مترادف معد : آماده، مهیا، مرتب، شمرده شده، حساب شده
معد
مترادف معد : آماده، مهیا، مرتب، شمرده شده، حساب شده
فارسی به انگلیسی
fit, talented, apt, disposed, ready, susceptible
مترادف و متضاد
۱. آماده، مهیا
۲. مرتب
۳. شمردهشده، حسابشده
آماده، مهیا
مرتب
شمردهشده، حسابشده
فرهنگ فارسی
آماده کننده، مهیاکننده، آماده شده ، شمرده شده
( اسم ) آماده کننده مهیا کننده .
ابن منصور ابن قائم بن مهدی عبیدالله فاطمی عبیدی ملقب به المعز لدین الله صاحب مصر و افریقیه یکی از خلفای فاطمی مصر است .
( اسم ) آماده کننده مهیا کننده .
ابن منصور ابن قائم بن مهدی عبیدالله فاطمی عبیدی ملقب به المعز لدین الله صاحب مصر و افریقیه یکی از خلفای فاطمی مصر است .
فرهنگ معین
(مُ عِ دّ ) [ ع . ] (اِفا. ) آماده کننده ، مهیا - کننده .
(مُ عَ دّ ) [ ع . ] (اِمف . ) ۱ - آماده ، مهیا. ۲ - مرتب شده . ۳ - حساب شده ، شمرده شده .
(مُ عَ دّ ) [ ع . ] (اِمف . ) ۱ - آماده ، مهیا. ۲ - مرتب شده . ۳ - حساب شده ، شمرده شده .
(مُ عِ دّ) [ ع . ] (اِفا.) آماده کننده ، مهیا - کننده .
(مُ عَ دّ) [ ع . ] (اِمف .) 1 - آماده ، مهیا. 2 - مرتب شده . 3 - حساب شده ، شمرده شده .
لغت نامه دهخدا
معد. [ م َ ] ( ع ص ) سطبر و آگنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). چیز سطبر و آگنده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تره نازک. ( منتهی الارب )( آنندراج ). تره نازک و نرم. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || شیر خوش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || میوه تر و تازه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || شتر تیزرو. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || رطب ثعدمعد، از اتباع است یعنی تر و تازه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) ماله ثعد و لامعد؛ او را کم و بیش نیست. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِمص ) آگندگی و سطبری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
معد. [ م َ ] ( ع مص ) ربودن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بر معده کسی زدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || رفتن در زمین.( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رفتن در زمین و دور شدن. ( از اقرب الموارد ). || به دندان پیش گزیدن گوشت را. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). به دندان پیشین گرفتن گوشت و کندن آن را. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تباه شدن چیزی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تباه شدن معده کسی و گوارد نکردن طعام. این فعل به صورت مجهول استعمال شود. || به شتاب کشیدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
معد.[ م َ ع َدد ] ( ع اِ ) پهلو. ( منتهی الارب ). پهلو از انسان و جز انسان و تثنیه آن معدان است. ( از اقرب الموارد ). || شکم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || گوشت زیر شانه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گوشت زیر شانه یا کمی پایین تر از آن که بهترین گوشت پهلو است. ( از اقرب الموارد ). || پاشنه گاه سوار از اسب. ( منتهی الارب ). آنجای از پهلوی اسب که زین آن را فشار می دهد. ( ناظم الاطباء ). جایی در پاشنه اسب سوار. ( از اقرب الموارد ). || رگی است در فرود سر کتف تا مؤخر پشت اسب. ( منتهی الارب ). رگی در حوالی پیش شانه اسب و زیر یال آن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
معد. [ م َ ] ( ع مص ) ربودن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بر معده کسی زدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || رفتن در زمین.( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رفتن در زمین و دور شدن. ( از اقرب الموارد ). || به دندان پیش گزیدن گوشت را. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). به دندان پیشین گرفتن گوشت و کندن آن را. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تباه شدن چیزی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تباه شدن معده کسی و گوارد نکردن طعام. این فعل به صورت مجهول استعمال شود. || به شتاب کشیدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
معد.[ م َ ع َدد ] ( ع اِ ) پهلو. ( منتهی الارب ). پهلو از انسان و جز انسان و تثنیه آن معدان است. ( از اقرب الموارد ). || شکم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || گوشت زیر شانه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گوشت زیر شانه یا کمی پایین تر از آن که بهترین گوشت پهلو است. ( از اقرب الموارد ). || پاشنه گاه سوار از اسب. ( منتهی الارب ). آنجای از پهلوی اسب که زین آن را فشار می دهد. ( ناظم الاطباء ). جایی در پاشنه اسب سوار. ( از اقرب الموارد ). || رگی است در فرود سر کتف تا مؤخر پشت اسب. ( منتهی الارب ). رگی در حوالی پیش شانه اسب و زیر یال آن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
معد. [ م َ ] (ع اِ) خصیةالثعلب را گویند. (برهان ) (آنندراج ). دارویی که آن را سعلب و یا خصیةالثعلب نامند. (ناظم الاطباء). خصی الثعلب است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به خصی الثعلب شود.
معد. [ م َ ] (ع مص ) ربودن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بر معده ٔ کسی زدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رفتن در زمین .(از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). رفتن در زمین و دور شدن . (از اقرب الموارد). || به دندان پیش گزیدن گوشت را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). به دندان پیشین گرفتن گوشت و کندن آن را. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تباه شدن چیزی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تباه شدن معده ٔ کسی و گوارد نکردن طعام . این فعل به صورت مجهول استعمال شود. || به شتاب کشیدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معد. [ م َ ع َدد ] (اِخ ) ابن ابی الفتح نصراﷲبن رجب معروف به ابن صیقل جزری ، مکنی به ابی الندی و ملقب به شمس الدین ، صاحب «المقامات الزینیه » است . وی به سال 701 هَ . ق . درگذشت .(از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اعلام زرکلی ).
معد. [ م َ ع َدد ] (اِخ ) ابن عدنان . پدر قبیله ای است . (منتهی الارب ). نام جد نوزدهم حضرت پیغمبر است . (انساب سمعانی ص 6). از نسل اسماعیل و ازبزرگوارترین اولاد او در زمان خود بود. مادر او از قبیله ٔ «جرهم » بود. وی دارای ده فرزند شد که بزرگترین آنها نزار نام داشت . (از ترجمه ٔ تاریخ یعقوبی ج 1 ص 278). ابن عدنان بن اددبن الهمیسع از احفاد اسماعیل (ع )، جد جاهلی و از سلسله ٔ نسب نبی اکرم (ص ) است . هنگامی که حضرت رسول نسب خویش را برمی شمرد و به معدبن عدنان می رسید بازمی ایستاد و از آن تجاوز نمی کرد و می فرمود «کذب النسابون ». اما علمای انساب متفقند بر اینکه وی از فرزندان اسماعیل است و اختلاف در نام پدران وشماره ٔ آنهاست که میان او و اسماعیل بوده اند. (از اعلام زرکلی ). معد پدر نزار است و از نزار قبایل انمارو مضر و قضاعه و ربیعه و ایاد پیدا شدند و قضاعه به بطون مختلفی تقسیم شد و از آن جمله «تنوخ » است که به بحرین فرودآمدند و سپس به حیره کوچیدند و در آنجا دولتی تشکیل دادند که در تاریخ به لخمیون یا آل لخم وآل نصر و ملوک و حیره و مناذره معروفند. و رجوع به معد و نیز رجوع به آل نصر ولخم (ملوک ...) و لخم بن عدی الحارث بن مرة در این لغتنامه و العرب قبل الاسلام جرجی زیدان چ دکتر حسین مونس صص 191-196 و صص 221-241 و سنی ملوک الارض و الانبیاء تألیف حمزه ٔ اصفهانی ص 83 و مجمل التواریخ و القصص ص 152 و 228 و ترجمه ٔ البداء والتاریخ (آفرینش و تاریخ ) از انتشارات بنیاد فرهنگ ایران ص 87 و تاریخ العرب تألیف دکتر فیلیپ حتی و... جزء اول چ 3 ص 107 شود.
معد. [ م َ ع َدد ] (اِخ ) ابن علی ، مکنی به ابوتمیم :
بیرون برد از سر بدان مفتعلی
شمشیر خداوند معدبن علی .
و رجوع به ابوتمیم معدبن علی شود.
بیرون برد از سر بدان مفتعلی
شمشیر خداوند معدبن علی .
ناصرخسرو.
و رجوع به ابوتمیم معدبن علی شود.
معد. [ م َ ع ِ / م ِ ع َ ] (ع اِ) ج ِ معدة.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به معدة شود.
معد. [ م ُ ع َدد ] (ع ص ) آماده و تیارشده . (آنندراج ) (غیاث ). آماده و مهیا کرده شده . (ناظم الاطباء). آماده . مهیا. ساخته . مستعد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : من که بونصرم باری هرچه امیر محمد مرا بخشیده است از زر و سیم و جامه ٔ نابرید و قباها و دستارها و جز آن همه معد دارم . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 259). خصوصاً که آثار نجابت در ناصیه ٔ او پیدا و منصب پادشاهی را معد و مهیا باشد. (سندبادنامه ص 147). در هر کراهیتی رفاهیتی و در هر مصایبی مصالحی معد است و تعبیه . (منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 95).
هرکه را دامن درست است و معد
آن نثار دل بر آن کس می رسد.
- معد شدن ؛ آماده شدن . فراهم شدن . مهیا شدن : آنچه با تو گفتم هزارهزار و پانصدهزار دینار معدشده اززر و جواهر. (سیاست نامه ).
- معد کردن ؛ مهیا کردن . آماده کردن . فراهم کردن : سوری آنچه نقد داشت از مال و حمل نشابور و از آن خویش همه جمع کرده و بوسهل حمدونی را گفت تو نیز آنچه داری معد کن تا به قلعه ٔ میکالی فرستاده آید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 552). هزارهزار معد کردم از زر وجواهر... (سیاست نامه ). هفتاد کشتی که روز گریز را معد کرده بود بنه و اثقال ... در آنجا نشاند. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 71). هرکس را آنچه میسر است ازسلاح و ساز یا عصا و چوبی معدکرده روی به کار آورد. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 87).
- معد گردانیدن ؛ آماده کردن . مهیا کردن : و آن قدر مال که دیوار و مناظر بدان بنا توانست کرد، بذل کردند و معد گردانیدند. (تاریخ قم ص 34).
هرکه را دامن درست است و معد
آن نثار دل بر آن کس می رسد.
مولوی .
- معد شدن ؛ آماده شدن . فراهم شدن . مهیا شدن : آنچه با تو گفتم هزارهزار و پانصدهزار دینار معدشده اززر و جواهر. (سیاست نامه ).
- معد کردن ؛ مهیا کردن . آماده کردن . فراهم کردن : سوری آنچه نقد داشت از مال و حمل نشابور و از آن خویش همه جمع کرده و بوسهل حمدونی را گفت تو نیز آنچه داری معد کن تا به قلعه ٔ میکالی فرستاده آید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 552). هزارهزار معد کردم از زر وجواهر... (سیاست نامه ). هفتاد کشتی که روز گریز را معد کرده بود بنه و اثقال ... در آنجا نشاند. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 71). هرکس را آنچه میسر است ازسلاح و ساز یا عصا و چوبی معدکرده روی به کار آورد. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 87).
- معد گردانیدن ؛ آماده کردن . مهیا کردن : و آن قدر مال که دیوار و مناظر بدان بنا توانست کرد، بذل کردند و معد گردانیدند. (تاریخ قم ص 34).
معد. [ م ُ ع ِدد ] (ع ص ) آماده و تیار کننده . (غیاث ) (آنندراج ). آن که آماده و مهیا می کند و مرتب می سازد. (ناظم الاطباء). آماده کننده . مهیاکننده . حاضرکننده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || آن که می شمارد. (ناظم الاطباء).
معد. [م َ ع َدد ] (اِخ ) ابن منصور بن قائم بن مهدی عبیداﷲ فاطمی عبیدی ، ملقب به المعزلدین اﷲ (معز فاطمی ) صاحب مصر و افریقیه (319-365 هَ. ق .) یکی از خلفای فاطمی مصر است . در «المهدیة» مغرب به دنیا آمد و به سال 341 هَ . ق . پس از درگذشت پدرش به خلافت رسید و سردار خود «جوهر» را با سپاهی گران برای سرکوبی گردنکشان به بلاد مغرب فرستاد و او «فاس » و «سجلماسه » را بگشود و بلاد افریقیه (به جز «سبته » که در تصرف بنی امیه ٔ اندلس باقی ماند) مطیع وی شدند. هنگامی که خبر مرگ کافور اخشیدی فرمانروای مصر به او رسید «جوهر» را به سوی مصر روانه ساخت و او مصررا فتح کرد. (به سال 358 هَ . ق .). و حدود شهر «قاهره » را بنا نهاد (359-361) و آن را «قاهره ٔ معزیه » نامید. معد به سال 361 «بلکین بن زیری صنهاجی » را از جانب خود به حکومت افریقیه گماشت و خود از «منصوریه » (مرکز حکومت خود در مغرب ) خارج شد و به سال 362 واردقاهره گردید. و قاهره بعد از این تا آخر فرمانروایی فاطمیان مقر حکومت این سلسله شد. وی مردی عاقل و دوراندیش و دلیر و ادیب بود و اشعار لطیفی بدو منسوب است . ابن هانی اندلسی او را مدح کرده است . (از اعلام زرکلی ج 8 چ 2 ص 179). و رجوع به همین مأخذ و وفیات الاعیان چ محمد محیی الدین عبدالحمید ج 4 صص 312-316 شود.
معد.[ م َ ع َدد ] (ع اِ) پهلو. (منتهی الارب ). پهلو از انسان و جز انسان و تثنیه ٔ آن معدان است . (از اقرب الموارد). || شکم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گوشت زیر شانه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گوشت زیر شانه یا کمی پایین تر از آن که بهترین گوشت پهلو است . (از اقرب الموارد). || پاشنه گاه سوار از اسب . (منتهی الارب ). آنجای از پهلوی اسب که زین آن را فشار می دهد. (ناظم الاطباء). جایی در پاشنه ٔ اسب سوار. (از اقرب الموارد). || رگی است در فرود سر کتف تا مؤخر پشت اسب . (منتهی الارب ). رگی در حوالی پیش شانه ٔ اسب و زیر یال آن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معد. [ م َ ] (ع ص ) سطبر و آگنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). چیز سطبر و آگنده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تره ٔ نازک . (منتهی الارب )(آنندراج ). تره ٔ نازک و نرم . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شیر خوش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || میوه ٔ تر و تازه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شتر تیزرو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || رطب ثعدمعد، از اتباع است یعنی تر و تازه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). || (اِ) ماله ثعد و لامعد؛ او را کم و بیش نیست . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (اِمص ) آگندگی و سطبری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
معد. [م َ ع َدد ] (اِخ ) قبیله ای است که زندگی خشن و سختی داشته اند. (از اقرب الموارد). اسم جمعی است که بر بعضی از قبایل عرب خاصه بر قبایلی که در شمال جزیرة العرب بوده اند اطلاق شده از آن جمله است قبایل ربیعة و مضر. (از اعلام المنجد). و رجوع به معدبن عدنان شود.
فرهنگ عمید
۱. آماده‌شده.
۲. شمردهشده.
آماده‌کننده؛ مهیاکننده.
۱. آماده شده.
۲. شمرده شده.
آماده کننده، مهیا کننده.
۲. شمرده شده.
آماده کننده، مهیا کننده.
دانشنامه آزاد فارسی
مُعِدّ
(به معنی آماده کننده) در اصطلاح فلسفه، از انواع علت ها که دارای دو اطلاق است: ۱. علت ناقصه در مقابل علت تامه، که مشتمل بر هریک از علل چهارگانۀ مادی، صوری، فاعلی و غایی می شود؛ ۲. شرط فعل و رفع مانع از آن که در این صورت علت اِعدادی یا مُعِدّه صرفاً شرایط ظهور فعل را فراهم می آورد و موانع آن را رفع می کند. در اندیشۀ عقلی چون تخلف معلول از علت تامه محال است، صرف تحقق علت تامه برای ظهور معلول کافی است؛ ولی در عالم مادّه، افزون بر تحقق علت های چهارگانه به حصول شرایط و رفع موانع نیازمند است، بنابراین علت در عالم مادّه با حصول علت معدّه، تام می شود.
(به معنی آماده کننده) در اصطلاح فلسفه، از انواع علت ها که دارای دو اطلاق است: ۱. علت ناقصه در مقابل علت تامه، که مشتمل بر هریک از علل چهارگانۀ مادی، صوری، فاعلی و غایی می شود؛ ۲. شرط فعل و رفع مانع از آن که در این صورت علت اِعدادی یا مُعِدّه صرفاً شرایط ظهور فعل را فراهم می آورد و موانع آن را رفع می کند. در اندیشۀ عقلی چون تخلف معلول از علت تامه محال است، صرف تحقق علت تامه برای ظهور معلول کافی است؛ ولی در عالم مادّه، افزون بر تحقق علت های چهارگانه به حصول شرایط و رفع موانع نیازمند است، بنابراین علت در عالم مادّه با حصول علت معدّه، تام می شود.
wikijoo: معد
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] امور زمینه ساز تاثیرگذاری علّت را مُعِدّ گویند.
مُعِدّ، یعنی مقدمه ای که زمینه تاثیر علت بر معلول را آماده می کند؛ به بیان دیگر، معد، امری است که هر چند از عدم آن، عدم معلول لازم می آید، ولی وجود معلول را افاضه نمی کند، بلکه شرایط تاثیر علت را بر معلول فراهم می سازد و در یک کلام، علل معده عبارت است از: مجموع اموری که معلول را آماده صدور از علت مؤثر می نماید؛ از این رو به مجموع شرط و عدم مانع، معد اطلاق می گردد.
معد از دیدگاه نائینی
در کتاب «فوائد الاصول» آمده است:«و المراد من المعد ما کان له دخل فی وجود الشیء، من دون ان یکون وجود ذلک الشی مترشحا منه بحیث یکون مفیضا لوجوده، بل کان لمجرد التهیئة والاستعداد لافاضة العلة وجود معلولها، کدرجات السلم ما عد الدرجة الاخیرة، حیث ان کل درجة تکون معدة للکون علی السطح، کما تکون معدة ایضا للکون علی الدرجة التی فوقها بمعنی انه یتوقف وجود الکون علی الدرجة الثانیة علی الکون علی الدرجة الاولی».
مُعِدّ، یعنی مقدمه ای که زمینه تاثیر علت بر معلول را آماده می کند؛ به بیان دیگر، معد، امری است که هر چند از عدم آن، عدم معلول لازم می آید، ولی وجود معلول را افاضه نمی کند، بلکه شرایط تاثیر علت را بر معلول فراهم می سازد و در یک کلام، علل معده عبارت است از: مجموع اموری که معلول را آماده صدور از علت مؤثر می نماید؛ از این رو به مجموع شرط و عدم مانع، معد اطلاق می گردد.
معد از دیدگاه نائینی
در کتاب «فوائد الاصول» آمده است:«و المراد من المعد ما کان له دخل فی وجود الشیء، من دون ان یکون وجود ذلک الشی مترشحا منه بحیث یکون مفیضا لوجوده، بل کان لمجرد التهیئة والاستعداد لافاضة العلة وجود معلولها، کدرجات السلم ما عد الدرجة الاخیرة، حیث ان کل درجة تکون معدة للکون علی السطح، کما تکون معدة ایضا للکون علی الدرجة التی فوقها بمعنی انه یتوقف وجود الکون علی الدرجة الثانیة علی الکون علی الدرجة الاولی».
wikifeqh: مقدمه_اعدادی
پیشنهاد کاربران
اماکن معد برای عموم. یعنی مشترکات عمومی که مهیا است مثل پارک ها و پل ها قابل تملک خصوصی نیست
. . یا در اماکنی که معد برای عموم باشد . . .
اینجا مقصود جمله رو نمی فهمم
اینجا مقصود جمله رو نمی فهمم
محلی که مهیای گذر عموم باشد.
مثل خیابان، پارک، بازار.
شاید بتوان برای این واژه، قید زمان و مکان را لحاظ نمود.
یعنی جایی که در زمانی خاص پذیرایِ گذر مردم باشد.
یا مکانی که برای گذر مردم تعبیه شده باشد.
مثل خیابان، پارک، بازار.
شاید بتوان برای این واژه، قید زمان و مکان را لحاظ نمود.
یعنی جایی که در زمانی خاص پذیرایِ گذر مردم باشد.
یا مکانی که برای گذر مردم تعبیه شده باشد.
کلمات دیگر: