[ویکی اهل البیت] یکی از 6 کتاب حدیثی معتبر نزد اهل سنت که با عنوان صحاح سته شناخته می شوند.
ابوعبدالله محمّد بن یزید بن عبدالله بن ماجه قزوینی، معروف به ابن ماجه از محدّثان بزرگ اهل سنّت در قرن سوم است. او در سال ۲۰۹ هجری به دنیا آمد. وی برای فراگیری حدیث، به مکان هایی هم چون بصره، کوفه، بغداد، شام، مصر و ری سفر نمود و از اساتیدی هم چون داوود بن رشید، ابراهیم بن منذر حزامی، عبدالله بن معاویه و هشام بن عمار استفاده نمود وی متوفای ۲۷۵ هجری است.
این کتاب یکی از 6 کتاب حدیثی اهل سنت است که با عنوان صحاح سته شناخته می شوند. به اعتقاد بسیاری از عالمان اهل سنّت، کتاب ابن ماجه مملوّ از احادیث موضوع و ضعیف است! شیخ البانی احادیث ضعیف این کتاب را در کتابی به نام ضعیف سنن ابن ماجه جمع کرده است.
حافظ سندی، نویسنده حاشیة سنن ابن ماجه معتقد است که در کتاب ابن ماجه حدود چهارصد حدیثِ ضعیف الاسناد وجود دارد
روایات ضعیف و موضوع به قدری در کتاب ابن ماجه فراوان است که برخی از بزرگان اهل سنّت این کتاب را از جرگه صحاح ستّه خارج دانسته اند و معتقدند سنن ابن ماجه لیاقت آن را ندارد که از صحاح به شمار آید. از این رو کسانی که سنن ابن ماجه را از دایره صحاح خارج ساخته اند، کتاب موطّأ مالک را به عنوان یکی از صحاح شش گانه معرفی می کنند. سنن ابن ماجه در بین صحاح به حسن ترتیب ممتاز است.
بر این کتاب،سیوطی و جمعی دیگر شرح نوشته اند. شرح سیوطی «مصباح الزجاجة
علی سنن ابن ماجه» نام دارد.
wikiahlb:
صحیح مسلم و بخاری را حاوی احادیث صحیح و متقن دانسته، اما سنن اربعه را مشتمل بر احادیث صحیح، حسن و ضعیف دانسته است؛ لذا لازم دانسته است که سند و متن احادیث آنها مورد بررسی قرار گیرد و درجه هر حدیث با استناد به قواعد حدیثی و معارف رجالی ذکر شود. وی همچنین ابراز تعجب کرده که چگونه به آثار کم اهمیت تر عنایت بیشتری شده، ولی درباره سنن اربعه، تحقیق علمی متناسب با جایگاه آنها انجام نگرفته است
