احکام امضایی

[ویکی شیعه] احکام امضایی در برابر احکام تاسیسی، احکامی هستند که اسلام آنها را بنیان نگذاشته، اما تایید کرده است. گرچه در منابع فقهی و اصولی بحث روشن و کاملی درباره این تقسیم‎بندی وجود ندارد اما مصداق های مختلفی از دو عنوان تاسیسی و امضائی، در احکام شرعی وجود دارد.
احکام امضائی به آن دسته از احکامی گفته می شود که پیش از شریعت اسلام بوده است و پس از آن ضمن شروطی مورد تایید قرار گرفته است. امضا در لغت به معنای اجازه و تنفیذ است.
در منابع فقهی و اصولی درباره‎ی این عنوان به صورت مستقل بحث ویژه ای نشده است اما بخشی از احکام مانند بیع و نکاح و... به عنوان مصداق‎های احکام امضایی بیان شده است.

[ویکی فقه] احکام شرعیِ مؤیِّد اعمال و عادات مفید و رایج در جامعه را احکام امضایی گویند.
احکام امضایی که مقابل احکام تأسیسی می باشد، نوعی از اعتبارات شرعی است که در حقیقت تنفیذ اعتبارات عقلا به شمار می آید.
توضیح
امضا در لغت به معنای اجازه و تنفیذ است و احکام امضایی در اصطلاح به معنای اعتبارات شارع است و به آن دسته از افعال و اعمالی تعلق می گیرد که در میان مردم و عقلا رایج بوده و زندگی آن ها را سامان می بخشد و شارع مقدس هم آن اعمال و عادات مفید را که به صورت قوانین عقلایی در آمده تنفیذ نموده است، مانند اکثر معاملات رایج میان عقلا و یا هفت شوط طواف به دور کعبه.