قصرقند. [ ق َ رِ ق َ ] (اِخ ) نام طایفه ای از طوائف ناحیه ٔ مکران . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 100).
قصرقند. [ ق َ رِ ق َ ] (اِخ ) یکی از بخشهای چهارگانه ٔ شهرستان چاه بهار است . این بخش در شمال شهرستان واقع و حدود و مشخصات آن به شرح زیر است :از طرف شمال به بخش بمپور، از شمال خاوری به بخش سرباز، از خاور به بخش راسک از شهرستان ایرانشهر، از طرف جنوب به بخش دشتیاری ، از طرف باختر به بخش نیک شهر. هوای بخش قصرقند مانند سایر نقاط شهرستان گرمسیری مالاریائی ولی در اثر داشتن ارتفاعات زیاد از سایر نقاط شهرستان معتدل تر است . آب قراء بخش از رودخانه تأمین میشود. ارتفاعات : قسمت جنوب و باختر قصرقند کوهستانی کم ارتفاع و خاکی و نواحی دیگر دارای ارتفاعات بلند و سنگی است . بلندترین کوهها جبال گرگان بند و کوه آهوران است که دهستان چانف از بخش بمپور در دره های شمالی آن واقع است . رودخانه : این بخش دارای یک رودخانه به نام رودخانه ٔ خواجه است . این رودخانه از ارتفاعات گرگان بند و آهوران سرچشمه گرفته و قسمتی از آبادیهای دهستان چانف از بخش بمپور و قراء قصرقند را مشروب میسازد درصورتی که در زمستان یا بهار بارندگی زیاد بشود فاضل آب آن به بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار میرسد و مازاد آن به دریای عمان منتهی میشود. در حدود هزار تن از ساکنین بخش به طور سیار در دره های کوهستانی زندگی مینمایند و شغل آنها گله داری است . این بخش در سازمان وزارت کشور جزء شهرستان چاه بهار میباشد و از 66 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده ، جمعیت آن در حدود 18000 تن است . راههای دهستان عموماً مالرو است ، فقط راه فرعی اتومبیل رو از نیک شهر از شوسه ٔ ایرانشهر به چاه بهار منشعب میشود و به طول 70000 گز پس از پیمودن دره های زیاد به آبادی قصرقند منتهی میشود. مرکز بخش قصبه ٔ قصرقند است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
قصرقند. [ ق َ رِ ق َ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش قصرقند شهرستان چاه بهار در 110000 گزی چاه بهار و 56000 گزی خاور نیک شهر، کنار رودخانه ٔ خواجه . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و گرمسیرمالاریائی است . سکنه ٔ آن 4000 تن است . آب آن از قنات و رودخانه و محصول آن غلات ، خرما، لبنیات ، برنج و شغل اهالی زراعت و گله داری است . راه فرعی و پاسگاه ژاندارمری و دبستان دارد. قلعه ٔ خرابه ٔ قصرقند از ابنیه ٔ بسیار قدیم است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
