موشزیب-مردوک (Mušezib-Marduk)، از پادشاهان سلاله دهم بابل که پس از شکست خوردن نرگال-اوشزیب رهبری قیام و مقاومت در برابر آشوری ها را برعهده گرفت. وی از ۶۹۳ تا ۶۸۹ پیش از میلاد بر بابل سلطنت کرده است.
ویکی پدیای انگلیسی
وی در دشمنی با آشوریها از حمایت و کمک هومبان-نیمن سوم، پادشاه ایلام برخوردار شد، چرا که آشور دشمن مشترک شان محسوب می شد و پادشاه ایلام چند سال پیش از آن مورد حمله آشوری ها قرار گرفته بود. علاوه بر بابلی ها و عیلامی ها، قبایل آرامی، کلدی ها و قبایل ساکن در جبال زاگروس (کاسی ها، ساکنان الیپی و ساکنان انشان و پارسوماش و حتی پارسوا هم در این نبرد حضور داشتند. هسته سپاه مزبور عبارت بود از: ارابه ها، پیادگان و سواران ایرانی و ایلامی.
این جنگ که در سال ۶۹۱ پ. م. رخ داد، جنگ خالوله نامیده می شود (بر رود دجله). به نظر می رسد که سپاه متفقین پرشمار بوده است، چرا که نتیجه جنگ قطعی نبوده است و هر دو طرف در سالنامه هایشان ادعای پیروزی در آن را کرده اند و همه حکمرانان و پادشاهان شرکت کننده در جنگ مزبور هم پس از جنگ در مناصب شان باقی مانده اند و دانشمندان عموماً به این عقیده هستند که آشوری ها بیشترین تلفات و خسارات را متحمل شده اند. هومبان نومن در همان سال دچار سکته قلبی شد و درگذشت و به این ترتیب موشزیب-مردوک متحد خود را از دست داد.
سناخریب از این فرصت استفاده کرد و به بابل حمله نمود. پس از نه ماه محاصره، بابل سرانجام سقوط کرد و پادشاه آشور به انتقام کشته شدن پسرش آن سرزمین را ویران نمود، زیرا بابلی ها پسرش را به عیلامی ها تسلیم کرده بودند. بابل تاراج و سوزانده شد، دیوارهایش را خراب کردند و حتی آب رود فرات را هم بر آن جاری ساختند. به نظر می رسد که موشزیب-مردوک در جریان غارت بابل کشته شده باشد. سناخریب خود ادعا می کند که شهر بابل را ویران و نابود کرده است و در حقیقت هم شهر مزبور به مدت چند سال خالی از سکنه بوده است. او در یکی از کتیبه هایش در این باره می گوید:
ویکی پدیای انگلیسی
وی در دشمنی با آشوریها از حمایت و کمک هومبان-نیمن سوم، پادشاه ایلام برخوردار شد، چرا که آشور دشمن مشترک شان محسوب می شد و پادشاه ایلام چند سال پیش از آن مورد حمله آشوری ها قرار گرفته بود. علاوه بر بابلی ها و عیلامی ها، قبایل آرامی، کلدی ها و قبایل ساکن در جبال زاگروس (کاسی ها، ساکنان الیپی و ساکنان انشان و پارسوماش و حتی پارسوا هم در این نبرد حضور داشتند. هسته سپاه مزبور عبارت بود از: ارابه ها، پیادگان و سواران ایرانی و ایلامی.
این جنگ که در سال ۶۹۱ پ. م. رخ داد، جنگ خالوله نامیده می شود (بر رود دجله). به نظر می رسد که سپاه متفقین پرشمار بوده است، چرا که نتیجه جنگ قطعی نبوده است و هر دو طرف در سالنامه هایشان ادعای پیروزی در آن را کرده اند و همه حکمرانان و پادشاهان شرکت کننده در جنگ مزبور هم پس از جنگ در مناصب شان باقی مانده اند و دانشمندان عموماً به این عقیده هستند که آشوری ها بیشترین تلفات و خسارات را متحمل شده اند. هومبان نومن در همان سال دچار سکته قلبی شد و درگذشت و به این ترتیب موشزیب-مردوک متحد خود را از دست داد.
سناخریب از این فرصت استفاده کرد و به بابل حمله نمود. پس از نه ماه محاصره، بابل سرانجام سقوط کرد و پادشاه آشور به انتقام کشته شدن پسرش آن سرزمین را ویران نمود، زیرا بابلی ها پسرش را به عیلامی ها تسلیم کرده بودند. بابل تاراج و سوزانده شد، دیوارهایش را خراب کردند و حتی آب رود فرات را هم بر آن جاری ساختند. به نظر می رسد که موشزیب-مردوک در جریان غارت بابل کشته شده باشد. سناخریب خود ادعا می کند که شهر بابل را ویران و نابود کرده است و در حقیقت هم شهر مزبور به مدت چند سال خالی از سکنه بوده است. او در یکی از کتیبه هایش در این باره می گوید:
wiki: موشزیب مردوک