سوهان

نوعی شیرینی از آردگندم وشکروروغن درست میکنند، ابزارفولادی آجیده شده برای ساییدن
( اسم ) نوعی شیرینی و طرز تهیه آن چنین است نخست گندم را سبز میکنند پس از آن که ریشه دوانید آن را میخشکانند سپس با دستاس نرم کرده با الک می بیزند و با مقدار معینی آرد و روغن و شکر و زعفران می آمیزند و در پاتیل آن قدر می جوشانند تا به قوام آید و مانند حلوا شود . بعد با قالبی مخصوص قطعه قطعه روی سینی پهن قرار میدهند و پس از آن که با شیئی دیگر هر قطعه را کمی پهن کردند مقداری مغز پسته روی آن میریزند و به صورت سوهان معمولی در می آورند . سوهان دارای انواع مختلف است مانند سوهان قندی سوهان حاجی سوهان عسل سوهان میرزایی .
دهی است از دهستان رادکان بخش حومه شهرستان مشهد

(سُ ) (اِ. ) آلتی آجدار که برای ساییدن چوب یا فلز به کار می رود.
( ~ . ) (اِ. ) نوعی شیرینی .

سوهان. ( اِ ) مخفف آن سوهَن. سان ساو. در اراک ( سلطان آباد ) «سن » مکی نژاد، طبری «سو» ، مازندرانی کنونی «سهن » . آلتی فولادی و آجیده که در ساییدن و صیقل کردن فلز و چوب بکار رود. ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). چوب سای. سفن. ( مهذب الاسماء ). مبرد. ( تاج العروس ) ( دهار ). آلتی آهنین که با آن سایند :
ریش بوگانا سبلت چون سوهانا
سر بینیش چو بورانی با تنگانا.پشت خوهل و سر تویل و روی بر کردار نیل
ساق چون سوهان و دندان بر مثال دستره.بیاورد جاماسب آهنگران
چوسوهان پولاد و پتک گران.بسان چندن سوهان زده بر لوح پیروزه
بکردار عبیر بیخته بر تخته دیبا.هر یک داسی بیاورند یتیمان
برده به آتش درون و کرده بسوهان.ز دندان همی ریخت آتش بجنگ
ز خارا همی کرد سوهان بچنگ.بگاه درشتی درشتم چو سوهان
بهنگام نرمی به نرمی حریرم.و آلت برکشیدن انبری باید که گیرش گاه آن سوهان بود تا آن چیز را بگیرد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). وچون کسی را زخمی آید آنرا بسوهان بزنند. ( فارسنامه ٔابن البلخی ص 126 ).
آه دل درویش بسوهان ماند
گر خود نبرد برنده را تیز کند.رنگ سپیدی بر زمین از نوش دندانش ببین
سوهان بادش بیش از این بر سبز دیبا ریخته.بسوهان زده سبلت آفتاب
چو سوهان پر از چین شده روی آب.که زنگ خورده نگردد بنرم سوهان پاک.- سوهان تعلیقه ؛ آلتی آهنین که یک سر آن سوهان و سر دیگر چوب سای است. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- سوهان روح ؛ آزاردهنده جان. که صحبت او بطبع آدمی نسازد. ( از آنندراج ).
- سوهان زدن ؛ سوهان خور داشتن. سوهان خوردن. سوهان شدن. سوهان کردن.
|| شیرینی چون قرصهای بزرگ نشکنک که از شیرینی سبزه گندم کنند. قسمی حلوا. نوعی از حلوا که از گندم نیده پزند. ( ناظم الاطباء ). و سوهان قم که بخوبی معروف است. ( یادداشت بخط مؤلف ).

---

سوهان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان پائین بخش طالقان شهرستان تهران. دارای 1077 تن سکنه. آب آن از قنات ، چشمه سار و رود محلی. محصول آنجا غلات ، سیب زمینی ، لوبیا، میوه جات. عده ای برای تأمین معاش بتهران ، مازندران و گیلان میروند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

ابزار فولادی آجیده شده که برای ساییدن فلزات یا چوب به کار می رود.
نوعی شیرینی که با گندم سبزکرده، آرد، شکر و روغن درست می کنند.

تُزگنا؛ ریژنا