بزرگان

جمع بزرگ اعاظم .

بزرگان. [ ب ُ زُ ] ( اِ ) ج ِ بزرگ. اعاظم. امجاد. اماجد. اکابر. اشخاص بزرگ و مهم. سران. اعیان.اشراف. امیران. ( از یادداشتهای دهخدا ) :
همان اندریمان که پیروز گشت
بکشت از بزرگان ما سی وهشت.همه اعیان و بزرگان درگاه نزدیک وی رفتند. ( تاریخ بیهقی ).
بزرگانْش گفتند کز بیش و کم
اگر بخت یاور بود نیست غم.گوئی که از نژاد بزرگانم
گفتاری آمدی تو نه کرداری.و بمشایعت او جمله لشکر و بزرگان برفتند. ( کلیله و دمنه ).
پیش بزرگان ما آب کسی روشن است
کآب ز پس میخورد بر صفت آسیاب.بباید ساختن با داغ دوری
که عیب است از بزرگان ناصبوری.امراء خراسان و بزرگان اطراف در مجلس او صف کشیدند و پیش تخت او بایستادند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 176 ).
بزرگان ِ پس رفته نشتافتند.سخنی بی غرض از بنده مخلص بشنو
ای که منظور بزرگان حقیقت بینی.

کبار