کنت ایشتوان سِچِنْیی (مجاری: Gróf Széchenyi István؛ زاده ۲۱ سپتامبر ۱۷۹۱ - درگذشته ۸ آوریل ۱۸۶۰) یکی از بزرگترین دولتمردان مجار، نظریه پرداز سیاسی، اقتصاددان، نویسنده و وزیر حمل و نقل کابینه لایوش باتیانی (اولین کابینه دولت مجارستان) بود. در مجارستان از او به عنوان «بزرگترین مجار» یاد مشود. سچنیی در یک خانواده اشرافی (خاندان سچنیی) و پرنفوذ قدیمی مجارستان در وین به دنیا آمد. به طور سنتی وفادار به خاندان هابسبورگ بودند و روابط نزدیکی با خاندان استرهازی، خاندان لوبکوویتس و خانواده های اصیل لیختن اشتاین داشتند. پدرش بنیانگذار موزه ملی محارستان بود.سچنیی کازینوی ملی را در سال ۱۸۲۷ تأسیس کرد که به مهمترین مکان برای مباحثات سیاسی و جنبش اصلاحات تبدیل شد. پل زنجیر که ساخت آن در سال ۱۸۴۹ با حمایتهای سچنیی همراه بود.
در سن هفده سالگی وارد ارتش شد و درجنگهای زیادی شرکت کرد، از جمله جنگ های ناپلئونی، نبرد لایپزیگ و نبرد تولنتینو. در سال ۱۸۲۶ با درجه ستوان ۱ ارتش را ترک و به حوزه مورد علاقه اش سیاست مشغول شد.
در سالهای بین ۱۸۱۵–۱۸۲۱ او سفرهای زیادی از جمله فرانسه، انگلستان، ایتالیا و شامات نمود تا در بنیاد کشورها تعمق کند. سرعت نوین سازی بریتانیا، سچنیی را مفتون خود کرد و تأثیر عمیقی بر تفکر او گذاشت. او همین طور تحت تأثیر کانال دومیدی در فرانسه قرار گرفت. همه اینها باعث شد که او بتواند به راه کارهایی برای بهبود ناوبری در دانوب و تیسا بیاندیشد. او به تفاوت بین دنیای مدرن و مجارستان واقف بود و عزم خود را برای اصلاحات و توسعهٔ بیدرنگ جزم کرد. عمده شهرت سچنیی از سال ۱۸۲۵ و با حمایت او از نماینده شوپرون (پال نادیْ به مجاری: Nagy Pál) برای تأسیس فرهنگستان علوم مجارستان شروع شد که با اهدای کل درآمد یک سالش به مبلغ ۶۰٬۰۰۰ فورینت و به دنبال او سه نجیب زادهٔ ثروتمند دیگر ۵۸٬۰۰۰ فورینت جمع آوری کرده و پس از حصول موافقت سلطنتی اقدام به تأسیس فرهنگستان کردند. او تمام اصلاحات خود را در چارچوب امپراتوری هابسبورگ در نظر داشته و به توسعه تدریجی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی معتقد و مخالف هرگونه ملی گرایی افراطی بود. اعتقاد داشت در جامعهٔ کثیرالمله ای چون پادشاهی مجارستان با مردمی از اقوام، ملیتها، ادیان و زبانهای گوناگون خطرناکترین مسئله ملی گرایی افراطی خواهد بود.
در کنار نظریات سیاسی فراگیرش او همچنان متمرکز بر توسعهٔ زیرساخت های حمل و نقل بود و تبدیل به چهره مطرح کمیتهٔ ناوبری دانوب در ۱۸۳۰ شد. همواره رودخانه محل خطرناکی برای رفت و آمد کشتی ها بود، سچنیی اولین کسی بود که کشتی های بخار را در دانوب، تیسا و دریاچه بالاتون ترویج داد و باعث رشد توسعه و تجارت در مجارستان شد. او همچنین برای توسعهٔ بودا و پست به عنوان مرکز عمدهٔ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی از ساخت یک پل دائمی بین دو شهر حمایت کرد که منجر به ساخت پلی نمادین شد، در سال ۱۸۹۸ نام پل به افتخار او پل زنجبر سچنیی (به مجاری: Széchenyi Lánchíd) نامیده شد.
در سن هفده سالگی وارد ارتش شد و درجنگهای زیادی شرکت کرد، از جمله جنگ های ناپلئونی، نبرد لایپزیگ و نبرد تولنتینو. در سال ۱۸۲۶ با درجه ستوان ۱ ارتش را ترک و به حوزه مورد علاقه اش سیاست مشغول شد.
در سالهای بین ۱۸۱۵–۱۸۲۱ او سفرهای زیادی از جمله فرانسه، انگلستان، ایتالیا و شامات نمود تا در بنیاد کشورها تعمق کند. سرعت نوین سازی بریتانیا، سچنیی را مفتون خود کرد و تأثیر عمیقی بر تفکر او گذاشت. او همین طور تحت تأثیر کانال دومیدی در فرانسه قرار گرفت. همه اینها باعث شد که او بتواند به راه کارهایی برای بهبود ناوبری در دانوب و تیسا بیاندیشد. او به تفاوت بین دنیای مدرن و مجارستان واقف بود و عزم خود را برای اصلاحات و توسعهٔ بیدرنگ جزم کرد. عمده شهرت سچنیی از سال ۱۸۲۵ و با حمایت او از نماینده شوپرون (پال نادیْ به مجاری: Nagy Pál) برای تأسیس فرهنگستان علوم مجارستان شروع شد که با اهدای کل درآمد یک سالش به مبلغ ۶۰٬۰۰۰ فورینت و به دنبال او سه نجیب زادهٔ ثروتمند دیگر ۵۸٬۰۰۰ فورینت جمع آوری کرده و پس از حصول موافقت سلطنتی اقدام به تأسیس فرهنگستان کردند. او تمام اصلاحات خود را در چارچوب امپراتوری هابسبورگ در نظر داشته و به توسعه تدریجی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی معتقد و مخالف هرگونه ملی گرایی افراطی بود. اعتقاد داشت در جامعهٔ کثیرالمله ای چون پادشاهی مجارستان با مردمی از اقوام، ملیتها، ادیان و زبانهای گوناگون خطرناکترین مسئله ملی گرایی افراطی خواهد بود.
در کنار نظریات سیاسی فراگیرش او همچنان متمرکز بر توسعهٔ زیرساخت های حمل و نقل بود و تبدیل به چهره مطرح کمیتهٔ ناوبری دانوب در ۱۸۳۰ شد. همواره رودخانه محل خطرناکی برای رفت و آمد کشتی ها بود، سچنیی اولین کسی بود که کشتی های بخار را در دانوب، تیسا و دریاچه بالاتون ترویج داد و باعث رشد توسعه و تجارت در مجارستان شد. او همچنین برای توسعهٔ بودا و پست به عنوان مرکز عمدهٔ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی از ساخت یک پل دائمی بین دو شهر حمایت کرد که منجر به ساخت پلی نمادین شد، در سال ۱۸۹۸ نام پل به افتخار او پل زنجبر سچنیی (به مجاری: Széchenyi Lánchíd) نامیده شد.
wiki: ایشتوان سچنیی