نهی وضعی

[ویکی فقه] نهی وضعی، نهی دلالت کننده بر فساد و بطلان متعلق آن است.
نهی وضعی، مقابل نهی تکلیفی، نهیی است که به طور مستقیم متوجه افعال مکلفان نبوده و بر زجر و منع از منهی عنه دلالت نمی کند، مانند: «لاتبع المجهول». این نهی، حرمت و مبغوضیت منهی عنه را نمی رساند، بلکه از فساد منهی عنه و بطلان معامله بیع بر مجهول حکایت می کند و مخالفت آن، موجب استحقاق عقاب نمی گردد.