عنایت الله سمیعی

عنایت الله سمیعی (زادهٔ ۱۲۷۶ خورشیدی رشت - درگذشتهٔ ۵ اسفند ۱۳۱۶) ۶۲ اُمین وزیر امور خارجهٔ ایران در دولت محمود جم از ۲۵ فروردین ۱۳۱۵ تا اسفند ۱۳۱۶ بود. او از طرف ایران پیمان سعدآباد را امضا کرد. سمیعی مؤسس سفارت ایران در بغداد است. او تا بهمن سال ۱۳۰۹ وزیر مختار ایران در عراق بود. او همچنین کفالت وزارت اقتصاد ملی را در کابینه مهدی قلی هدایت بر عهده داشت.
رئیس معارف و اوقاف گیلان
مدیر کل ادارهٔ شرق وزارت کشور
مدیر کلی وزارت معارف
ریاست دفتر نخست وزیری و ریاست کابینه هیئت وزیران در دولت رضا خان سردار سپه
معاون وزارت کشور
وزیر مختاری ایران در برلن و ریاست هیئت اعزامی ایران در کمیسیون اختصاصی جهان
وزیر مختاری عراق در ۱۳۱۴
وزارت خارجه در کابینهٔ جم به جای باقر کاظمی
عبدالحسین انصاری در خصوص مرگ وی می گوید: «واقعهٔ خیلی تأسفآوری که در زمان ریاست تشریفات من رخ داد، مرگ نابهنگام مرحوم سمیعی وزیر خارجهٔ وقت بود. بر اثر عارضهٔ سرماخوردگی گوش وی چرک کرد و تحت عمل جراحی قرار گرفت؛ اما چرک گوش به خون سرایت کرده بود… یک هفته بعد بر اثر همین عارضه درگذشت.»
او که هنگام ریاست دفتر رضا شاه اعتماد وی را جلب کرده بود به آلمانی و فرانسوی تسلط داشت.

[ویکی فقه] عنایت الله سمیعی در ۱۲۷۶ش در رشت متولد شد. و جزء خاندان سمیعی می باشد.
عنایت الله سمیعی در ۱۲۷۶ش در رشت متولد شد. تحصیلات مقدماتی در آن جا به پایان برد و وارد مدرسه عالی علوم سیاسی گردید، آن گاه به اروپا رفت و در رشته حقوق ادامه تحصیل داد. در سال ۱۲۹۳به استخدام دولت درآمد.
مشاغل دولتی
چندی رییس معارف و اوقاف گیلان شد. بعد در وزارت کشور مدیر کل اداره شرق شد، از آن جا به مقام مدیرکلی وزارت معارف منصوب شد. هنگامی که رضاخان سردار سپه به نخست وزیری رسید. ریاست دفتر نخست وزیری و ریاست کابینه هیئت وزیران را به او سپرد. در اوایل سلطنت رضاشاه معاون وزارت کشور گردید، بعد معاونت وزارت معارف بر عهده او گذاشته شد. وزیر مختاری ایران در برلن و ریاست هیئت اعزامی ایران در کمیسیون اختصاصی جهان از دیگر مسئولیت های وی بود. در سال ۱۳۱۴به وزیر مختاری عراق رسید. مدبرالدوله برای حسن روابط ایران و عراق که در تیرگی بود به عنوان نمایده ایران به عراق فرستاده شد و با یک سلسله مذاکرات و عهدنامه هایی این روابط از سر گرفته شد. در ۱۳۱۵ در کابینه جم به جای باقر کاظمی به وزارت امور خارجه رسید.
وفات
در مورد مرگ وی عبدالحسین انصاری می نویسد: واقعه خیلی تاسف آوری که در زمان ریاست تشریفات من رخ داد، مرگ نابهنگام مرحوم سمیعی وزیر خارجه وقت بود. وی بر اثر عارضه سرماخوردگی گوش وی چرک کرد و تحت عمل جراجی قرار گرفت؛ اما چرک گوش به خون سرایت کرده بود... یک هفته بعد بر اثر همین عارضه درگذشت. سمیعی به هنگام ریاست دفتر سردار سپه توانست اعتماد کامل او را به دست آورد، وی به زبان های فرانسه و انگلیسی و آلمانی مسلط بود.