کلمه جو
صفحه اصلی

احیاء علوم الدین

دانشنامه عمومی

کتاب احیاء علوم الدین مشهور به احیاء العلوم از آثار شناخته شدهٔ ابوحامد محمد غزالی است که به زبان عربی نوشته شده. این کتاب که محتوای دینی، اخلاقی و عرفانی دارد همواره مورد توجه عالمان شیعه و سنی بوده است.
در طول تاریخ اسلام کمتر کتابی به اندازه احیاء امام محمد غزالی مورد قبول و در عین حال انکار مسلمانان قرار گرفته است، زیرا این کتاب در زمان حیات مولفش در شرق و غرب جهان اسلام از خراسان تا اندلس منتشر شده و از سوی موافقان و مخالفان مورد ستایش و نکوهش بسیار قرار گرفته است. اهمیت کتاب احیاء به حدی است که حتی گفته می شود الهام بخش مولانا جلال الدین در سرودن مثنوی معنوی بوده است.
به روزگار فرمان روایی علی بن یوسف بن تاشفین (حدود ۵۰۲ هجری قمری) این کتاب به مغرب و اندلس رسید و با مخالفت و در عین حال جانبداری گروهی از فقهای آن سرزمین مواجه گردید. مخالفان تمام نسخه های کتاب را گِرد آوردند و در صحن مسجد قرطبه انباشتند و آتش زدند.
غزالی احیاء علوم الدین را پس از کناره گیری از تدریس در مدرسهٔ نظامیه و در دوره ای که در شام و قدس و حجاز اقامت داشت نوشته است (حدود سال ۴۹۲ هجری قمری).
"به تحقیق می دانم و سوگند بر زبان می رانم که اصرار تو بر انکار حقیقت دین موجبی نیست، مگر آن بیماری که بسیاری از مردمان این روزگار را دامن گیر شده و جمهور خلق بدان مفتون گشته اند. سپردن راه آخرت با نشیب و فرازش در غایت دشواری است، زیرا راهبران جهان آخرت عالمانی توانند بود که وارثان پیامبران باشند، عالمانی که اکنون روزگار از وجودشان خالی گشته و جایشان عالمانی جای گرفته اند که معروف را منکر و منکر را معروف می شمارند. بدین سبب علم دین مندرس شده و آثار یقین ناپیدا گشته است."
برای مشاهده شرح موضوع کتاب به انگلیسی که بر اساس نوشته W. Montgomery Watt آورده شده است، به پیوند به بیرون در آدرس زیر مراجعه شود.

دانشنامه آزاد فارسی

احیاءُ عُلومِ الدّین
(یا: احیاءالعلوم) کتابی به عربی در مباحث دینی، اخلاقی، عرفانی و در مواعظ اثر امام محمد غزالی. این کتاب، از آثار دورۀ خلوت نشینی و عزلت گزینی غزالی از ۴۸۸ تا ۴۹۹ق است. از این رو، در آن آثار گریز از ظواهر زندگی جمعی و اقبال به تفرّد بسیار ظاهر است. احیاء بر بنیاد چهار رکنِ عبادات، معاملات، مهلکات و مُنجیات، که هر رکنْ آن ربع نامیده شده و به نوعی معرف رابطه انسان با خود، با دیگران و با خداست، استوار گشته و هر ربع، در ذیل چندین کتاب، و هر کتاب در ذیل چندین فصل نوشته شده است. غزالی در مباحثِ اعتقادی این کتاب، سراسر اشعری است و کتاب قواعد العقائد آن، از اجزای ربع عبادات، از مصادر مهم کلام اشعریان است. در مباحث فقهی نیز، هرچند در فتاوی شافعی مسلک است، بیشتر به تبیین اسرار عبادات توجه داشته است. در مدح این کتاب، با مبالغه و تسامحی صوفیانه، گفته اند که اگر تمامیِ علوم اسلامی نابود شود، می توان همۀ آن را از احیاء استخراج کرد. احیاء مشحون از آیات، احادیث، حکایات و حتی قصص (گاه افسانه های بی پایه) است. از این رو، گروهی به تخریج احادیث آن، و گروهی به تلخیص و تهذیب آن همت گمارده اند. المَحَجَّةُ البِیْضاء از ملامحسن فیض (تهران، ۱۳۴۰ش) از تهذیبات این کتاب و اتحاف السعادۀ المتقین (مصر، ۱۳۱۰ـ۱۳۱۱ق) در ۱۰ جلد از میرمرتضی محمد حسینی زَبیدی، معروف به سید مرتضی، در شرح آن است. گذشته از کیمیای سعادت که بازنگاشت ترجمه گونۀ بخش هایی از آن به زبان فارسی به دست خود مؤلف است، ابوالمؤیّد محمد خوارزمی نیز ترجمۀ فارسیِ کاملی از آن در دهلی پال (۶۲۰ق) به دست داده که در ۱۳۵۷ش به کوشش حسین خدیوجم در تهران به چاپ رسیده است. بخش هایی از آن نیز به دیگر زبان ها ترجمه شده است. متن آن بارها منتشر شده است (لکهنو، ۱۲۸۱ق، در ۴ جلد با فهارس و تعلیقات).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِحْیاءُ عُلوم ِالدّین ، مشهور به احیاءالعلوم ، مهم ترین وجامع ترین و بلندترین و پرآوازه ترین کتاب ابوحامد محمد بن محمد غزالی طوسی (۴۵۰- ۵۰۵ق /۱۰۵۸-۱۱۱۱م ) می باشد.
احیاء علوم الدین را در دوران کناره گیری از تدریس در نظامیه بغداد ، و پس از بروز دگرگونی های روحی و شکوک و شوریدگی های فکری ، و بر اثر برگزیدن طریق مجاهده و ترک مجادله ، و در ایام سفر و اقامت چند ساله به شام و قدس و حجاز به رشته نگارش کشیده است و حاصل مراقبات صوفیانه و مطالعات عالمانه خود را در آن به ودیعت نهاده است .
شناخت اجمالی از نویسنده
غزالی نخست نزد احمد رادکانی در طوس ، و سپس نزد ابونصر اسماعیلی از دعات اسماعیلیه ، در جرجان علم آموزی کرد
سبکی ، عبدالوهاب ، طبقات الشافعیة الکبری ، ج۶، ص۱۹۵، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو و محمود محمد طناحی ، قاهره ، ۱۳۸۸ق /۱۹۶۸م .
احیاء علوم الدین کارنامه عظیم غزالی در دوران عزلت ، کتابی است بزرگ در حدود ۶۰۰، ۱صفحه رحلی و منقسم به ۴ بخش عبادات ، عادات ، مهلکات و منجیات ، که هر یک از این بخش ها مشتمل بر ۱۰ کتاب است بدین شرح :۱. ربع عبادات : کتاب العلم ، کتاب قواعد العقاید، کتاب اسرار الطهارة، کتاب اسرار الصلاة، کتاب اسرار الزکاة، کتاب اسرار الصوم ، کتاب اسرار الحج ، کتاب آداب تلاوة القرآن ، کتاب الاذکار و الدعوات و کتاب ترتیب الاوراد.۲. ربع عادات : کتاب آداب الاکل ، کتاب آداب النکاح ، کتاب آداب الکسب و المعاش ، کتاب الحلال و الحرام ، کتاب آداب الالفة و الاخوة، کتاب آداب العزلة، کتاب آداب السفر، کتاب آداب السماع و الوجد، کتاب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، کتاب آداب المعیشة و اخلاق النبوة.۳. ربع مهلکات : کتاب شرح عجائب القلب ، کتاب ریاضة النفس ، کتاب کسر الشهوتین (شهوة البطن و شهوة الفرج )، کتاب آفات اللسان ، کتاب ذم الغضب و الحقد و الحسد، کتاب ذم الدنیا، کتاب ذم البخل و ذم حب المال ، کتاب ذم الجاه و الریاء، کتاب ذم الکبر و العجب و کتاب ذم الغرور.۴. ربع منجیات : کتاب التوبة، کتاب الصبر و الشکر، کتاب الخوف و الرجاء، کتاب الفقر و الزهد، کتاب التوحید و التوکل ، کتاب المحبة و الشوق و الانس و الرضا، کتاب النیة و الاخلاص و الصدق ، کتاب المراقبة و المحاسبة، کتاب الفکر و کتاب ذکر الموت و ما بعده .در ربع عبادات رابطه آدمی با خالق ، و در ربع عادات روابط آدمیان با یکدیگر، و در دو ربع مهلکات و منجیات رابطه آدمی با خویشتن مورد فحص و کاوش قرار می گیرد.و چنانکه غزالی خود در مقدمه احیا می گوید، این نحوه تدوین را از کتب فقه برگرفته است - که آن ها هم منقسم بر چهار بخشند - تا رغبت فقه دوستان را در مطالعه این کتاب برانگیزد.
محتوی
...


کلمات دیگر: