مترادف مبین : آشکارکننده، آشکار، روشن، هویدا، واضح، روشنگر | بیانگر، بیان کننده، نشان دهنده، نشانگر
برابر پارسی : بازگوکننده، آشکارکننده، روشنگر، گویا
مبین
مترادف مبین : آشکارکننده، آشکار، روشن، هویدا، واضح، روشنگر | بیانگر، بیان کننده، نشان دهنده، نشانگر
برابر پارسی : بازگوکننده، آشکارکننده، روشنگر، گویا
فارسی به انگلیسی
explanatory
clear, true
فارسی به عربی
تعبیر
فرهنگ اسم ها
اسم: مبین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mobin) (فارسی: مبين) (انگلیسی: mobin)
معنی: روشن، آشکار کننده، از نام های پروردگار، روشنگر، ( درقدیم ) آشکار، هویدا، ( در قدیم ) نورانی، پیدا
معنی: روشن، آشکار کننده، از نام های پروردگار، روشنگر، ( درقدیم ) آشکار، هویدا، ( در قدیم ) نورانی، پیدا
(تلفظ: mobin) (عربی) روشنگر ، آشکار کننده؛ (درقدیم) آشکار ، هویدا ، روشن ؛ (در قدیم) نورانی ، روشن .
مترادف و متضاد
مبین
آشکارکننده
آشکار، روشن، هویدا، واضح
روشنگر
بیانگر، بیان‌کننده، نشان‌دهنده، نشانگر
۱. آشکارکننده
۲. آشکار، روشن، هویدا، واضح
۳. روشنگر
فرهنگ فارسی
آشکارکننده، واضح وروشن کننده، بیان کننده، آشکارکننده
( اسم ) آشکار کننده .
جدا کننده
( اسم ) آشکار کننده .
جدا کننده
فرهنگ معین
(مُ ) [ ع . ] (اِفا. ) واضح کننده ، آشکار کننده .
(مُ بَ یِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) بیان کننده ، آشکار کننده .
(مُ بَ یَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) آشکار کرده شده .
(مُ بَ یِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) بیان کننده ، آشکار کننده .
(مُ بَ یَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) آشکار کرده شده .
(مُ) [ ع . ] (اِفا.) واضح کننده ، آشکار کننده .
(مُ بَ یِّ) [ ع . ] (اِفا.) بیان کننده ، آشکار کننده .
(مُ بَ یَّ) [ ع . ] (اِمف .) آشکار کرده شده .
لغت نامه دهخدا
مبین . [ م ُ ] (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . (مهذب الاسماء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مبین . [ م ُ ب َی ْ ی َ ] (ع ص ) بیان کرده شده . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || پیدا و آشکار کرده شده . (ناظم الاطباء). هویدا. آشکار. روشن :
گفتم تبرک مدح سلاطین مبین از آنک
سحر مبین به شعر مبین درآورم .
سلیمان وار مهر حسبی اﷲ
مرا بر خاتم دل شد مبین .
مخایل نجابت بر ناصیه ٔ او معین و دلایل شهامت بر جبین او مبین . (سندبادنامه ص 42).
قلب رقیق چند بپوشد حدیث عشق
هرچ آن به آبگینه بپوشی مبین است .
- مبین گردیدن ؛ آشکار گردیدن . روشن شدن : تا حقیقت این حال مبرهن شود و اسرار این دعوی مبین گردد. (سندبادنامه ص 129).
- مبین گشتن ؛ هویدا شدن . آشکار شدن : و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته . (گلستان ).
|| نزد اصولیان نقیض مجمل است و آن لفظی است متضح الدلالة و همانطور که مجمل منقسم میشود به مفرد و مرکب مبین هم گاه در مفرد است و گاه در مرکب ... و بالجمله مبین در مقابل مجمل و نقیض آنست . و آن است که دلالتش بر مراد آشکار باشد چه آنکه بنفسه بین باشد مانند «واﷲ بکل شی ٔ علیم » که افاده ٔ این جمله مر شمول علم حق را نسبت به تمام اشیاء از لغت و بنفسه است نه به امری خارج از لغت . و گاه به امری دیگر مبین و آشکار شده است مانند «اقیموا الصلوة» که بعد از بیان نحوه ٔ آن به فعل یا قول مبین شده است و همین طور است عام مخصص و بنابراین اطلاق ؛ مبین در نوع اول از باب مجاز و مسامحه است والا آنچه خود ظاهر باشد مبین نباشد ومبین آن باشد که خود مجمل بوده است و بواسطه ٔ امری دیگر مبین شده است مبین به کسر یا امری است که بوسیله ٔ آن مجملی بیان شود و چنانکه مُخصِص امری است که بدان عامی خاص شود. مُبَیَّن گاه قول است که مجمل آید و بعداً بوسیله کلمه یا جمله ٔ دیگر بیان شود مانند «صفراء فاقع لونه » که بیان حالت بقره را کند در «ان اﷲ یأمرکم ان تذبحوا بقرة» و مانند گفتار نبی «فیما سقت السماءالعشر» که بیان تفصیل زکوة است و فعل باشد مانند کتابت ، عقود و اشارات و انجام آن بتفصیل از طرف معصوم چنانکه حضرت رسول با فعل و عمل خود تفصیل نماز و حج را برای مؤمنان بیان کردند و در هر حال قطعی است که تأخیر بیان مجمل از وقت حاجت ناپسند و زشت است . زیرا نتیجه ٔ آن تکلیف مالایطاق است . لکن تأخیر بیان از وقت خطاب جائز است برای مصالح خاص از جمله آزمایش مکلف و تحریض آن بر فعل . در این مورد نیز بعضی از اصولیان روا ندانند. و بعضی گویند در مثل عام و مطلق روا نباشد حتی از وقت خطاب . اما در مواردی که اصولاً ظهوری ندارد و مجمل محض است تأخیر بیان آن از وقت خطاب روا باشد. (ازفرهنگ علوم نقلی و ادبی سیدجعفر سجادی ).
گفتم تبرک مدح سلاطین مبین از آنک
سحر مبین به شعر مبین درآورم .
خاقانی .
سلیمان وار مهر حسبی اﷲ
مرا بر خاتم دل شد مبین .
خاقانی .
مخایل نجابت بر ناصیه ٔ او معین و دلایل شهامت بر جبین او مبین . (سندبادنامه ص 42).
قلب رقیق چند بپوشد حدیث عشق
هرچ آن به آبگینه بپوشی مبین است .
سعدی .
- مبین گردیدن ؛ آشکار گردیدن . روشن شدن : تا حقیقت این حال مبرهن شود و اسرار این دعوی مبین گردد. (سندبادنامه ص 129).
- مبین گشتن ؛ هویدا شدن . آشکار شدن : و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته . (گلستان ).
|| نزد اصولیان نقیض مجمل است و آن لفظی است متضح الدلالة و همانطور که مجمل منقسم میشود به مفرد و مرکب مبین هم گاه در مفرد است و گاه در مرکب ... و بالجمله مبین در مقابل مجمل و نقیض آنست . و آن است که دلالتش بر مراد آشکار باشد چه آنکه بنفسه بین باشد مانند «واﷲ بکل شی ٔ علیم » که افاده ٔ این جمله مر شمول علم حق را نسبت به تمام اشیاء از لغت و بنفسه است نه به امری خارج از لغت . و گاه به امری دیگر مبین و آشکار شده است مانند «اقیموا الصلوة» که بعد از بیان نحوه ٔ آن به فعل یا قول مبین شده است و همین طور است عام مخصص و بنابراین اطلاق ؛ مبین در نوع اول از باب مجاز و مسامحه است والا آنچه خود ظاهر باشد مبین نباشد ومبین آن باشد که خود مجمل بوده است و بواسطه ٔ امری دیگر مبین شده است مبین به کسر یا امری است که بوسیله ٔ آن مجملی بیان شود و چنانکه مُخصِص امری است که بدان عامی خاص شود. مُبَیَّن گاه قول است که مجمل آید و بعداً بوسیله کلمه یا جمله ٔ دیگر بیان شود مانند «صفراء فاقع لونه » که بیان حالت بقره را کند در «ان اﷲ یأمرکم ان تذبحوا بقرة» و مانند گفتار نبی «فیما سقت السماءالعشر» که بیان تفصیل زکوة است و فعل باشد مانند کتابت ، عقود و اشارات و انجام آن بتفصیل از طرف معصوم چنانکه حضرت رسول با فعل و عمل خود تفصیل نماز و حج را برای مؤمنان بیان کردند و در هر حال قطعی است که تأخیر بیان مجمل از وقت حاجت ناپسند و زشت است . زیرا نتیجه ٔ آن تکلیف مالایطاق است . لکن تأخیر بیان از وقت خطاب جائز است برای مصالح خاص از جمله آزمایش مکلف و تحریض آن بر فعل . در این مورد نیز بعضی از اصولیان روا ندانند. و بعضی گویند در مثل عام و مطلق روا نباشد حتی از وقت خطاب . اما در مواردی که اصولاً ظهوری ندارد و مجمل محض است تأخیر بیان آن از وقت خطاب روا باشد. (ازفرهنگ علوم نقلی و ادبی سیدجعفر سجادی ).
مبین . [ م ُ ب َی ْ ی ِ] (ع ص ) بیان کننده . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) || پیدا و آشکار کننده . (ناظم الاطباء).
مبین . [ م ُب ْ ی ِ ] (ع ص ) جداکننده . جداکننده ٔ سر از بدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
مبین. [ م ُ ب َی ْ ی ِ] ( ع ص ) بیان کننده. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) || پیدا و آشکار کننده. ( ناظم الاطباء ).
مبین. [ م ُ ب َی ْ ی َ ] ( ع ص ) بیان کرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پیدا و آشکار کرده شده. ( ناظم الاطباء ). هویدا. آشکار. روشن :
گفتم تبرک مدح سلاطین مبین از آنک
سحر مبین به شعر مبین درآورم.
مرا بر خاتم دل شد مبین.
قلب رقیق چند بپوشد حدیث عشق
هرچ آن به آبگینه بپوشی مبین است.
- مبین گشتن ؛ هویدا شدن. آشکار شدن : و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته. ( گلستان ).
|| نزد اصولیان نقیض مجمل است و آن لفظی است متضح الدلالة و همانطور که مجمل منقسم میشود به مفرد و مرکب مبین هم گاه در مفرد است و گاه در مرکب... و بالجمله مبین در مقابل مجمل و نقیض آنست. و آن است که دلالتش بر مراد آشکار باشد چه آنکه بنفسه بین باشد مانند «واﷲ بکل شی علیم » که افاده این جمله مر شمول علم حق را نسبت به تمام اشیاء از لغت و بنفسه است نه به امری خارج از لغت. و گاه به امری دیگر مبین و آشکار شده است مانند «اقیموا الصلوة» که بعد از بیان نحوه آن به فعل یا قول مبین شده است و همین طور است عام مخصص و بنابراین اطلاق ؛ مبین در نوع اول از باب مجاز و مسامحه است والا آنچه خود ظاهر باشد مبین نباشد ومبین آن باشد که خود مجمل بوده است و بواسطه امری دیگر مبین شده است مبین به کسر یا امری است که بوسیله آن مجملی بیان شود و چنانکه مُخصِص امری است که بدان عامی خاص شود. مُبَیَّن گاه قول است که مجمل آید و بعداً بوسیله کلمه یا جمله دیگر بیان شود مانند «صفراء فاقع لونه » که بیان حالت بقره را کند در «ان اﷲ یأمرکم ان تذبحوا بقرة» و مانند گفتار نبی «فیما سقت السماءالعشر» که بیان تفصیل زکوة است و فعل باشد مانند کتابت ، عقود و اشارات و انجام آن بتفصیل از طرف معصوم چنانکه حضرت رسول با فعل و عمل خود تفصیل نماز و حج را برای مؤمنان بیان کردند و در هر حال قطعی است که تأخیر بیان مجمل از وقت حاجت ناپسند و زشت است. زیرا نتیجه آن تکلیف مالایطاق است. لکن تأخیر بیان از وقت خطاب جائز است برای مصالح خاص از جمله آزمایش مکلف و تحریض آن بر فعل. در این مورد نیز بعضی از اصولیان روا ندانند. و بعضی گویند در مثل عام و مطلق روا نباشد حتی از وقت خطاب. اما در مواردی که اصولاً ظهوری ندارد و مجمل محض است تأخیر بیان آن از وقت خطاب روا باشد. ( ازفرهنگ علوم نقلی و ادبی سیدجعفر سجادی ).
مبین. [ م ُ ب َی ْ ی َ ] ( ع ص ) بیان کرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پیدا و آشکار کرده شده. ( ناظم الاطباء ). هویدا. آشکار. روشن :
گفتم تبرک مدح سلاطین مبین از آنک
سحر مبین به شعر مبین درآورم.
خاقانی.
سلیمان وار مهر حسبی اﷲمرا بر خاتم دل شد مبین.
خاقانی.
مخایل نجابت بر ناصیه او معین و دلایل شهامت بر جبین او مبین. ( سندبادنامه ص 42 ).قلب رقیق چند بپوشد حدیث عشق
هرچ آن به آبگینه بپوشی مبین است.
سعدی.
- مبین گردیدن ؛ آشکار گردیدن. روشن شدن : تا حقیقت این حال مبرهن شود و اسرار این دعوی مبین گردد. ( سندبادنامه ص 129 ).- مبین گشتن ؛ هویدا شدن. آشکار شدن : و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته. ( گلستان ).
|| نزد اصولیان نقیض مجمل است و آن لفظی است متضح الدلالة و همانطور که مجمل منقسم میشود به مفرد و مرکب مبین هم گاه در مفرد است و گاه در مرکب... و بالجمله مبین در مقابل مجمل و نقیض آنست. و آن است که دلالتش بر مراد آشکار باشد چه آنکه بنفسه بین باشد مانند «واﷲ بکل شی علیم » که افاده این جمله مر شمول علم حق را نسبت به تمام اشیاء از لغت و بنفسه است نه به امری خارج از لغت. و گاه به امری دیگر مبین و آشکار شده است مانند «اقیموا الصلوة» که بعد از بیان نحوه آن به فعل یا قول مبین شده است و همین طور است عام مخصص و بنابراین اطلاق ؛ مبین در نوع اول از باب مجاز و مسامحه است والا آنچه خود ظاهر باشد مبین نباشد ومبین آن باشد که خود مجمل بوده است و بواسطه امری دیگر مبین شده است مبین به کسر یا امری است که بوسیله آن مجملی بیان شود و چنانکه مُخصِص امری است که بدان عامی خاص شود. مُبَیَّن گاه قول است که مجمل آید و بعداً بوسیله کلمه یا جمله دیگر بیان شود مانند «صفراء فاقع لونه » که بیان حالت بقره را کند در «ان اﷲ یأمرکم ان تذبحوا بقرة» و مانند گفتار نبی «فیما سقت السماءالعشر» که بیان تفصیل زکوة است و فعل باشد مانند کتابت ، عقود و اشارات و انجام آن بتفصیل از طرف معصوم چنانکه حضرت رسول با فعل و عمل خود تفصیل نماز و حج را برای مؤمنان بیان کردند و در هر حال قطعی است که تأخیر بیان مجمل از وقت حاجت ناپسند و زشت است. زیرا نتیجه آن تکلیف مالایطاق است. لکن تأخیر بیان از وقت خطاب جائز است برای مصالح خاص از جمله آزمایش مکلف و تحریض آن بر فعل. در این مورد نیز بعضی از اصولیان روا ندانند. و بعضی گویند در مثل عام و مطلق روا نباشد حتی از وقت خطاب. اما در مواردی که اصولاً ظهوری ندارد و مجمل محض است تأخیر بیان آن از وقت خطاب روا باشد. ( ازفرهنگ علوم نقلی و ادبی سیدجعفر سجادی ).
مبین . [ م ُ ] (ع ص ) آشکاراکننده . (غیاث ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). پیدا کننده ٔ حق ها. (مهذب الاسماء). || آشکارا. (دهار). آشکار شده . (غیاث ) (آنندراج ). ظاهر و آشکار کرده شده . واضح و روشن وآشکار و هویدا. (از ناظم الاطباء). آشکارا. (مهذب الاسماء). ظاهر. آشکار. پیدا. روشن . هویدا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : یا ایها الناس ... و لاتتبعوا خطوات الشیطان انه لکم عدو مبین . (قرآن 168/2). قدجأکم من اﷲ نور و کتاب مبین ... (قرآن 15/5).
نیست در این هیچ خلافی که هست
جز که بر این گونه جهان مبین .
به غوغا چه نازی فراز آی با من
به حکم کتاب مبین محمد.
به شرع اندرهر آن برهان که باید مر خلافت را
ز اصل او پدید آمد که تاریخ مبین دارد.
عزایم شاهانه را به امداد فتح مبین و تواترنصر عزیز او مؤید گردانیده . (کلیله و دمنه ).
شبرو که دید ساخته نور مبین چراغ
بختی که دید یافته حبل المتین زمام .
آگهی آخر که گردد محترق
تیر چرخ از قرب خورشید مبین .
جذب جنسیت کشیده تا زمین
اخترانرا پیش او کرده مبین .
- امر مبین ؛ کار واضح و آشکار. (ناظم الاطباء).
- دین مبین ؛ دین حق و راست و درست . (ناظم الاطباء).
- سحر مبین ؛ جادوی آشکار : ... فقال الذین کفروا منهم ان هذا الا سحر مبین . (قرآن 110/5). فلما جآٔتهم آیاتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبین . (قرآن 13/27). ... فلما جأهم بالبینات قالوا هذا سحر مبین . (قرآن 6/61).
صورت کنند زیبا بر پرنیان و دیبا
لیکن بر ابروانش سحر مبین نباشد.
گر ابن مقله دگربار با جهان آید
چنانکه دعوی معجز کند به سحر مبین .
و رجوع به سحر شود.
- ضلال مبین ؛ گمراهی روشن : ... و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین . (قرآن 164/3).
سعدی از این پس که راه پیش تو دانست
گر ره دیگر رود ضلال مبین است .
- || آیه ای که «ضلال مبین » در آن آمده :
میداد شیخ درس ضلال مبین بدو
و آهنگ ضاد رفته به اوج کمال خویش .
|| جداکننده . جداکننده ٔ سر ازبدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
نیست در این هیچ خلافی که هست
جز که بر این گونه جهان مبین .
ناصرخسرو.
به غوغا چه نازی فراز آی با من
به حکم کتاب مبین محمد.
ناصرخسرو.
به شرع اندرهر آن برهان که باید مر خلافت را
ز اصل او پدید آمد که تاریخ مبین دارد.
معزی .
عزایم شاهانه را به امداد فتح مبین و تواترنصر عزیز او مؤید گردانیده . (کلیله و دمنه ).
شبرو که دید ساخته نور مبین چراغ
بختی که دید یافته حبل المتین زمام .
خاقانی .
آگهی آخر که گردد محترق
تیر چرخ از قرب خورشید مبین .
خاقانی .
جذب جنسیت کشیده تا زمین
اخترانرا پیش او کرده مبین .
مولوی .
- امر مبین ؛ کار واضح و آشکار. (ناظم الاطباء).
- دین مبین ؛ دین حق و راست و درست . (ناظم الاطباء).
- سحر مبین ؛ جادوی آشکار : ... فقال الذین کفروا منهم ان هذا الا سحر مبین . (قرآن 110/5). فلما جآٔتهم آیاتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبین . (قرآن 13/27). ... فلما جأهم بالبینات قالوا هذا سحر مبین . (قرآن 6/61).
صورت کنند زیبا بر پرنیان و دیبا
لیکن بر ابروانش سحر مبین نباشد.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 429).
گر ابن مقله دگربار با جهان آید
چنانکه دعوی معجز کند به سحر مبین .
سعدی (ایضاً ص 728).
و رجوع به سحر شود.
- ضلال مبین ؛ گمراهی روشن : ... و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین . (قرآن 164/3).
سعدی از این پس که راه پیش تو دانست
گر ره دیگر رود ضلال مبین است .
سعدی .
- || آیه ای که «ضلال مبین » در آن آمده :
میداد شیخ درس ضلال مبین بدو
و آهنگ ضاد رفته به اوج کمال خویش .
بهار (دیوان اشعار ج 2 ص 433).
|| جداکننده . جداکننده ٔ سر ازبدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
۱. بیان کرده شده.
۲. آشکار، واضح.
۱. بیان کننده.
۲. آشکار کننده.
۱. آشکارکننده.
۲. [قدیمی] واضح، روشن .
۲. آشکار، واضح.
۱. بیان کننده.
۲. آشکار کننده.
۱. آشکارکننده.
۲. [قدیمی] واضح، روشن .
۱. آشکارکننده.
۲. [قدیمی] واضح؛ روشن.
۱. بیان‌کرده‌شده.
۲. آشکار؛ واضح.
۱. بیان‌کننده.
۲. آشکارکننده.
دانشنامه عمومی
روشن
اشکارا ، پیدا ، روشن ، واضح
فرهنگ فارسی ساره
بازگوکننده
فرهنگستان زبان و ادب
{discriminant} [ریاضی] عبارتی جبری برحسب ضریب های یک معادلۀ چندجمله ای که اطلاعاتی دربارۀ ریشه های چندجمله ای به دست می دهد
متـ . مبیّن چندجمله ای discriminant of a polynomial
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] «مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»؛ از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد. (سوره مائده/15)
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن کننده) می آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: (سوره نساء/174؛ سوره مائده/15؛ سوره حجر/1؛ سوره نمل/1؛ سوره یس/69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (سوره یوسف/1؛ سوره شعراء/2؛ سوره قصص/2؛ سوره زخرف/2؛ سوره دخان/2) بکار رفته است.
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن کننده) می آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: (سوره نساء/174؛ سوره مائده/15؛ سوره حجر/1؛ سوره نمل/1؛ سوره یس/69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (سوره یوسف/1؛ سوره شعراء/2؛ سوره قصص/2؛ سوره زخرف/2؛ سوره دخان/2) بکار رفته است.
wikiahlb: لفظ دارای معنای آشکار، و برطرف کننده اجمال از لفظ مجمل را گویند.
«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند.
اقسام
مبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل.در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می شود.
عناوین مرتبط
مبین متصل ؛ مبین منفصل ؛ نص ؛ ظاهر .
«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند.
اقسام
مبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل.در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می شود.
عناوین مرتبط
مبین متصل ؛ مبین منفصل ؛ نص ؛ ظاهر .
wikifeqh: اسم مفعول در لغت به معنای بیان شده، آشکار و پیدا شده است و در اصطلاح اصولی ها ، مقابل مجمل بوده و به لفظی گفته می شود که دلالتش بر مراد متکلم ذاتاً یا به کمک غیر روشن می باشد، مانند:﴿أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ﴾ که دلالت الفاظ آن بر معانی خود ذاتاً روشن است، و مثل:«أقیموا الصلوة» که چگونگی خواندن نماز مبهم بوده ولی به کمک غیر، یعنی به وسیله فعل یا سخن معصوم (علیه السلام) روشن شده است.
مصادیق مبین
نص و ظاهر از مصادیق مبیّن می باشد، زیرا در نص، دلالت کلام بر مراد متکلم به یقین روشن است و احتمال خلاف در آن داده نمی شود؛ هم چنین دلالت ظاهر، بر مراد متکلم روشن است و هرچند در آن احتمال خلاف داده می شود ولی به این احتمال اعتنا نمی شود.
عناوین مرتبط
مبین بالذات؛مبین بالغیر.
مصادیق مبین
نص و ظاهر از مصادیق مبیّن می باشد، زیرا در نص، دلالت کلام بر مراد متکلم به یقین روشن است و احتمال خلاف در آن داده نمی شود؛ هم چنین دلالت ظاهر، بر مراد متکلم روشن است و هرچند در آن احتمال خلاف داده می شود ولی به این احتمال اعتنا نمی شود.
عناوین مرتبط
مبین بالذات؛مبین بالغیر.
wikifeqh: مبین_(به_فتح_یا)
پیشنهاد کاربران
آشکار _ چشمگیر _ پیدا
مُبین: هرآنچه که به دیدن درآید، چشمگیر، آشکارکننده، آشکار، آشکارا، روشن، هویدا، واضح، بازگوکننده، روشنگر، گویا، بیانگر، بیان کننده، نشان دهنده، نشانگر، . از بُن مضارع فارسی " بین" ساخته شده است و سپس بر پایه و قالب زبان عربی دگرگونی یافته است.
اشکار پیدا
آشکار . روشن
این اسم نام خداست و در کتاب آسمانی ما آمده است
نورانی و روشنگر
روشنایی
روشنایی دل
روشنایی زیبای
اشکار کنند . روشن
نامی از نامهای پروردگار
مبین: آشکار
مبَیِن: آشکار کننده
مبَیِن: آشکار کننده
آشکار کننده، روشن، نورانی
مونث مبین برابره با مبینا
مونث مبین برابره با مبینا
غفلت
کلمات دیگر: