وحید دستگردی

حسن وحید دستگردی (۱۲۵۸–۱۳۲۱)، ' متخلص به وحید و معروف به وحید دستگردی یکی از شاعران و سخنوران اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم ایران است. او از احمد شاه قاجار لقب سلطان الشعراء دریافت کرده بود.
تصحیح و تحشیه خمسه حکیم نظامی
تصحیح و تحشیه دیوان جمال الدین
تصحیح و تحشیه دیوان بابا طاهر
تصحیح و تحشیه دیوان هاتف اصفهانی
تصحیح و تحشیه دیوان ادیب الممالک
تصحیح و تحشیه دیوان قائم مقام فراهانی
تصحیح و تحشیه تذکره نصرآبادی
تصحیح و تحشیه تحفه سامی
کتاب سرگذشت اردشیر بابکان
ره آورد وحید (دو جلد)
زبان و نثر
صد اندرز وحید
سخن دلنشین
انقلاب ادبی
شعرای پارسی و تازی
وحید دستگردی در ۱۲۹۸ قمری برابر با ۱۲۵۸ خورشیدی در روستای دستگرد اصفهان متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در پانزده سالگی به اصفهان رفت و در مدرسه میرزا حسین علوم ادبی و علوم دینی را آموخت: ادبیّات را مخصوصاً مطوّل و حاشیه و مغنی را در محضر درس آقا میرزا یحیی مدرس و تحصیل حکمت مدّتها را در محضر جهانگیر خان آموخت. او با سید زهرا دستگردی فرزند میرزا سید محمد صادق ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه پسر بنام های محمود، بهرام، هوشنگ (تیمسار وحید دستگردی-رئیس وقت شهربانی ایران در سال ۱۳۵۹ و یک دختر بنام فاطمه بود.
در آغاز نهضت مشروطیت به جرگه آزادی خواهان پیوست و شعرهای و مقاله هایی در این زمینه در روزنامه های اصفهان منتشر می کرد. دستگردی در آغاز جنگ بین الملل اول، روزنامهٔ درفش کاویان را در اصفهان منتشر نمود. او همچنین با روزنامه های پروانه، زاینده رود و مفتش ایران نیز همکاری می کرد. در ۱۳۳۸ قمری به تهران آمد و انجمن ادبی ایران و انجمن ادبی حکیم نظامی را تأسیس کرد و همچنین در سال ۱۲۹۸ خورشیدی مجله ادبی ارمغان را در تهران تأسیس کرد که مدت بیست و دو سال (با فواصل) منتشر می شد. در همین دوران جلسات درس و بحث دایر کرد و کتاب های بسیاری تصحیح و تحشیه و چاپ کرد. وحید در اوایل ورود خود به تهران در حلقهٔ مریدان صفی علی شاه درآمد. وی مدتی در ادارهٔ «انطباعات وزارت معارف» مشغول کار شد. وحید دستگردی در شعر ابتدا «لمعه» تخلص می کرد، ولی بعدها تغییر تخلص داد. در ۸ دی ۱۳۲۱ در ۶۴ سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری دفن شد.
بخشی از قصیده معروف وحید دستگردی که در وصف اصفهان سروده است:

محمدحسن وحید دستگردی (۱۸۷۹، دستگرد، اصفهان - ۲۹ دسامبر ۱۹۴۲، تهران) فقیه شیعه، سیاستمدار آزادی خواه، شاعر، ترانه سرا، مقاله نویس و روزنامه نگار ایرانی بود.
• «همیشه بوده هنر کودک اصفهان مادر// اگر نبود صفاهان نبود فضل و هنر»• «به زاد و بوم جی اندر شتافتم از ری// چنان به شوق، که کودک به جانب مادر// سواد شهر صفاهان چو گشت سرمه چشم// به هرچه دید دگرگونه آمدش به نظر// شکسته باره از این پیش بود و تنگ فضای// کنون درست و قوی باره است و پهناور»