کلمه جو
صفحه اصلی

مناجات شعبانیه

دانشنامه عمومی

مناجات شعبانیه یکی از مناجات های شیعیان در ماه شعبان است که از علی بن ابیطالب (امام اول شیعیان) نقل شده است. این دعا به داشتن مضامین عرفانی و بلند مشهور و خواندن آن توسط شیخ عباس قمی در غیر شعبان نیز توصیه شده است.
صلوات شعبانیه
دعای کمیل
دعای توسل
دعای مجیر
دعای عهد
دعای ندبه
دعایجوشن صغیر
دعایجوشن کبیر
سید بن طاووس در کتاب اقبال، مولی محمدباقر مجلسی در بحار الانوار، سماهیجی در الصحیفه العلویه و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان به طور ارسال این مناجات را نقل کرده اند.(مشاهده متن زیارت)
راوی این روایت حسین بن خالویه و بنا به احتمالی علی بن محمد بن خالویه است.
میرزا جواد ملکی تبریزی از عرفای شیعه درباره این دعا گفته است:.mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] مُناجات شَعبانیه مناجاتی از حضرت علی(ع) که گفته اند همه امامان(ع) پس از ایشان به قرائت آن اهتمام داشته اند. این مناجات را نمونهٔ کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده ترین بندگان صالح خدا با خداوند متعال به شمار آورده اند. شیعیان غالبا مناجات شعبانیه را در ماه شعبان می خوانند.
منابع دعایی شیعه این مناجات را از ابن خالویه نقل کرده اند و او نیز به صورت مرسل این دعا را از امیرالمومنین(ع) نقل کرده است. این مناجات در مفاتیح الجنان نیز آمده است.
راوی این مناجات شخصی به نام قاضی علی بن محمد بن یوسف بن مهجور فارسی، مکنی به «ابن خالویه» است.


کلمات دیگر: