شاهین

شاهین . (اِ) پرنده ای باشد شکاری و زننده از جنس سیاه چشم . (برهان قاطع). پرنده ای است که بدان شکار کنند. (شرفنامه ٔ منیری ). یکی از مرغان شکاری بسیار جسور و باشهامت است و با وجود آنکه از قوش کوچکتر است بعلت جسارتی که دارد گاهی بعقاب و قوش حمله میکند. این پرنده ٔ هوشیار و چالاک در همه جا دیده میشود، بویژه در سرزمینهای بیشه زار و کوهستانی ناگزیر ایران هم نشیمنگاه این مرغ بوده و هست و دیرگاهی است توجه ایرانیان به این هوانورد گستاخ کشیده شده است و پرش آن را بفال نیک میگرفتند. این مرغ دوبار بنام «سئن » در اوستا یاد گردیده است و اوستاشناسان اروپایی آن را بمعنی عقاب برگردانده اند از اینکه سئن همان شاهین (عقاب ) است مورد شک نیست . و صفت شاهین از واژه ٔ شاه درآمده و این پرنده بمناسبت شکوه و توانایی و تقدس خود شاه مرغان خوانده شده است . (فرهنگ ایران باستان ص 396 ببعد). در کلیه ٔ فرهنگها عقاب در فارسی «آله » نامیده میشود و در بسیاری از لهجه های کنونی ایران نیز چنین آمده است و در لهجه ای بهیأت شائین بجای مانده . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). در وجه تسمیه ٔ این پرنده بشاهین گویند چون در سیری و گرسنگی نهایت اعتدال را نگاه دارد بشاهین ترازو در اعتدال تشبیه شده است . درباره ٔ بهترین نوع این پرنده گفته اند که : باید سرخ رنگ ، عظیم الجثه ، با چشمهای درشت و تیزبین ، گردن بلند، موی بر روی پیشانی افشانده و درشت منقار و سینه فراخ با رانهای فربه و گوش و پاهای کوتاه و پنجه ٔ باز با بالهای بلند و دم کوتاه پرپشت باشد و بعضی گویند که رنگ اصلی این پرنده سیاه بوده است لذا سیاهرنگ آن بهتر باشد. گویند اول کسی که این پرنده را بدست آورد قسطنطین قیصر رم بود چون سرعت و بلندپروازی و شکار پرنده را بدید او راخوش آمد و دستور داد او را شکار کنند و در شکارها شاهین را بر روی دست خود نگاه میداشت . مؤلف «المصایدو المطارد» گوید: رسم و عادت پادشاهان روم بر آن بود که هنگام حرکت شاهینها بر فراز سر آنان پرواز میکردند و هر آنجا که شاه فرود می آمد آنها نیز فرود می آمدند و یکی از علایم عظمت و بزرگی در نزد سلاطین عرب بود که هنگام حرکت موکب شاهینها را بر فراز خود بپروازدر می آوردند. (از صبح الاعشی ج 2 ص 58) :
هزار کبک ندارد دل یکی شاهین
هزار بنده ندارد دل خداوندی .

شهید بلخی .

سگ و یوز در پیش شاهین و باز
همی راند بر دشت روز دراز.

فردوسی .

نشستنگه و مجلس و می گسار
همان باز و شاهین و یوز و شکار.

فردوسی .

ز شاهین و از بازو پران عقاب
ز شیر و پلنگ و نهنگ اندر آب .

فردوسی .

کف یوز پر مغز آهو بره
همه چنگ شاهین دل گودره .

عنصری .

دم عقرب بتابید از سر کوه
چنان چون چشم شاهین ازنشیمن .

منوچهری .

بگاه ربودن چو شاهین و بازی .
ابوالطیب مصعبی (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 384).
تفکر کن در این معنی تو در شاهین و مرغابی
گریزان است این از آن و آن بر این ظفر دارد.

ناصرخسرو.

تو بر بالای علم آنگه رسی باز
که بر شاهین همت نشکنی پر.

ناصرخسرو.

ای که من بازم و تو فرفوزی
من چو شاهینم و تو مرغابی .

معزی .

ور سوی کبوتر نگرد سخت مبندش
شاهین بغایت نگرد سوی کبوتر.

معزی .

بسخا صید کند کف جوادش دل خلق
ز سخا کس بجز او باشه و شاهین نکند.

سوزنی .

پاس او دست گر دراز کند
دست یابد تذرو بر شاهین .

انوری (از سروری ).

شبروی کرده کلنگ آسا بروز
همچو شاهین کامران خواهد نمود.

خاقانی .

چو شاهین باز ماند از پریدن
ز گنجشکش لگد باید چشیدن .

نظامی .

کجا گشت شاهین او صیدگیر
ز شاهین گردون برآرد نفیر.

نظامی .

فرود آمد یکی شاهین بشبگیر
تذرو نازنین را کرد نخجیر.

نظامی .

سوی شاهین بحری بازگشتی
که وحشی تر شود شاهین دشتی .

نظامی .

زآهنین چنگال شاهین غمت
رخنه رخنه ست اندرون من چو دام .

سعدی .

خود رابزیر چنگل شاهین عشق تو
عنقای صبر من پر و بالی نیافته .

سعدی .

بسی نماند که در عهد رای و رایت او
به یک مقام نشینند صعوه و شاهین .

سعدی .

شهپر زاغ و زغن زیبای قید و صید نیست
این کرامت همره شهباز و شاهین کرده اند.

حافظ.

- شاهین بحری ؛ نوعی از مرغان شکاری آبی است :
چو شاهین بحری درآمد بکار
دهد ماهیان را ز مرغان شکار.

نظامی (گنجینه ٔ گنجوی ).

- شاهین زرین ؛ علامت و نشانی بود علم ایران را، در سر لشکریان در روزگار هخامنشیان شاهین شهپر گشوده در سر نیزه ٔ بلندی برافراشته بهمه نمودار بود. پس از سپری شدن شاهنشاهی و دست یافتن اسکندر در پایان سده ٔ چهارم پیش از میلاد به ایران عقاب (شاهین ) نشان اقتدار ایرانیان رفته رفته در اروپا رواج یافت و در بسیاری از کشورها چون روسیه ، آلمان ، اتریش ، لهستان و غیره عقاب نقش علم آن سرزمینها گردید و برخی از آنها هنوز برقرار است . و اسکندر آن را نقش سکه ٔ پادشاهی خود قرار داد نشان شاهین (عقاب ) پس از سیصد سال پایداری در مصر با اکتاویوس به روم رفت و علامت اقتدار آن امپراتور گردید. (فرهنگ ایران باستان ص 296 و بعد). || چوب ترازو. (برهان قاطع). دسته ٔ ترازو. (شرفنامه ٔ منیری ). چوب ترازو. (فرهنگ جهانگیری ). آنچه از چوب یا آهن سازند و برهر سر آن یک کفه ٔ ترازو آویزند. (فرهنگ سروری ) (آنندراج ) :
ز بس برسختن زرش بجای مردمان هزمان
ز ناره بگسلد کپان ز شاهین بگسلد پله .

دقیقی .

عطای او از آن بگذشت کانرا
توان سختن بشاهین و بطیار.

فرخی (دیوان ص 244).

ترازو را همه رشته گسسته
دو پله مانده و شاهین شکسته .

(ویس و رامین ).

چون من سخن بشاهین برسنجم
آفاق و انفسند موازینم .

ناصرخسرو.

شاهین ترازو شد گوئی دل مخدومت
یکسو غم مرغابی یکسو هوس شاهین .

سوزنی .

داری دو کف دو کفه ٔ شاهین مکرمت
بخشندگان سیم جلال و زر عیار.

سوزنی .

هم ترازوی چرخ را بشکست
باز حلم توپله ٔ شاهین .

؟ (از شرفنامه ٔ منیری ).

بپرواز دولت دو شاهین بکار
یکی در خزینه یکی در شکار.

نظامی (گنجینه ٔ گنجوی ).

بشکند امتداد انعامش
بموازین قسط پر شاهین .

انوری (از سروری ).

گر روز سخا وزن کنند آنچه تو بخشی
سیاره و افلاک سزدکفه ٔ شاهین .

؟ (از صحاح الفرس ).

|| زبانه ٔ ترازو.(برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || بمعنی تکیه گاه هم بنظر آمده است . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || (اِخ ) در اصطلاح منجمان سه ستاره است در امتداد خط مستقیم در صورت عقاب و آن را میزان نیزنامند. (یادداشت مؤلف ). چند ستاره در یک رده در صورت نسر طایر. (مقدمه ٔ التفهیم بیرونی ص قسج ) :
مه شوال از روز نخستین
قران افتاده اندر برج شاهین .

ناصرخسرو.

یک پرنده تیز و زرنگ قوی

نامی است ایرانی که ربطی به ترکی که گویشی از مغولیست ندارد

در زبان لری بختیاری به معنی
شا::شاه
هین::خون

البته احتمالا در لغت نامه های دهخدا، عمید، معین، . . . باید یک چیزهایی آمده باشد.

پرنده شکاری است
معنی شاهین به زبان لری بختیاری
شاهین ::
شا::شاه . شاه آسمان
هین::خون
شاهین ::شاه خون ریز. پرنده ای که خون پرندگان کوچک را می ریزد و آنها را شکار می کند

نام پسر در زبان لری بختیاری به معنی
شاه خون ریز

هین::خین. خون
Sha hin

در زبان لری بختیاری با تلفظ
شاییshai
شایینshain
شاهی shahi
شاهین shahin
شاه خین::شاه خون ریز. شاخین. شاخون

خون::در زبان لری بختیاری با تلفظ خین. هین
Xin. hin

بلند پرواز

ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭﻱ ﻫﻦ ﻫﻮﻥ ﻫﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ اﻳﻦ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ اﺷﺎﺭﻩ ﺗﻴﺰ و ﺷﺎﺭﭖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ
ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﭘﺮﻧﺪﻩ اﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻴﺰ ﺑﻴﻨﻲ ﺳﺮ و ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ اﺳﺖ ﺷﺎﻩ و ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺗﻴﺰ ﺑﻴﻨﻲ

نام پرنده ای شکاری - شاهانه و مانند شاه - نام یکی از سرداران بزرگ ساسانی که مصر را فتح کرد

ینی قدرت مند . . . 💪
خون ریز. . . 🔪
بلند پرواز. . . 🚀
نهایت اسمان. . . ☁
شاهین اسم زیبا و اصیلیه ک دیوانه واااار دوسش دارم اگه روزی روزگاری مزدوج شدم و جوجه دار شدم اسمشو میزارم شاهین سوگندددددددد 💜💖💕💗💟💜🚼

*قدرتمند و شجاع همینطور دربالای آسمان *

پرنده ی شاهین بسیار قدرتمند و بلند پرواز است
در عین حال بسیار معتدل و با سخاوت است
به همین دلیل پادشاه آسمان و پرندگان است
از طرفی شاهین معنای ترازو و عدل دارد
حتی علامت فَروَهَر عقاب نبوده بلکه شاهین میباشد که نماد عدالت و قدرت است

در مجموع نام شاهین نشان از پادشاهی و قدرت و عدالت دارد و بسیار نام اصیل و بزرگی است

جالبه که اسم روی شخصیت صاحب اسم تاثیر داره و من اینو تو خودم دیدم 🙂👑

عقاب توان گر

شاهین به معنی شاهانه می باشد و به دلیل اینکه این پرنده را در اختیار پادشاهان قرار می دادند آن را شاهین یا شاهانه می نامیدند و به همین دلیل هواپیمای محمدرضا پهلوی نیز شاهین نامیده می شد.

شاهانه ، نیرومند ، یاور

ین پسوند و برایه نسبت دادن استفاده می شود مانند آهنین بلورین سیمین وغیره شخصا دوست دارم به شاه نسبت داده شوم.

شاهین:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " شاهین" می نویسد : ( ( شاهین می باید بازخوانده به " شاه " باشد: مرغ شکاری شاهوار که از دیگر مرگان برتر است؛ نیز در نهانِ این نام ، سَئنِه را پنداشته اند که نام اوستایی سیمرغ است، بدین سان ، شاهین با " سینا " ریخت نوین " سئنه " برابر خواهد بود . ) )
( ( ز مرغان مر آن را که بد نیک تاز
چو باز و چو شاهین گردن فراز ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 255. )

خوش به حال پسر هایی که اسمشون شاهینه: )

شاهین بهمن زادگان نام سردار ایرانی در دوره ساسانی بوده است. که بر علیه دشمنان ایران در غرب جنگیدند
همچنین شاهین سیستانی سردار ایرانی در دوره یعقوب لیث که بر علیه اعراب جنگیدند.
شاهین جدای از اسم پرنده به معنای تیز بین دقیق و سریع است.
که با توجه به اینکه نام دو سردار بزرگ ایرانی که البته کمتر نامی از آنان برده شده بیشتر بنام پرنده شکاری شناخته می شود.

اسمی شاهانه قدرتمند جسور شجاع و سخاوتمند. . .

شاهین نامی زیبا و اصیل ایرانی است
که ترکان عثمانی زمانی که زبان دربارشان پارسی بود این واژه جز چند صد واژه ای بود که از پارسی در زبانشان باقی ماند و قرض گرفتند از پارسی

در دیگر زبان ایرانی
کرمانجی. . . . میگن فالوکه یا باز

لاچین

پرنده جنگل

شاهین یعنی پرنده جنگل

ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

'حافظ

نام اصیل پارسی و مختص شاهان و شاهزادگان و سرداران . . . . کسی که مصر را فتح کرد سپهسالار شاهین نام داشت که از ساسانیان و کُرد بود