عبدویی

عبدویی، روستایی از توابع بخش کوهمره شهرستان کازرون در استان فارس ایران است؛ که دارای نژاد کرد می باشند و به زبان کردی تکلم می کنند. ساکنین روستای عبدویی از طایفه عبدویی ایل شکاک می باشند این ایل که در منطقه مرز بین کازرون و شیراز زندگی می کنند دارای دو طایفه عبدویی و کاردار می باشد که که خاستگاه اصلی آنان در چندین روستای شهرستان سلماس استان آذربایجان غربی مانند صومای برادوست می باشد. روستای عبدویی دارای طبیعت ییلاقی بسیار زیبا در منطقه ای به نام کمسوز در دامنه های کوه کمسوز و قله چنگ (دشت ارژن شیراز) می باشد که ساکنان این روستا در بهار و تابستان به این منطقه کوچ می کنند که در حال حاضراین کوچ نشینی کمتر مشاهده می شود. به احتمال قوی مردم این منطقه در زمان کریمخان زند به استان فارس مهاجرت کرده اند.
این روستا در دهستان دشت برم قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۲۵ نفر (۱۲۳خانوار) بوده است.

عَبْدویی
از گویش های استان فارس که مردم روستای عبدویی واقع در بخش کوهمرة نودان و در 36 کیلومتری کازرون به آن سخن می گویند. این گویش به کازرونی نزدیک است و مصوت هایش همانند کازرونی ست تبدلات آوایی عبدویی به قرار زیر است: تبدیل /u/ به /i/ در setin «ستون»، xin «خون»، ri «رو/صورت». تغییر /b/ به /v/ در b?vizan «بادبزن» tevar «تبر»؛ تغییر /r/ به /l/ در telanjabi «ترنجبین»، xolfe «خُرفه»؛ حذف /h/ پایانی و میانی در r? «راه»، pa:li «پهلو»، pi «پیه»؛ حذف صامت -t پایانی در: bis «بیست»، pus «پوست»، das «دست»، divis «دویست»؛ تبدیل خوشة /st/ به /-s/ در pesun «پستان»، و در مواردی به /ss/ مانند: pesse «پسته»، xasse «خسته»؛ جابه جایی دو صامت میانی و پایانی به یکدیگر در torbe «توبره»، qolf «قُفل»، sorfe «سفره»؛ نشان تصغیر /ak/ در پایان است مانند -bilak «بیچله»، dasgirak «دستگیرة آشپزخانه»؛ نشانة جمع -all، -gal، -yu و -u است. مضاف و مضاف الیه و صفت و موصوف در عبدویی، مثل فارس است. اسم نکره و معرفه با جای تکیه روی مصوت مشخص می شود. نشانة مصدری -an در پایان است: kejadan «انداختن»، پیشوند فعل va:- و ve- است: va:tejostan «یافتن». ضمایر منفصل شخصی عبارت اند از: evu/ove/eve/evi/te/ma. ضمیر انعکاس: xoy «خود».
50010800