا �اُوْ� ( تالشی: ov ) به معنی آب؛ واژهٔ �سْتو� ( تالشی: sto ) یا �سِتو� ( تالشی: sēto ) به معنی کناره، کرانه، لبه، و بلندای کنار رودخانه یا دریا؛ و واژهٔ �رُو� ( تالشی: ro ) به معنی راه است و معنای کلی آن، راه کنار آب است. علت نا م گذاری آن، ساحلی بودن مسیری بود که در گذشته از لنکران آغاز شده و با عبور از آستارا، به سمت انزلی می رفت.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �هوسته رو� ( تالشی: hosta ro ) با جزءهای �هوسته� �رو� است که معنای راهی که باید در آن آهسته حرکت کرد را دارد. علت اطلاق این نام، بارش زیاد و باتلاقی بودن مسیرهای حرکت بوده که باعث می شده است که بومی های منطقه به این صورت به یکدیگر هشدار بدهند. هشدار به جهت مواظبت از خطر حیوانات نیز دلیل دیگری است که برای این فرضیه بیان شده است.
به دلیل صعب العبور بودن راه های ارتباطی آستارا با مناطق مجاور و نیاز به استفاده از قاطر جهت حرکت، نام �اَسْتَرْ رو� ( به معنای راهی که با قاطر قابل پیمودن است ) خطاب شده که در گذر زمان، ابتدا به �اَسْتَرو� و سپس به �آستارا� تغییر یافته است.
نام آستارا دارای منشأ ترکی با جزءهای �آس� �تا� �آرا� است.
اشرف حریری ( ۱۳۹۳–۱۳۰۴ ) در خصوص ریشهٔ لغوی نام آستارا، بر فرضیهٔ نخست تأکید دارد. حریری با اشاره به نگارش نام آستارا در صفوةالصفا به صورت �استارآباد�، توجه به فرهنگ انجمن آرای ناصری ( ۱۲۸۸ ه. ق/۱۸۷۱ م. ) که آستارا را �شهر ستاره� معنا کرده، و نیز استناد به ابراهیم پورداوود ( ۱۳۴۷–۱۲۶۴ ) که �آستارا� را یک واژهٔ اَوِسْتایی به معنای �گسترهٔ آب� دانسته، معتقد است که این واژه ابتدا به نام ایزدبانوی عشق و شادی ( ایستار ) بوده و سپس نام شاهزادگان، و در نهایت نام شهرها و بنادر شده است. به نوشتهٔ حریری، نام شهرهای �آستراخان� ( یا آستاراخان ) و �اِسْتارْباد� ( نام قدیمیِ استرآباد=گرگان ) هم ریشه با آستارا هستند. [۴۲] نعمت اللهی نیز شباهت نام های آستارا و استارباد را مورد توجه قرار داده است. یزید بن مهلب، حاکم عراق ( ح. ۹۹–۹۶ ه. ق ) که همزمان به امارت خراسان نیز منصوب شده و مأمور فتح طبرستان شده بود، شهر استارباد را در جای قصبه ای به نام �اَسْتَرَکْ�[پ] بنا کرد که نام استارباد نیز از همان گرفته شده است. [۴۴]
فرهنگ جغرافیایی ایران ( ۱۳۳۰ ) ، فرضیهٔ سوم را به عنوان ریشهٔ احتمالی نام آستارا ذکر کرده که مورد استناد دانشنامهٔ ایران نیز قرار گرفته است. [۴۵] با این حال، بهروز نعمت اللهی ( ؟۱۳۸–۱۳۱۵ ) پس از انجام بررسی های میدانی در نقاط شهری و روستایی آستارا که مشروح آن را در تاریخ جامع آستارا و حکام نمین گزارش کرده است، می نویسد که هرگز مشاهده یا شنیده نشده که مردم آستارا، نام این شهر را به صورت �هوسته رو� یا �اَسْتَرو� به زبان بیاورند در حالی که تالش زبانانِ آستارا، نام این شهر را به صورت �اُستوراو� تلفظ می کنند؛ بنابراین وی با اثبات فرضیهٔ دوم، فرضیه های سوم و چهارم را رد می کند. نعمت اللهی همچنین فرضیهٔ پنجم را به دلیل عدم تطابق با زبان بومی منطقه، غیر قابل اعتنا می داند. [۴۶] ضیاء طُرُقْدار با تأیید دیدگاه نعمت اللهی، معتقد است که بهترین فرضیه برای معنای نام آستارا، فرضیهٔ دوم می باشد.
نام آستارا همواره همچون یک معما مورد توجه بوده است و تفسیرهای متفاوتی از ریشه های لغوی و معنای آن صورت می گیرد. قدیمی ترین مأخذ شناخته شده که در آن، نام آستارا یاد شده، کتاب حدود العالم ( تألیف ۳۷۲ ه. ق/۹۸۲ م. ) است که آن را به صورت �استراب� ضبط کرده و یکی از ناحیه های یازده گانهٔ گیلان دانسته است. رشیدالدین فضل الله همدانی ( ۷۱۸–۶۴۸ ه. ق ) در مکاتبات رشیدی، حافظ ابرو ( ۸۳۳–۷۶۰ ه. ق ) در ذیل جامع التواریخ رشیدی، ابوبکر طهرانی ( قرن ۹ ه. ق ) در دیار بکریه و حسن بیگ روملو ( ۹۸۵–۹۳۷ ه. ق ) در احسن التواریخ نام این محل را به صورت �آستاره�[الف] ذکر کرده اند. ظهیرالدین مرعشی ( ۸۹۲–۸۱۵ ه. ق ) در تاریخ گیلان و دیلمستان سه بار نام این محل را به صورت �آستارا� و یک بار هم به صورت �استاره� آورده است. همچنین عبدی بیگ شیرازی ( درگذشتهٔ ۹۹۸ ه. ق ) در صریح الملک این نام را به شکل های �اصطاراب�، �اصطراب� و �استاره� یاد کرده که دو تای اول، مشابه شکل مذکور در حدود العالم است. بیشتر مؤلفان بعدی مانند میرخواند ( ۹۰۳–۸۳۷ ه. ق ) در روضةالصفا، حافظ حسین کربلایی ( درگذشتهٔ ۹۹۷ ه. ق ) در روضات الجنان و جنات الجنان، علی بن شمسالدین لاهیجی ( قرن ۱۰ ه. ق ) در تاریخ خانی، عبدالفتاح فومنی ( قرن ۱۱ ه. ق ) در تاریخ گیلان، اسکندر بیگ ترکمان ( ۱۰۴۳–۹۶۸ ه. ق ) در عالم آرای عباسی و میرزا مهدی استرآبادی ( قرن ۱۲ ه. ق ) در جهانگشای نادری نام این شهر را به صورت �آستارا� آوردهاند. نام آستارا به صورت های �آستاراباد�[ب] توسط ابن بزاز اردبیلی ( قرن ۸ ه. ق ) در صفوةالصفا، و �آستره� توسط میرزا محمدکاظم مروی ( قرن ۱۲ ه. ق ) در عالم آرای نادری نیز ضبط شده است. [۳۸][۳۹][۴۰] فرضیه های پیرامون معنای نام آستارا به شرح زیر هستند:[۴۱]
نام آستارا در ارتباط با واژهٔ ستاره است. محمدابراهیم باستانی پاریزی، ایران شناس معاصر، این فرضیه را مطرح کرده که آستارا از نام اِسْتِراب، ستارهٔ آب و آبادانی، منسوب به آناهیتا، ایزدبانوی آب ها در ایران باستان اخذ شده است. آناهیتا معادل ایشتار یا ایستار در تمدن بابِل می باشد. یک استدلال دیگر، به این صورت است که به علت پوشیدگی مداوم آسمان منطقه از ابر و مه، اغلب شب ها، مردم قادر به مشاهده ستارگان در آسمان نبودند و هر زمان که ستاره ای در آسمان می دیدند، فریادِ �آی! ستاره� برمی آوردند که در اثر کثرت تلفظ، به �آستارا� تبدیل شده است. در زبان تالشی، ستاره به صورت های �سارَه� ( تالشی: sāra ) ، �آسْتورَه� ( تالشی: āstora ) ، �اِسْتارَه� ( تالشی: ēstāra ) ، �اوسْتووَه� ( تالشی: ostova ) ، و �آسْتووَه� ( تالشی: āstova ) گفته می شود.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �اُستورو� ( تالشی: ostoro ) با جزءهای �اُ� �ستو� �رو� است. در زبان تالشیِ گویشِ آستارا، به ترتیب واژهٔ �اُ� ( تالشی: o ) یا �اُوْ� ( تالشی: ov ) به معنی آب؛ واژهٔ �سْتو� ( تالشی: sto ) یا �سِتو� ( تالشی: sēto ) به معنی کناره، کرانه، لبه، و بلندای کنار رودخانه یا دریا؛ و واژهٔ �رُو� ( تالشی: ro ) به معنی راه است و معنای کلی آن، راه کنار آب است. علت نا م گذاری آن، ساحلی بودن مسیری بود که در گذشته از لنکران آغاز شده و با عبور از آستارا، به سمت انزلی می رفت.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �هوسته رو� ( تالشی: hosta ro ) با جزءهای �هوسته� �رو� است که معنای راهی که باید در آن آهسته حرکت کرد را دارد. علت اطلاق این نام، بارش زیاد و باتلاقی بودن مسیرهای حرکت بوده که باعث می شده است که بومی های منطقه به این صورت به یکدیگر هشدار بدهند. هشدار به جهت مواظبت از خطر حیوانات نیز دلیل دیگری است که برای این فرضیه بیان شده است.
به دلیل صعب العبور بودن راه های ارتباطی آستارا با مناطق مجاور و نیاز به استفاده از قاطر جهت حرکت، نام �اَسْتَرْ رو� ( به معنای راهی که با قاطر قابل پیمودن است ) خطاب شده که در گذر زمان، ابتدا به �اَسْتَرو� و سپس به �آستارا� تغییر یافته است.
نام آستارا دارای منشأ ترکی با جزءهای �آس� �تا� �آرا� است.
اشرف حریری ( ۱۳۹۳–۱۳۰۴ ) در خصوص ریشهٔ لغوی نام آستارا، بر فرضیهٔ نخست تأکید دارد. حریری با اشاره به نگارش نام آستارا در صفوةالصفا به صورت �استارآباد�، توجه به فرهنگ انجمن آرای ناصری ( ۱۲۸۸ ه. ق/۱۸۷۱ م. ) که آستارا را �شهر ستاره� معنا کرده، و نیز استناد به ابراهیم پورداوود ( ۱۳۴۷–۱۲۶۴ ) که �آستارا� را یک واژهٔ اَوِسْتایی به معنای �گسترهٔ آب� دانسته، معتقد است که این واژه ابتدا به نام ایزدبانوی عشق و شادی ( ایستار ) بوده و سپس نام شاهزادگان، و در نهایت نام شهرها و بنادر شده است. به نوشتهٔ حریری، نام شهرهای �آستراخان� ( یا آستاراخان ) و �اِسْتارْباد� ( نام قدیمیِ استرآباد=گرگان ) هم ریشه با آستارا هستند. [۴۲] نعمت اللهی نیز شباهت نام های آستارا و استارباد را مورد توجه قرار داده است. یزید بن مهلب، حاکم عراق ( ح. ۹۹–۹۶ ه. ق ) که همزمان به امارت خراسان نیز منصوب شده و مأمور فتح طبرستان شده بود، شهر استارباد را در جای قصبه ای به نام �اَسْتَرَکْ�[پ] بنا کرد که نام استارباد نیز از همان گرفته شده است. [۴۴]
فرهنگ جغرافیایی ایران ( ۱۳۳۰ ) ، فرضیهٔ سوم را به عنوان ریشهٔ احتمالی نام آستارا ذکر کرده که مورد استناد دانشنامهٔ ایران نیز قرار گرفته است. [۴۵] با این حال، بهروز نعمت اللهی ( ؟۱۳۸–۱۳۱۵ ) پس از انجام بررسی های میدانی در نقاط شهری و روستایی آستارا که مشروح آن را در تاریخ جامع آستارا و حکام نمین گزارش کرده است، می نویسد که هرگز مشاهده یا شنیده نشده که مردم آستارا، نام این شهر را به صورت �هوسته رو� یا �اَسْتَرو� به زبان بیاورند در حالی که تالش زبانانِ آستارا، نام این شهر را به صورت �اُستوراو� تلفظ می کنند؛ بنابراین وی با اثبات فرضیهٔ دوم، فرضیه های سوم و چهارم را رد می کند. نعمت اللهی همچنین فرضیهٔ پنجم را به دلیل عدم تطابق با زبان بومی منطقه، غیر قابل اعتنا می داند. [۴۶] ضیاء طُرُقْدار با تأیید دیدگاه نعمت اللهی، معتقد است که بهترین فرضیه برای معنای نام آستارا، فرضیهٔ دوم می باشد.
کلمات دیگر: