سمپوزیوم

سمپوزیوم کلمهٔ یونانی (در یونانی کهن: συμπόσιον ، از ریشهٔ συμπίνειν به معنای «با هم نوشیدن») به معنای تلویحی و کاربردیِ آن زمان: «دور هم به خوشی (با صفا) نوشیدن» است. یونانیان باستان با نیت خدادوستی این «مجالس باصفا» را با روش های سنتی برگزار می کردند. این مفهوم کهن در یونان باستان امروزه نیز به همایش دانشگاهی اطلاق می شود.
«مجموعه آثار افلاطون» (Platon, Sämtliche Werke)، جلد چهارم، هامبورگ ۱۹۹۴، شابک: ۹۷۸۳۷۸۷۳۱۱۵۶۹
میهمان ها پس از صرف غذا به شستشوهای آیینی (بدن) پرداخته و باآب گل های مختلف گلاب افشانی می کردند. سپس سر یکدیگر و بشکه های شراب را با "تاج" هایی از شاخه های پیچک و روبان های سفید و قرمز می آراستند تا بدینوسیله نشان دهند که از خادمین دیونیسوس هستند. جرعه اول شراب به افتخار "دایمون" (در فلسفه یونان باستان = سرنوشت انسان /تقدیر) نوشیده شده سپس برای رضای خدایان شراب افشانی نموده و با نوای فلوت آوازی قدیمی که به افتخار آپولون سروده شده بود می خواندند. اگر مردی با نوشیدن شراب خود را "فراموش" می کرد (خط قرمز با معیارهای آن دوران) از مجلس طرد می شد.
گرد هم آیی تخصصی در راستای برگزاری سخنرانی، بحث و گفتگوهای گروهی دربارهٔ موضوع های ویژه و از پیش تعیین شده پیرامون جستارهای علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره که با نتیجه گیری در پایان همراه است.عنصر اصلی در سمپوزیوم، موضوع واحد آن است.

سَمْپوزیوم (symposium)
برگرفته از واژۀ یونانی سومپوسیون، به معنای «ضیافت باده گساری». گردهمایی یا بحث عمومی، یا مجموعه ای مکتوب از دیدگاه صاحب نظران مختلف دربارۀ موضوعی معین. در یونان باستان افلاطون و گزنفون این واژه را در مورد کتاب هایی به کار می بردند که حاوی مکالمه های سقراط و دیگران بود.