وین

ویَن یا ویِن یا ویانا (به آلمانی: Wien) (تلفظ  ( بشنوید)) پایتخت کشور اتریش و یکی از استان های نه گانه کشور اتریش محسوب می شود. این شهر بزرگترین شهر اتریش و نهمین شهر بزرگ در اتحادیه اروپا است. تا قبل از شروع قرن بیستم میلادی، وین بزرگترین شهر آلمانی زبان اروپا بود. پیش از شروع جنگ جهانی اول این شهر دو میلیون نفر جمعیت داشت.
موزه ملکه سی سی یکی از موزه های معروف وین است.
کلیسای سنت استفان با قدمتی ۹۰۰ ساله بزرگ ترین کلیسای شهر به شمار می رود و در مرکز شهر قرار دارد و یک شاهکار دوره گوتیک محسوب می شود. ورود برای عموم رایگان است. یکی از جالب ترین قسمت های این کلیسا سردابه (به آلمانی Katakomben) آن است که بقایای اسکلت قربانیان طاعون در قبرهای دست جمعی آن جا نگهداری می شود.
قصر شونبرون نیز از دیدنی ترین جاهای وین است که در دوره باروک و حدود سال ۱۷۰۰ میلادی بنا شده است و در آن سالنی قرار دارد که به سالن ایرانی مشهور بوده و معماری آن نیز به سبک معماری ایرانی است. در زبان آلمانی شون به معنای زیبا و برون به معنای چشمه است. همچنین شونبرون دارای یک گلخانه بسیار بزرگ و مجهز بوده که در نوع خود بی نظیر است و تنوع گیاهانی که در آن کاشته اند تا آنجاست که تا صد سال پیش در آن درخت انار می کاشتند. صدها گونه رز در فضای باز این قصر کاشته شده که به صورت فصلی دوباره کاشته می شوند.
هافبورگ قصر سلطنتی اتریش است و طی بیش از ششصد سال محل زندگی پادشاهان اتریش از اولینشان رودولف اول در سال ۱۲۷۳ تا آخرینشان کارل اول در سال ۱۹۱۸ بوده است.
موزه آلبرتینا که زمانی مهمانسرای سلطنتی بود اکنون یکی از معروف ترین موزه های وین است که در آن آثار رافائل، رامبراند، داوینچی، مایکل آنجلو، سزان، پیکاسو و البته گوستاو کلیمت و اگون شیله نگهداری می شود.
قصر بلویدیر شامل موزه ها و گالری های مختلفی است و آثار مهمی از گوستاو کلیمت و اگون شیله در آن نگهداری می شود. تابلوی معروف بوسه (نقاشی) اثر کلیمت در این مکان نگهداری می شود.
این شهر در قرن ۵ پیش از میلاد مسیح بنا و به تدریج به پایتخت اتریش تبدیل شده است. نام وین از قدیم مترادف موسیقی، مجالس بزم و رقص والس بوده، اما در دوران پیش از جنگ جهانی اول روی دیگری هم داشت که بسیار ناخوشایند بود. شمار زیادی از اهالی شهر در بیغوله ها زندگی می کردند، و در سال ۱۹۱۳ حدود ۱۵۰۰ نفر از سکنه وین خودکشی کردند.
بعد از جنگ جهانی دوم قوای متفقین آن را به چهار قسمت تحت کنترل شوروی، آمریکا، انگلیس و فرانسه تقسیم کردند. بعد از آن که اتریش قبول کرد برای همیشه بی طرف بماند و به پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نپیوندد، نیروهای شوروی در سال ۱۹۵۵ از این شهر خارج شدند.
فیلم مرد سوم با بازی اورسون ولز در مورد فضای حاکم بر وین در دوران اشغال آن توسط قوای چهارگانه متفقین است. فیلمنامه این فیلم را گراهام گرین نوشته است.

ویِن (Vienna)
نمایی از کاخ سلطنتی شونبرون، نمایی از کاخ سلطنتی شونبرون، پایتخت اتریش، بر ساحل رود دانوب، کنار جنگل های وین، با ۲,۰۴۱,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). اگرچه در ناحیۀ اتریش سفلا قرار دارد، ایالتی مستقل است. صنایع آن عبارت اند از علوم مهندسی، الکترونیک، تولید لوازم برقی، پوشاک، ابزار دقیق، و آلات موسیقی. مرکز مهم فرهنگی و گردشگری است. وین با خطوط راه آهن تقریباً به تمام شهرهای مهم اروپا مرتبط است. آژانس بین المللی انرژی اتمی، سازمان توسعۀ صنعتی سازمان ملل (یونیدو)، و سازمان کشورهای صادرکنندۀ نفت (اوپک) در این شهر قرار دارند. بناهای مهم آن عبارت اند از کلیسای جامع سنت استفن (قرون ۱۲ـ۱۶م)، هوفبورگ، کاخ سلطنتی هاپسبورگ از قرن ۱۳م که در آتش سوزی ۱۹۹۲ به شدت آسیب دید؛ کاخ های سلطنتی شونبرون از قرن ۱۸؛ و سالن های تئاتر و اُپرا، که شهرت جهانی دارند. وین همچنین مقر سر اسقف کاتولیک و مقر اسقف پروتستان است. وین از ۲۳ محله تشکیل شده و در دو کرانۀ رود دانوب واقع شده است. دامنه های شرقی کوه های آلپ در غرب و جلگه های حوزۀ دانوب در شرق آن جا دارند. این شهر پارک های فراوانی نیز دارد که در اغلب آن ها بناهای تاریخی دیده می شود. در غرب و جنوب غربی آن تپه های پوشیده از درخت وینروالد واقع شده است. وین، با نام ویندوبونا، ماندگاه سلت ها بود و در قرن ۱پ م رومی ها آن را اشغال و پایگاه ها در آن تأسیس کردند که مارکوس اورلیوس، امپراتور روم، در آن اقامت داشت و همان جا درگذشت. رومی ها در قرن ۵م شهر را تخلیه کردند و از آن بارها میان مهاجمان دست به دست شد. مجارها که در آغاز قرن ۱۰م آن را تصرف کردند، به دست خاندان بابنبرگ رانده شدند. وین در ۱۲۷۸م پایتخت هاپسبورگ ها و سپس مقر امپراتوران آلمان شد. در اواخر قرن ۱۴م دانشگاه و چندین کلیسا و صومعۀ باشکوه داشت. ترک های عثمانی در ۱۵۲۹ و ۱۶۸۳ آن را محاصره کردند، اما موفق به فتح آن نشدند. در زمان ماری ترز (۱۷۱۷ـ۱۷۸۰) مرکز امپراتوری بزرگی بود که تا قرن ۱۹ دوام آورد. پس از فروپاشی امپراتوری اتریش در جنگ جهانی اول، وین موقعیت خود را، در جنوب شرقی اروپا، به منزلۀ مرکز بزرگ تجاری حفظ کرد. اوضاع نابسامان کشور پس از جنگ جهانی اول موجب شورش ها و زد وخوردهای فراوان بین حزب های رقیب شد. وین از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۵ در اشغال آلمان ها بود. پس از جنگ جهانی دوم و دَه سال اشغالگری متفقین، به منزلۀ پایتخت جمهوری بی طرف اتریش احیا شد. پس از ۱۹۷۹، وین به یکی از ادارات مرکزی سازمان ملل متحد تبدیل شد. وین در قرون ۱۸ و ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ پایتخت موسیقی جهان بود. هایدن، موتسارت، بتهوون، شوبرت، و مالر در این شهر زندگی کرده اند.