فردریک دو هافمن

فردریک دو هافمن (به آلمانی: Frederic de Hoffmann) در ۸ ژوئیه ۱۹۲۴ در شهر وین کشور اتریش به دنیا آمد و در ۴ اکتبر ۱۹۸۹ در لا هویا (La Jolla) کالیفرنیا درگذشت. هافمن یکی از فیزیکدان های هسته ای بود که بر روی پروژه منهتن فعالیت داشت.
در ۱۹۴۱ به آمریکا مهاجرت کرده و در سال ۱۹۴۴ از هاروارد فارغ التحصیل شد. وی سپس به آزمایشگاه ملی لاس آلاموس (Los Alamos National Laboratory) فرستاده شد و در آنجا در اتمام ساخت نخستین بمب اتمی همکاری داشت. سپس به دانشگاه هاروارد باز می گردد و از تز خود در سال ۱۹۴۸ در حضور جولیان شوینگر (Julian Schwinger) دفاع می کند. پس از آن به لوس آلاموس بازگشته و در نزد ادوارد تلر (Edward Teller) برای پیشرفت پروژه تولید بمب هیدروژنی مشغول بکار می شود.
بعد از ترک لوس آلاموس وی با هانس بته (Hans Bethe) و سیلوان شوبر (Silvan Schweber) برای نگارش کتاب مزون ها و میدان ها (Mesons and Fields) همکاری می کند و همان زمان رئیس کمیته ارشد بازنگری کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا در آمریکا می شود.
در سال ۱۹۵۵ وارد شرکت جنرال داینامیکس شد. در همان سال جان جی هاپکینز (John Jay Hopkins) او را برای پایه گذاری شرکت جنرال اتمیکس (General Atomics) برمی گزیند. فردریک هافمن نخستین رئیس شرکت جنرال اتمیکز و از طرفدار سرسخت استفاده صلح آمیز انرژی هسته ای بود.