سخن باطل

[ویکی فقه] سخن باطل (قرآن). باطل در لغت، قرآن و حدیث، اسم فاعل از بطلان است و دارای مفهوم تقابلی «ضد حق» است.
دروغ بستن به خدا، سخنی باطل و سبب قرار گرفتن در زمره ستمکارترین افراد است.«ومن اظـلم ممن افتری علی الله کذبا... الیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تقولون علی الله غیر الحق...»؛ چه کسی ستمکارتر است از کسی که دروغی به خدا ببندد، یا بگوید: «بر من، وحی فرستاده شده»، در حالی که به او وحی نشده است، و کسی که بگوید: «من نیز همانند آنچه خدا نازل کرده است، نازل می کنم»؟! و اگر ببینی هنگامی که (این) ظالمان در شداید مرگ فرو رفته اند، و فرشتگان دستها را گشوده، به آنان می گویند: «جان خود را خارج سازید! امروز در برابر دروغهایی که به خدا بستید و نسبت به آیات او تکبّر ورزیدید، مجازات خوارکننده ای خواهید دید»! (به حال آنها تأسف خواهی خورد)
ادعای دروغین
ادعای دروغین دریافت وحی ، سخنی باطل و ناحق می باشد.ومن اظـلم ممن افتری علی الله کذبا او قال اوحی الی ولم یوح الیه شیء... الیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تقولون علی الله غیر الحق...
ادعای همسان آوردن
ادعای همسان آوردن برای قرآن ، سخنی باطل و ناحق است.ومن اظـلم ممن افتری علی الله کذبا... ومن قال سانزل مثل مآ انزل الله... الیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تقولون علی الله غیر الحق...
اجتناب از سخن باطل
...