یاشا هایفتز

یاشا هایفتز (۷ فوریه ۱۹۰۱ - ۱۰ دسامبر ۱۹۸۷) یکی از اسطوره های نوازندگی ویولون در قرن بیستم با ملیت آمریکایی و اصلیت لیتوانیایی (روسی) بود. هایفتز، که برخی او را بزرگترین ویولونیست تاریخ و همپای پاگانینی می شناسند، به خاطر تأویل های موسیقایی، لحن روان و مهارت تکنیکی خارق العاده اش زبانزد است. او با بسیاری از نوازندگان و رهبران ارکستر نام آور زمان خود مانند آرتور روبینشتاین و آرتورو توسکانینی نواخت. توجه او به تکنیک و وفاداری به اصل اثر همراه با اجرای احساسی او را یکی از مهم ترین نوازندگان موسیقی کلاسیک در سده بیستم تبدیل کرد.
سجاد پورقناد (۷). «Jascha Iossif Robertovich Heifetz». سایت گفتگوی ارمونیک. دریافت شده در ۱۵ فوریه ۲۰۰۸. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف نظر شد (کمک); تاریخ وارد شده در |تاریخ=, عدم تطابق|سال= / |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
علی نوربخش (۲۰). «هایفتز، ویلونیست قرن». سایت گفتگوی ارمونیک. دریافت شده در ۱۵ فوریه ۲۰۰۸. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف نظر شد (کمک); تاریخ وارد شده در |تاریخ=, عدم تطابق|سال= / |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
هایفتز در ویلنوس لیتوانی که در آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود به دنیا آمد. در مورد تاریخ تولد او اختلاف نظر وجود دارد و برخی معتقدند که مادرش او را یکی دو سال کوچکتر معرفی کرده باشد تا بیشتر به عنوان یک کودک نابغه دیگران را تحت تأثیر قرار دهد. پدرش، روبن هایفتز، موسیقیدان توانایی بود که مبانی ویولون را در سنین بسیار کم بدو آموخت. هایفتز به عنوان یک کودک اعجوبه در ۵ سالگی اولین اجرای عمومی خود را داشت و توانست در ۶ سالگی کنسرتو ویولون مندلسون را به خوبی بنوازد. در ۱۹۱۰ پدرش او را در کنسرواتوار سنت پترزبورگ ثبت نام کرد، و پس از چند ماه به عنوان شاگرد لئوپلد آوئر پذیرفته شد و در ۱۹۱۱ اولین کنسرتش را در سنت پترزبورگ داد. یک سال بعد، با معرفی نامه ای از آوئر، هایفتز به برلین رفت و اولین کنسرتش در ۲۴ می همان سال توجه زیادی را به سمت او معطوف کرد، تا جایی که آرتور نیکیش او را برای اجرای کنسرتو ویولون چایکوفسکی همراه با فیلارمونیک برلین برگزید؛ هر چند اجرای او چندان مورد توجه قرار نگرفت. او فریتز کرایسلر را برای اولین بار در یک محفل خصوصی در وین که ویولونیست های مشهور دیگری هم در آن شرکت داشتند ملاقات کرد. کرایسلر پس از آن که هایفتز ۱۲ ساله را با پیانو در اجرای کنسرتو ویولون مندلسون همراهی کرد، او را به شدت تشویق نمود. هایفتز در دوران نوجوانی اش به بسیاری از نقاط اروپا سفر کرد. در آوریل ۱۹۱۱، او در یک کنسرت فضای باز در برابر ۲۵۰۰۰ بیننده به اجرا پرداخت و چنان شوری در بین حضار برانگیخت که پس از کنسرت افسران پلیس برای محافظت از او وارد میدان شدند.پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه، هایفتز از طریق سیبری و شرق به آمریکا رفت. اولین اجرای او در تالار کارنگی در نیویورک بیشترین ابراز احساسات و تشویق را از سوی مردم و مطبوعات برایش به دنبال داشت.
وی همچنین با «گیتی امیرخسروی» نیز برنامه مشترک اجرا کرده است.
«مهم نیست که در کدام طرف بحث قرار دارید، همیشه افرادی را در طرف خود می بینید که آرزو داشتید در طرف دیگر می بودند.»