ابوالحسین نوری

ابوالحسین احمدبن محمد نوری یک عارف و صوفی بغدادی بود. او در بغداد به دنیا آمد و در سال ۲۹۵ هجری قمری از دنیا رفت.
وی به خدمت سری سقطی درآمد و با برخی از مشایخ تصوف در این قرن از جمله محمدعلی قصّاب، احمدبن ابی الحواری و جنید صحبت و معاشرت داشت. نوری در میان بزرگان تصوف در این دوره جایگاه ممتازی داشت و در تصوف مذهب خاصی در پیش گرفت که بعداً پیروان او را «نوریّه» گفتند.
هجویری در این باره می نویسد: «وی را مذهبی مخصوص است اندر تصوف و گروهی اند از متصوفه که ایشان را نوری خوانند که اقتدا و تولی بدو کنند.»
صاحب کشف المحجوب اهل طریقت را به دوازده گروه تقسیم و تصریح می کند، از میان آن ها اصول و مبانی فکری و عملی ده گروه مقبول عارفان است که پنجمین گروه آن ها همان نوریه هستند.

ابوالحسین نوری (؟ -۲۹۷ق/۹۰۷م) همچنین مشهور به ابن البغوی از بزرگان تصوّف در سدهٔ سوم هجری.
• «تصوف دشمنی دنیا است و دوستی مولی.»• «تصوف ترک جمله نصیبهاء نفس است برای نصیب حق.»• «تصوف آزادی است و جوانمردی و ترک تکلف و سخاوت.»• «تصوف نه رسوم است ونه علوم لیکن اخلاقی است یعنی اگر رسم بودی به مجاهده بدست آمدی و اگر علم بودی به تعلم حاصل شدی بلکه اخلاقی است که تحلقوا باخلاق الله بخلق خدای بیرون آمدن نه برسوم دست دهد و نه بعلوم.»• «صوفی آن بود که هیچ چیز در بند او نبود و او در بند هیچ چیز نشود.»• «صوفیان آن قوم اند که جان ایشان از کدورت بشریت آزاد گشته است و از آفت نفس صافی شده و از هوا خلاص یافته تا در صف اول و درجه اعلی با حق بیارامیده اند و از غیر او رمیده نه ملک بودند و نه مملوک.»• «راه مسلمانی بر خلق بسته است تا سر بر خط رسول علیه السلام ننهند گشاده نشود.»• «وجد زبانه ایست که در سرنجنبد و از شوق پدید آید که اندامها بجنبش آید یا از شادی یا از اندوه.»• «آن مجذوب وحدت آن مسلوب عزت آن قبله انوار آن نقطه اسرار آن خویشتن کشته در درد دوری لطیف عالم ابوالحسین نوری رحمة الله علیه یگانه عهد و قدوه وقت و ظریف اهل محبت تصوف و شریف اهل محبت بود و ریاضاتی شگرفت و معاملاتی پسندیده و نکتی عالی و رموزی عجب و نظری صحیح و فراستی صادق وعشقی به کمال و شوقی بی نهایت داشت و مشایخ بر تقدیم او متفق بودند و او را امیرالقلوب گفتندی.» در تذکرة الاولیاء -> عطار نیشابوری

[ویکی فقه] نوری، ابوالحسین، از عرفای خراسانی الاصل و از صوفیان مشهور بغداد در قرن سوم می باشد.
احمدبن محمد بَغَوی هروی به ابن بَغَوی مشهور و به نوری ملقب بود، نوری را امیرالقلوب و قمرالصوفیه و طاووس العباد نیز لقب داده اند، برخی کنیۀ وی را ابوالحسن، ولی اغلب کنیه اش را ابوالحسین نوشته اند.
تولد
در منابع متقدم تاریخ تولد او ذکر نشده است، اما برخی سال تولد وی را ۲۲۵ یا ۲۲۶ تخمین زده اند.
پدر
پدر نوری از اهالی بَغشور، شهری در خراسان بین هرات و مرو، بود و از آن جا به بغداد نقل مکان کرد و نوری در آن جا متولد شد و پرورش یافت.
وجه تسمیه
...