اجازه روایت

[ویکی فقه] اجازه روایت یعنی اجازه نقل روایت به شاگردان مورد اطمینان
اجازۀ روایت از اصطلاحات علم درایه و به معنای اجازۀ شفاهی
یا کتبی شیخ و استاد به فرد مورد اطمینان خود برای نقل احادیثی است که وی در نوشته های خویش گردآورده و یا آن ها را روایت کرده است.
فواید اجازه روایت
فایدۀ این کار، مصون ماندن روایات از دخل و تصرف بیجا و حفظ کتاب های حدیثی
از افزوده شدن احادیث دروغین و جعلی بر احادیث راستین است.عنوان اجازه در بسیاری از موارد، بر نوشتار در بردارندۀ اجازه نیز اطلاق می گردد که محتوای آن علاوه بر ذکر اجمالی یا تفصیلی کتاب هایی که اجازه دهنده به
روایت آن ها رخصت داده است، معرّفی شیوخ و اساتیدی است که به اجازه دهنده رخصت نقل حدیث داده اند و نیز مشایخ هر یک از اساتید در هر طبقه و عصر تا برسد به مصدر اصلی یعنی معصوم علیه السّلام.برخی از بزرگان،
کتابهای نوشته شده در بحث اجازات
اجازاتی را که از سوی مشایخ بزرگوار به افراد داده شده است، در کتاب های مستقلی گرد آورده اند که نخستین آنان، سید رضی الدّین، علی بن طاووس (م ۶۶۴ ه‍. ق) است