مترادف مرزبان : سرحددار، مرابط، مرزدار
مرزبان
مترادف مرزبان : سرحددار، مرابط، مرزدار
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
مرکیز
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: marzbān) آن که از مرز کشور پاسداری می‌کند ، سرحد دار ؛ (در قدیم) (به مجاز) آن که حکومت قسمتی از یک کشور با اوست ، حاکم ناحیهای از کشور ؛ (در قدیم) (به مجاز) جنگجو و مبارز و پهلوان ، نگهبان .
اسم: مرزبان (پسر) (فارسی) (تلفظ: marzbān) (فارسی: مرزبان) (انگلیسی: marzban)
معنی: آن که از مرز کشور پاسداری می کند، ( به مجاز ) مبارز و پهلوان، نگهبان، سرحد دار، ( در قدیم ) ( به مجاز ) آن که حکومت قسمتی از یک کشور با اوست، حاکم ناحیه ای از کشور، ( در قدیم ) ( به مجاز ) جنگجو و مبارز و پهلوان
معنی: آن که از مرز کشور پاسداری می کند، ( به مجاز ) مبارز و پهلوان، نگهبان، سرحد دار، ( در قدیم ) ( به مجاز ) آن که حکومت قسمتی از یک کشور با اوست، حاکم ناحیه ای از کشور، ( در قدیم ) ( به مجاز ) جنگجو و مبارز و پهلوان
مترادف و متضاد
مرزبان، مرزدار
سرحددار، مرابط، مرزدار
فرهنگ فارسی
اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن .مولف کتاب مرزبان میباشد. وی یکی از ملوک طبرستان و از خاندان آل باوند است .
( صفت و اسم ) ۱- مالک زمین . ۲ - حاکم ناحیه و کشور : یکی روز مرد آرزومند نان دگر روز بر کشوری مرزبان . ( شا ) چند مرزبان بر دیار عرب از پارسیان ... فرمان دادند . ۳ - حاکم ناحیهای سرحدی سرحد دار مرز دار جمع : ( بسیاق عربی ) مراز به .
دهی در شهرستان کرمانشاه
( صفت و اسم ) ۱- مالک زمین . ۲ - حاکم ناحیه و کشور : یکی روز مرد آرزومند نان دگر روز بر کشوری مرزبان . ( شا ) چند مرزبان بر دیار عرب از پارسیان ... فرمان دادند . ۳ - حاکم ناحیهای سرحدی سرحد دار مرز دار جمع : ( بسیاق عربی ) مراز به .
دهی در شهرستان کرمانشاه
سربازی که از مرزهای کشور نگاهبانی می‌کند
فرهنگ معین
(مَ ) (اِمر. ) نگهبان مرز.
لغت نامه دهخدا
مرزبان. [ م َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) حاکمی که در سرحد باشد. ( اوبهی ). حاکم و میر سرحد. ( جهانگیری ). سرحددار. صاحب طرف.طرفدار. حافظ مرز و ثغر و حدود. که محافظت نواحی مرزی و طرفی از مملکت با اوست. حافظ الحد :
به هرمرز بنشاند یک مرزبان
بدان تا نسازند کس را زیان.
به مرز اندرون مرزبان نیزنه.
از ایدر برو تا در مرزبان.
از لشکر یأجوج مرزبان است.
تن مرزبان دید در خاک و خون
کلاه کیانی شده سرنگون.
هست نظرگاه تواین بی زبان.
بدو مرزبان نرمک آواز کرد.
دلارام گفت ای شه مرزبان
نه هر زن دو دل باشد و یک زبان.
نباشد به خود بر کسی مرزبان
که گویدهر آنچ آیدش بر زبان.
به درگاه شاه آمده با نثار
هم از مرزبان و هم از شهریار.
که بدگوهری بایدم بی تبار.
که یک چند باشد به ری مرزبان
یکی مرد بی دانش و بد زبان.
تو افکندی این جستن تخت پی.
خداوند هر مرز و هر مرزبانی.
به هر مرز اگر خود شوم مرزبان
چه گویم چو کس را ندانم زبان.
به هرمرز بنشاند یک مرزبان
بدان تا نسازند کس را زیان.
دقیقی.
طلایه نه و دیده بان نیز نه به مرز اندرون مرزبان نیزنه.
فردوسی.
بدو گفت با کس مجنبان زبان از ایدر برو تا در مرزبان.
فردوسی.
یک فوج قوی لاجرم بدان مرزاز لشکر یأجوج مرزبان است.
ناصرخسرو.
و مرزبان صاحب طرفان را خوانده اند. ( مجمل التواریخ ).تن مرزبان دید در خاک و خون
کلاه کیانی شده سرنگون.
نظامی.
تیر زبان شد همه کای مرزبان هست نظرگاه تواین بی زبان.
نظامی.
چو موی ازسر مرزبان باز کردبدو مرزبان نرمک آواز کرد.
نظامی.
|| مملکت دار. دارنده کشور و ملک : دلارام گفت ای شه مرزبان
نه هر زن دو دل باشد و یک زبان.
فردوسی.
رجوع به معنی قبلی شود. || مسلط. حاکم. فرمانروا : نباشد به خود بر کسی مرزبان
که گویدهر آنچ آیدش بر زبان.
نظامی.
|| نگهدارنده. نگهبان. ( برهان قاطع ). رجوع به معنی اول و معنی بعدی شود. || ولایت دار. ( حاشیه فرهنگ اسدی ). حاکم. شهربان. که فرمانروائی و حکومت قسمتی از مملکت با اوست : به درگاه شاه آمده با نثار
هم از مرزبان و هم از شهریار.
فردوسی.
به دستور گفت آن زمان شهریارکه بدگوهری بایدم بی تبار.
که یک چند باشد به ری مرزبان
یکی مرد بی دانش و بد زبان.
فردوسی.
پدر مرزبان بود ما را به ری تو افکندی این جستن تخت پی.
فردوسی.
محمد ولی عهد سلطان عالم خداوند هر مرز و هر مرزبانی.
فرخی.
این همه شهرها به روزگار جاهلیت اندر فرمان پهلوانان و مرزبانان سیستان بودند. ( تاریخ سیستان ). و اپرویز هم از پدر بگریخت وبا آذربیجان رفت و با مرزبانان آنجا هم اتفاق شد و مقام کرد. ( فارسنامه ابن بلخی ص 99 ).به هر مرز اگر خود شوم مرزبان
چه گویم چو کس را ندانم زبان.
نظامی.
در آن مرز کان مرد هشیار بودمرزبان . [ م َ ] (اِخ ) ابن عضدالدوله ابوکالیجار ملقب به صمصام الدوله پسر و جانشین عضدالدوله ٔ دیلمی و از امیران سلسله ٔ بویه است (372 - 379 هَ . ق ).میان او و برادرش ابوالفوارس شیر ذیل ملقب به شرف الدوله در کرمان کشمکشها بود و مرزبان دو برادر دیگر خود ابوالحسین احمد و ابوطاهر فیروز شاه را مأمور کرد که فارس را از تاخت و تاز شرف الدوله ایمن دارند اما شرف الدوله بر فارس مسلط شد و برادران را مغلوب کرد و بر قلمرو اصلی عضدالدوله دست یافت . و نیز میان مرزبان و برادر پنجمش بهاءالدوله که به تحریک گروهی از سپاهیان دیلم در بغداد قصد بر انداختن او کرده بود زد و خوردی شد و بهاءالدوله را به زندان افکند و جمعی از شورشیان را کشت اما شرف الدوله به بهانه ٔ استخلاص برادر به بغداد آمد ابتدا خوزستان و بصره را گرفت و صمصام الدوله ناچار با وی از در صلح درآمد و بهأالدوله را آزاد کرد و پیش برادر فرستاد. ولی شرف الدوله سرانجام بر بغداد استیلا یافت و صمصام الدوله را پس از سه سال و هشت ماه امارت بر بغداد به حبس انداخت . رجوع به تاریخ عمومی عباس اقبال صص 170 - 177 شود.
مرزبان . [ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن مسافر معروف به سالار یا سلار از سرداران دیلم و از خاندان آل مسافر (سالاریان ) است که از حدود اواخر قرن سوم هجری در نواحی شمال غربی قزوین و طارم و زنجان استیلائی یافته و با دیلمیان حستانی وصلت کرده بودند و اولین امیر مشهورشان محمدبن مسافر است که با اسفار و مرداویج معاصر بود. و مرداویج به دستیاری او اسفار را در316 برافکند. محمدبن مسافر بر دو پسر خود مرزبان و وهسودان بدگمان شد و به کینه کشی آن دو را خواست که از میان بردارد اما پسران آگاه شدند و پدر را در سال 330 هَ . ق . محبوس کردند و مرزبان آذربایجان را در همان سال مسخر کرد و تا ارمنستان تاخت و در 337 به طمع تسخیر ری افتاد اما رکن الدوله ٔ دیلمی ابومنصور محمدبن عبدالرزاق طوسی را که در این تاریخ به او پناهنده شده بود به جنگ مرزبان فرستاد و او و حسن فیروزان و محمدبن ماکان مرزبان را شکستی سخت دادند و ابومنصور آذربایجان را نیز از دست او و پدرش محمدبن مسافر گرفت و یک سال آنجا ماند و مرزبان را دستگیر کرد و به حبس در سمیرم در فارس فرستاد. مرزبان چهار سال کمابیش آنجا محبوس بود تا سرانجام به تدبیر مادرش خراسویه گریخت (342 هَ . ق .) و به آذربایجان آمد و رشته ٔ کارها را به دست گرفت و تا 346 که سال مرگ اوست ظاهراً نیرومندی و استواری داشته است . به گفته ٔ کسروی بنیانگذار واقعی سلسله ٔ سالاریان است . رجوع به تاریخ عمومی عباس اقبال ص 160 و شهریاران گمنام ج 1 ص 85 شود.
مرزبان . [ م َ ] (اِخ ) ابوکالیجار مرزبان ملقب به عمادالدوله عزّالملوک پسر سلطان الدوله پسر بهاءالدوله پسر عضدالدوله دیلمی است از سلسله ٔ آل بویه که از (415 تا 440 هَ . ق .) در عراق و فارس حکومت کرده است و در ایام حکومت میان او و قوام الدوله ابوالفوارس عمش و ابوطاهر جلال الدوله جانشین ابوعلی شرف الدوله پسر عمش جنگها رخ داده است . برای تفصیل رجوع به تاریخ عمومی عباس اقبال (ص 173 و 174) شود.
مرزبان . [ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کلیائی بخش سنقر کلیائی شهرستان کرمانشاهان ؛ در 33هزارگزی شمال سنقر و 3هزارگزی شمال راه سنقر به قروه ، درمنطقه ٔ کوهستانی سردسیر واقع و دارای 135 تن سکنه وآبش از چشمه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).
مرزبان . [ م َ زُ ] (معرب ص مرکب ، اِمرکب ) معرب مرزبان فارسی است . رجوع به مَرزبان شود. || رئیس فارسیان و مهتر آنها. (منتهی الارب ). مهتر گبرگان . (مهذب الاسماء). مهتر مغان . (دستور الاخوان ). مهتر مجوس . (السامی ). ج ، مرازبة. رجوع به مَرزبان شود. || مرزبان الزأرة؛ شیر، زیرا رئیس آجام است . (از منتهی الارب ). اسد. (متن اللغة).
مرزبان . [ م َ ] (اِخ ) اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن . مؤلف کتاب مرزبان نامه است ، همانکه بعدها سعدالدین وراوینی آن را از لهجه ٔ طبری به فارسی دری نقل کرد. مرزبان یکی از ملوک طبرستان و از خاندان آل باوند است .
مرزبان . [ م َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) حاکمی که در سرحد باشد. (اوبهی ). حاکم و میر سرحد. (جهانگیری ). سرحددار. صاحب طرف .طرفدار. حافظ مرز و ثغر و حدود. که محافظت نواحی مرزی و طرفی از مملکت با اوست . حافظ الحد :
به هرمرز بنشاند یک مرزبان
بدان تا نسازند کس را زیان .
طلایه نه و دیده بان نیز نه
به مرز اندرون مرزبان نیزنه .
بدو گفت با کس مجنبان زبان
از ایدر برو تا در مرزبان .
یک فوج قوی لاجرم بدان مرز
از لشکر یأجوج مرزبان است .
و مرزبان صاحب طرفان را خوانده اند. (مجمل التواریخ ).
تن مرزبان دید در خاک و خون
کلاه کیانی شده سرنگون .
تیر زبان شد همه کای مرزبان
هست نظرگاه تواین بی زبان .
چو موی ازسر مرزبان باز کرد
بدو مرزبان نرمک آواز کرد.
|| مملکت دار. دارنده ٔ کشور و ملک :
دلارام گفت ای شه مرزبان
نه هر زن دو دل باشد و یک زبان .
رجوع به معنی قبلی شود. || مسلط. حاکم . فرمانروا :
نباشد به خود بر کسی مرزبان
که گویدهر آنچ آیدش بر زبان .
|| نگهدارنده . نگهبان . (برهان قاطع). رجوع به معنی اول و معنی بعدی شود. || ولایت دار. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ). حاکم . شهربان . که فرمانروائی و حکومت قسمتی از مملکت با اوست :
به درگاه شاه آمده با نثار
هم از مرزبان و هم از شهریار.
به دستور گفت آن زمان شهریار
که بدگوهری بایدم بی تبار.
که یک چند باشد به ری مرزبان
یکی مرد بی دانش و بد زبان .
پدر مرزبان بود ما را به ری
تو افکندی این جستن تخت پی .
محمد ولی عهد سلطان عالم
خداوند هر مرز و هر مرزبانی .
این همه شهرها به روزگار جاهلیت اندر فرمان پهلوانان و مرزبانان سیستان بودند. (تاریخ سیستان ). و اپرویز هم از پدر بگریخت وبا آذربیجان رفت و با مرزبانان آنجا هم اتفاق شد و مقام کرد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 99).
به هر مرز اگر خود شوم مرزبان
چه گویم چو کس را ندانم زبان .
در آن مرز کان مرد هشیار بود
یکی مرزبان ستمکار بود.
|| سردار. امیر. سر کرده ٔ سپاه . امیرزاده . صاحب منصب :
اگر مرزبانی و داماد شاه
چرا بیشتر زین نداری سپاه .
نشستند هر سه [ سلم ، تور، ایرج ] به آرام و شاد
چنان مرزبانان خسرو نژاد.
ز لشکر یکی مرزبان برگزید
که گفتار ایشان بداند شنید.
و زیرتر از آن چند کرسی از بهر مرزبانان و بزرگان . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 97).
پرویز بدی که در سپاهش
صد نعمان مرزبان ببینم .
|| دارنده . مالک . صاحب . حافظ :
عادل همام دولت و دین مرزبان ملک
کز عدل او مبشر عهد و زمان ماست .
ای مرزبان کشور پنجم که در گهت
هفتم سپهر مانه که هشتم جنان ماست .
جهان مرزبان شاه گیتی نورد.
|| زمین دار. مالک زمین . (از غیاث اللغات ) (برهان قاطع) (از رشیدی ) (ازدستور الاخوان ). صاحب و نگاهدارنده ٔ زمین . (انجمن آرا). رجوع به معنی قبل شود. || دوازده یک کیل . ج ، مرزبانات . (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات ). || دهقان :
چو گل بر مرز کوهستان گذر کرد
نسیمش مرزبانان را خبر کرد.
به هرمرز بنشاند یک مرزبان
بدان تا نسازند کس را زیان .
دقیقی .
طلایه نه و دیده بان نیز نه
به مرز اندرون مرزبان نیزنه .
فردوسی .
بدو گفت با کس مجنبان زبان
از ایدر برو تا در مرزبان .
فردوسی .
یک فوج قوی لاجرم بدان مرز
از لشکر یأجوج مرزبان است .
ناصرخسرو.
و مرزبان صاحب طرفان را خوانده اند. (مجمل التواریخ ).
تن مرزبان دید در خاک و خون
کلاه کیانی شده سرنگون .
نظامی .
تیر زبان شد همه کای مرزبان
هست نظرگاه تواین بی زبان .
نظامی .
چو موی ازسر مرزبان باز کرد
بدو مرزبان نرمک آواز کرد.
نظامی .
|| مملکت دار. دارنده ٔ کشور و ملک :
دلارام گفت ای شه مرزبان
نه هر زن دو دل باشد و یک زبان .
فردوسی .
رجوع به معنی قبلی شود. || مسلط. حاکم . فرمانروا :
نباشد به خود بر کسی مرزبان
که گویدهر آنچ آیدش بر زبان .
نظامی .
|| نگهدارنده . نگهبان . (برهان قاطع). رجوع به معنی اول و معنی بعدی شود. || ولایت دار. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ). حاکم . شهربان . که فرمانروائی و حکومت قسمتی از مملکت با اوست :
به درگاه شاه آمده با نثار
هم از مرزبان و هم از شهریار.
فردوسی .
به دستور گفت آن زمان شهریار
که بدگوهری بایدم بی تبار.
که یک چند باشد به ری مرزبان
یکی مرد بی دانش و بد زبان .
فردوسی .
پدر مرزبان بود ما را به ری
تو افکندی این جستن تخت پی .
فردوسی .
محمد ولی عهد سلطان عالم
خداوند هر مرز و هر مرزبانی .
فرخی .
این همه شهرها به روزگار جاهلیت اندر فرمان پهلوانان و مرزبانان سیستان بودند. (تاریخ سیستان ). و اپرویز هم از پدر بگریخت وبا آذربیجان رفت و با مرزبانان آنجا هم اتفاق شد و مقام کرد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 99).
به هر مرز اگر خود شوم مرزبان
چه گویم چو کس را ندانم زبان .
نظامی .
در آن مرز کان مرد هشیار بود
یکی مرزبان ستمکار بود.
سعدی .
|| سردار. امیر. سر کرده ٔ سپاه . امیرزاده . صاحب منصب :
اگر مرزبانی و داماد شاه
چرا بیشتر زین نداری سپاه .
فردوسی .
نشستند هر سه [ سلم ، تور، ایرج ] به آرام و شاد
چنان مرزبانان خسرو نژاد.
فردوسی .
ز لشکر یکی مرزبان برگزید
که گفتار ایشان بداند شنید.
فردوسی .
و زیرتر از آن چند کرسی از بهر مرزبانان و بزرگان . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 97).
پرویز بدی که در سپاهش
صد نعمان مرزبان ببینم .
خاقانی .
|| دارنده . مالک . صاحب . حافظ :
عادل همام دولت و دین مرزبان ملک
کز عدل او مبشر عهد و زمان ماست .
خاقانی .
ای مرزبان کشور پنجم که در گهت
هفتم سپهر مانه که هشتم جنان ماست .
خاقانی .
جهان مرزبان شاه گیتی نورد.
نظامی .
|| زمین دار. مالک زمین . (از غیاث اللغات ) (برهان قاطع) (از رشیدی ) (ازدستور الاخوان ). صاحب و نگاهدارنده ٔ زمین . (انجمن آرا). رجوع به معنی قبل شود. || دوازده یک کیل . ج ، مرزبانات . (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات ). || دهقان :
چو گل بر مرز کوهستان گذر کرد
نسیمش مرزبانان را خبر کرد.
نظامی .
فرهنگ عمید
۱. نگهبان یا مٲمور مرز، سرحددار.
۲. [قدیمی، مجاز] حاکم قسمتی از کشور: یکی روز مرد آرزومند نان / دگر روز بر کشوری مرزبان (فردوسی۲: ۱۵۰۴ ).
۳. [قدیمی] در دورۀ ساسانیان، حاکم سرحدی.
۴. [قدیمی، مجاز] نگهبان.
۲. [قدیمی، مجاز] حاکم قسمتی از کشور: یکی روز مرد آرزومند نان / دگر روز بر کشوری مرزبان (فردوسی۲: ۱۵۰۴ ).
۳. [قدیمی] در دورۀ ساسانیان، حاکم سرحدی.
۴. [قدیمی، مجاز] نگهبان.
دانشنامه عمومی
مرزبان دسته ای از فرماندهان نظامی بودند که در دوران ساسانی (قرن سوم تا قرن هفتم میلادی) به فرماندهی استان های مرزی می رسیدند.
مرزبان، واژه نامه دهخدا
مرزبان ها فرماندهانی بودند که حکمرانی استان های مرزی و وظیفه تأمین امنیت راه های تجاری را بر عهده داشتند. مقابله با قبایل مهاجم همچو اعراب بدوی، هپتالیان و ترکان اغوز از وظایف آن ها بود. همچنین مرزبانان در خط نخست دفاعی برابر مهاجمینی چون رومی ها و کوشانیان قرار داشتند.
شاهنشاهان ساسانی مرزبانان را از میان بزرگان بر می گزیدند. بزرگان خانواده های اشراف ایرانی بودند که قدرت زیادی در امپراتوری داشتند.مقام مرزبان مانند بسیاری از مقام های اجرایی دیگر عموماً بر پایه وراثت بود و از نسل های قبل به نسل های بعد می رسید. مرزبانان ارشدترین مقاماتی بودند که پروانه داشتند برای خود اورنگ (تخت سلطنت) نقره بسازند. مرزبان های مهم ترین استانهای استراتژیک (مانند ارمنستان) حتی اجازه داشتند تا بر تخت طلا بنشیند. از دیدگاه نظامی یک مرزبان رتبه ای در حد یک فیلد مارشال غربی داشت؛ در حالی که یک سپهبد با درجه پایین تر یک سپاه از ارتش را فرماندهی می کرد.
مشخص نیست که آیا مرزبانان مسئولیت فرماندهی دژها را هم در قلمرو خود بر عهده داشتند یا خیر. از بسیاری جهات مرزبانان به مارگراف های قرون وسطی شباهت دارند. مرزبان ابرشهر در آسیای مرکزی کنارنگ نامیده می شد.
مرزبان، واژه نامه دهخدا
مرزبان ها فرماندهانی بودند که حکمرانی استان های مرزی و وظیفه تأمین امنیت راه های تجاری را بر عهده داشتند. مقابله با قبایل مهاجم همچو اعراب بدوی، هپتالیان و ترکان اغوز از وظایف آن ها بود. همچنین مرزبانان در خط نخست دفاعی برابر مهاجمینی چون رومی ها و کوشانیان قرار داشتند.
شاهنشاهان ساسانی مرزبانان را از میان بزرگان بر می گزیدند. بزرگان خانواده های اشراف ایرانی بودند که قدرت زیادی در امپراتوری داشتند.مقام مرزبان مانند بسیاری از مقام های اجرایی دیگر عموماً بر پایه وراثت بود و از نسل های قبل به نسل های بعد می رسید. مرزبانان ارشدترین مقاماتی بودند که پروانه داشتند برای خود اورنگ (تخت سلطنت) نقره بسازند. مرزبان های مهم ترین استانهای استراتژیک (مانند ارمنستان) حتی اجازه داشتند تا بر تخت طلا بنشیند. از دیدگاه نظامی یک مرزبان رتبه ای در حد یک فیلد مارشال غربی داشت؛ در حالی که یک سپهبد با درجه پایین تر یک سپاه از ارتش را فرماندهی می کرد.
مشخص نیست که آیا مرزبانان مسئولیت فرماندهی دژها را هم در قلمرو خود بر عهده داشتند یا خیر. از بسیاری جهات مرزبانان به مارگراف های قرون وسطی شباهت دارند. مرزبان ابرشهر در آسیای مرکزی کنارنگ نامیده می شد.
wiki: مرزبان
فرهنگستان زبان و ادب
{frontier guard} [جغرافیای سیاسی] سربازی که از مرزهای کشور نگاهبانی می کند
جدول کلمات
کیا
پیشنهاد کاربران
مرزبان: در پهلوی مرزپان marzpān بوده است.
( ( جهان آفرین تا جهان آفرید
چنو مرزبانی نیامد پدید ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 223. )
( ( جهان آفرین تا جهان آفرید
چنو مرزبانی نیامد پدید ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 223. )
سرحددار، مرابط، مرزدار، کیا
صاحب طرف. [ ح ِ طَ ] ( ص مرکب، اِ مرکب ) مرزبان. سرحددار. کنارنگ : و مرزبان صاحب طرفان را خوانده اند. . . ( مجمل التواریخ و القصص ) . و هنگام حرکت جماعتی از صاحب طرفان که بر سبیل نوا موقوف بودند. ( جهانگشای جوینی ) .
کیا. . سرحددار. . .
کلمات دیگر: