قطع من خلاف

[ویکی فقه] «قَطْعُ مِنْ خِلاف» در لغت یعنی بریدن و جداکردن به خلاف، یعنی مخالف یکدیگر جداکردن.
در اصطلاح یعنی بریدن پای راست و دست چپ باغی و محارب و رها کردن او تا بر اثر خونریزی بمیرد.
قرآن کریم از قول فرعون چنین نقل می‏کند:
«لَاقَطِّعَنَّ ایْدِیَکُمْ وَ ارْجُلَکُمْ مِنْ خِلافٍ» «البته دست و پای همه شما را بر خلاف هم (دست چپ و پای راست) می‏برم.»
از مجازاتهای محارب
یکی از مجازاتهایی که اسلام برای تنبیه محارب پیش‏بینی کرده، بنا بر استحقاقی که دارند، قطع من خلاف است.