عبدالله عبدالله

عبدالله عبدالله (زادهٔ ۱۴ شهریور ۱۳۳۹ در ولایت کابل) سیاستمدار اهل افغانستان، وزیر پیشین امور خارجه و رئیس اجرایی افغانستان است. عبدالله وزیر امور خارجه دولت حامد کرزی بین سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ بود. وی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۳ بر اساس نتایج اولیه با حدود ۴۴ درصد آراء بالاترین میزان آراء را به خود اختصاص داده و همراه محمداشرف غنی به دور دوم انتخابات راه یافته بود و نهایتاً با یک معامله سیاسی میان وی و محمداشرف غنی قدرت بین آنها تقسیم گردید.
مصاحبه با تلویزیون طلوع، ژانویه ۲۰۰۸
عبدالله از یاران نزدیک احمد شاه مسعود قهرمان ملی افغانستان بود. او در دوران نبرد با طالبان، به عنوان سخنگوی ائتلاف شمال و پل ارتباطی آنان با جهان شناخته می شد.
عبدالله عبدالله در شهریور سال ۱۳۳۹ در شهر کابل در ساحهٔ کارته پروان در غرب کابل از پدری پشتون و مادری تاجیک به دنیا آمد. پدر و مادرش هر دو متولد کابل بودند. غلام محی الدین خان پدرش از پشتونهای قندهار بود و در دولت ظاهر شاه از مقامات عالیرتبه بود و از طرف ظاهرشاه به عنوان سناتور ولایت قندهار انتخاب شده بود. عبدالله هفت خواهر و یک برادر داشته و کودکیش در کابل و پنجشیر گذشت.
عبدالله تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه غازی محمد ایوب خان به پایان برد و در سال ۱۳۵۵ از «لیسه (دبیرستان) نادریه» فارغ التحصیل شد و در سال ۱۳۵۶ وارد دانشکده پزشکی دانشگاه کابل گردید. در سال ۱۳۶۲ تحصیلات خود را به پایان رسانیده و تا سال ۱۳۶۳ در بیمارستان نور به عنوان چشم پزشک مشغول خدمت بود. در سال ۱۳۶۳ به پاکستان مهاجرت کرد و تا سال ۱۳۶۴ در بیمارستان سید جمال الدین افغانی شهر پیشاور مشغول خدمت به مهاجرین افغانستان گردید.

عبدالله عبدالله(کابل ۱۴ شهریور ۱۳۳۹ ش- )دولتمرد ورئیس اجرائیه یحکومت وحدت ملی افغانستان از شهریور 1393 تاکنون.پدرش از قوم پشتونِ قندهار و مادرش از قوم تاجیک پنجشیر بوده ­اند. غلام محیی الدینزمریانی، پدر عبدالله، در مناصب ارشد دولتی خدمت می­ کرده. عبدالله کلاس اول را در ولایت قندهار و پس از آن دوره ی‎ دبستان را در کابل گذراند. او تحصیلات دانشگاهی­ اش را در رشته ی چشم ­پزشکی دانشکده ی "طب معالجوی" دانشگاه کابل ادامه داد و در سال 1362 از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. در سال 1363 در بیمارستان "نور" کابل مشغول به کار شد، اما در همان سال به کشور پاکستان مهاجرت کرد. در سال 1364 دوباره به افغانستان بازگشت و به عنوان سرپرست بهداشت و درمان ولایت پنجشیر مشغول به کار شد و پس از مدتی به عنوان مشاور احمدشاه مسعود انتخاب شد.
عبدالله تا آزادی کابل (1371) از همراهان مسعود بوده و پس از آن که مجاهدین، کابل را آزاد کردند، رئیس دفتر و سخن­گوی وزارت دفاع افغانستان شد (تا سال 1375). پس از سقوط کابل به دست طالبان، به سمت معاون وزارت خارجه ی دولت "برهان‎الدین ربانی" منصوب شد (تا سال 1380). پس از سقوط دولت طالبان توسط آمریکا و متحدین آن کشور (پاییز سال 1380) عبدالله از سمت سرپرستی وزارت خارجه به وزارت خارجه رسید و در دوره‎های موقت و انتقالی نیز همین سمت را برعهده داشت. در سال 1385 پس از 5 سال وزارت از سوی حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان، از سمتش برکنار شد. عبدالله از این زمان ائتلافی را به نام "تغییر و امید" با رهبران جهادی، اعضای پارلمان و مجلس سنا و همچنین رهبران احزاب سیاسی تشکیل داد و خود را برای شرکت در انتخابات سال 1388 آماده کرد. او در انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 شرکت کرد، اما نتوانست رئیس جمهور منتخب این کشور شود. انتخابات ریاست جمهوری سال 1393 هجری خورشیدی افغانستان میان عبدالله و اشرف‎غنی احمدزی به دور دوم کشیده شد. با آن که عبدالله نسبت به احمدزی در دور اول انتخابات پیشتاز در آرا بود، اما نتوانست بیشترین آرا را در دور دوم انتخابات از آن خود کند و بعد از مناقشاتی اشرف غنی به عنوان رئیس جمهور و عبدالله به عنوان رئیس شورای اجرایی دولت وحدت ملی افغانستان قدرت را به صورت پنجاه- پنجاه میان خود تقسیم کردند.

عبدالله عبدالله (زادهٔ ۱۴ شهریور ۱۳۳۹ در ولایت کابل) سیاست مدار اهل افغانستان، رهبر ائتلاف ملی افغانستان است که وزیر امور خارجه دولت حامد کرزی بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ بود.
• «تأمین و تضمین منافع ملی افغانستان نیازمند یک سیاست خارجی سنجیده و متعادل در سطح منطقه و جهان است.»• «سردرگمی و ابهام در سیاست خارجی افغانستان در حدی بوده است که کنشگران و کارگزاران عرصه سیاست خارجی افغانستان هر کدام مواضع و دیدگاه خاص خود را نسبت به کشورهای خارجی داشته است؛ حتی هر یک از سخنگویان دستگاه سیاست سازی افغانستان تلقی و تبیین ویژه خود را از سیاست خارجی افغانستان ارائه داده است.»• «انتخابات شفاف و عادلانه زیربنای ثبات یک کشور را می سازد»• «داعش، امروز به سرعت به یک خطر جهانی مبدل شده و کشور ما هم از این لحاظ آسیب پذیر است. اما به صورت کل، این مسئله از جمله چالش هایی است که ما در حکومت وحدت ملی با آن مواجه خواهیم بود. تغییری که در این شرایط در وضعیت امنیتی ایجاد کرده، در اوضاع فعلی، نگرانی بزرگی محسوب نمی شود اما به هرحال این مسئله مهم را نمی توان نادیده انگاشت. فکر نمی کنم هیچ کشوری داعش را نادیده و دست کم بگیرد و ما در افغانستان هم با درنظرداشتن شرایطی که در کشور حاکم است باید به این مسئله توجه کنیم و قبل از اینکه داعش بتواند در افغانستان ریشه دار شود، متوجه آن باشیم.»• «افغانستان دشواری هایی دارد و در عین زمان فرصت ها و امیدواری ها. إنشاءالله به توفیق خداوند و همکاری شما علما می توانیم بر این مشکلات فائق آییم. صلح و امنیت از عمده ترین مشکلات کشور است. دشمنان ما می خواهند به نام های دین، مذهب، زبان، قوم و منطقه میان مردم ما اختلاف و تفرقه ایجاد نمایند. ما همه مسلمان و ملت واحد هستیم. این از وظیفهٔ علمای کشور است تا جلو این تفرقه افگنی ها را بگیرند.»