پیشاور

پیشاوُر (در زبان پشتو: پښور، در اردو: پشاور) پایتخت استان مرزی شمال غربی کشور پاکستان است.
پېښور
.mw-parser-output .nastaliq{line-height:200%;font-size:150%;font-family:IranNastaliq,"Urdu Emad Nastaleeq","Noto Nastaliq Urdu","Urdu Typesetting","Jameel Noori Nastaleeq","Nafees Nastaleeq","Nafees Nastaleeq v1.01",Nafees,"Pak Nastaleeq","PDMS_Jauhar",sans-serif;text-justify:inter-word;font-weight:normal}.mw-parser-output .nastaliq .b{text-justify:inter-word}پشاور
پشور
شهر پیشاور در کناره گردنه معروف خیبر قرار دارد و مرکز بازرگانی، سیاسی و فرهنگی مناطق مرزی و پشتون نشین پاکستان بشمار می آید.در کتیبه کعبه زرتشت شاپور یکم این شهر را جز قلمرو ایران می خواند.
شهر پیشاور با قدمتی طولانی و باستانی، حدود ۲۰ کیلومتر طول و ۱۰ کیلومتر عرض از جمله شهرهای مهم پاکستان می باشد. فاصله این شهر تا پایتخت ۱۷۰ کیلومتر می باشد. پیشاور به شهر گل ها نیز معروف است و در هر چهار فصل سرسبز و دارای گل های متنوع است. این شهر در دهانه ورودی دره خیبر که شاهراه قدیمی ارتباط آسیای میانه به شبه قاره هند است واقع شده است.
شهر پیشاور از دو بخش قدیمی و امروزی تشکیل شده است. بخش قدیمی آن که دارای ۲۰ دروازه و به سبک شهرهای پرجمعیت آسیای میانه ساخته شده خانه هایی از خشت با کوچه های تنگ و پرپیچ و خم دارد. بخش نوساز شهر که در واقع یک منطقهٔ نظامی است، دارای خانه هایی بزرگ و خیابان هایی منظم و پردرخت است و تأسیساتی متعلق به نیروی هوایی ارتش پاکستان در آن قرار دارد.

پیشاوَر
دانشکده اسلامیه، پیشاوَر
مرکز استان سرحدی شمال غربی، در پاکستان، به فاصله ۱۸کیلومتری شرق گردنۀ خیبر، نزدیک رود بارا. جمعیت آن ۹۸۸هزار نفر است (۱۹۹۸). پیش از تجزیۀ شبه قارۀ هند بخشی از هند مسلمان بود. رود سند آن را از پنجاب و هزاره جدا، و گردنۀ خیبر آن را به افغانستان متصل می کند. در ادبیات کهن سانسکریت و آثار استرابو، آریان، و بطلیموس به این شهر اشاره شده است. نام کنونی آن واژه ای فارسی و به معنی مرز است. پیشاور زمانی بخشی از سلطنت بودایی قندهار بود. در عهد غزنویان اسلام در آن جا رواج یافت. در ۵۷۵ق به دست غوریان افتاد و ۴۰ سال بعد چنگیزخان مغول آن را ویران کرد. در قرن ۱۲ق نادرشاه، و در اوایل قرن ۱۹ سیک ها این شهر را اشغال کردند. در ۱۸۴۹، بریتانیا پنجاب و پیشاور را تصرف کرد. پیشاور تا تأسیس استان سرحدی شمال غربی، بخشی از پنجاب بود. بناهای مهم آن عبارت اند از قلعۀ بالاحصار و مسجد مهابات. دانشگاه پیشاور از بزرگ ترین دانشگاه های پاکستان است. ساکنان این شهر مسلمان و اکثراً پاتان اند.
شهر تاریخی پیشاور در دوره کوشان با نام پوروشاپورا شناخته می شد.

[ویکی فقه] پیشاوَر، مرکز ایالت سرحدی شمال غربی پاکستان می باشد.
این شهر با ۷۷۳، ۲۱۸، ۱ تن جمعیت (۱۳۸۴ش/۲۰۰۵م) در °۳۴ و ´۱ عرض شمالی و°۷۱ و ´۳۳ طول شرقی در ۲۴ کیلومتری دهانۀ شرقی تنگۀ خیبر بر کرانۀ غربی رودخانۀ «بارا» از شاخابه های رودخانۀ کابل در شمال غربی پاکستان جای دارد
بخش قدیمی و امروزی پیشاور
شهر پیشاور از دو بخش قدیمی و امروزی تشکیل شده است. بخش قدیمی آن که دارای ۲۰ دروازه است، به سبک شهرهای پرجمعیت آسیای مرکزی است و خانه هایی از خشت با کوچه های تنگ و پرپیچ و خم دارد. بخش نوساز شهر که در واقع یک منطقۀ نظامی است، دارای خانه هایی بزرگ و خیابان هایی منظم و مشجر است و تأسیساتی متعلق به نیروی هوایی ارتش پاکستان در آن قرار دارد. پیشاور یکی از شهرهای زیبا و خوش آب و هوای پاکستان است. هوای شهر اگرچه در تابستان گرم و در زمستان نسبتاً سرد است، اما چنان نیست که برف ببارد و سرمای آن قابل تحمل است.
معرفی اجمالی
جمعیت پیشاور از دو گروه عمدۀ قومی پشتوها (که اکثریت جمعیت شهر را تشکیل می دهند) و پیشاوری ها (که از مردمان بومی این منطقه هستند) تشکیل شده است. افزون بر این دو گروه قومی، اقوام تاجیک، هزاره و همچنین کولی ها نیز در این شهر به سر می برند. بیشتر مردم این شهر به زبان پشتو سخن می گویند؛ در عین حال، زبان های فارسی، هندکو، پنجابی و اردو نیز در پیشاور گویشورانی دارد. مردم پیشاور مسلمان، و پیرو مذاهب تسنن و تشیع هستند. در این شهر گروهی صنعتگر ماهر در دکه های کوچک به ساختن ظروف مسی، دست بند، گوشواره و دیگر زیورآلات می پردازند. منسوجات ابریشمی و کتانی، فرآورده های غذایی، تولید کفش و سفالگری عمده ترین محصولات صنعتی این شهر است.
پیشینۀ تاریخی
...