جزئیت

[ویکی فقه] ـــ جزء بودن از یک مرکب را جزئیت می گویند . ـــ جزئیت، لحاظ یک شیء به عنوان جزء مقوّم موضوع تکلیف است.
ـــ جزئیت به معنای جزء بودن چیزی برای عملی مرکب، مانند سوره برای نماز می باشد. ـــ جزئیت، از اقسام احکام وضعی و به معنای اعتبار جزء بودن امری برای ماموربه است؛ یعنی حکم به این که چیزی مقوّم ماموربه و در درون ماهیت آن است و به انضمام سایر اجزا، متعلق امر قرار می گیرد و وجود مرکب نیز به آن بستگی دارد، مثل: اعتبار جزئیت سوره در نماز.
کاربرد جزئیت
جزئیت از احکام وضعی است.
← تعریف مصباح الاصول
۱. ↑ مصباح الاصول، خویی، ابوالقاسم، ج۳، ص۲۷۲.
...