زنده به گور

wiki: پاریس نگاشته شد.
هدایت در این اثر حالات روحی یک بیمار روان گسیخته را به تصویر می کشد. جوانی سرخورده، وازده و بیچاره که از جامعهٔ انسانی بدور است و بیزار از ادامهٔ زندگی که شرح حال خویش را می نویسد. بسیاری این اثر را پاره ای از زندگی خود هدایت می دانند. این اثر به چندین زبان زنده دنیا از جمله فرانسه و انگلیسی ترجمه شده است.
نفسم پس می رود، از چشم هایم اشک می ریزد، دهانم بدمزه است، سرم گیج می خورد، قلبم گرفته، تنم خسته و کوفته و شل، بدون اراده در تختخواب افتاده. بازوهایم از سوزن انژکسیون سوراخ است. رختخواب بوی عرق و بوی تب می دهد، به ساعتی که روی میز کوچک بغل رختخواب گذاشته شده نگاه می کنم، ساعت ده روز یکشنبه است. سقف اتاق را می نگرم که چراغ برق میان آن آویخته، دور اتاق را نگاه می کنم، کاغذ دیوار گل و بته سرخ و پشت گلی دارد. فاصله به فاصله آن دو مرغ سیاه که جلو یکدیگر روی شاخه نشسته اند، یکی از آنها تکش را باز کرده مثل اینست که با دیگری گفتگو می کند. این نقش مرا از جا در می کند، نمی دانم چرا از هر طرف که غلت می زنم جلو چشمم است. روی میز اتاق پر از شیشه، فتیله و جعبه دواست. بوی الکل سوخته بوی اتاق ناخوش در هوا پراکنده است. می خواهم بلند بشوم و پنجره را باز بکنم ولی یک تنبلی سرشاری مرا روی تخت میخکوب کرده، می خواهم سیگار بکشم میل ندارم. ده دقیقه نمی گذرد ریشم را کخ بلند شده بود تراشیدم. آمدم در رختخواب افتادم، در آینه که نگاه کردم دیدم خیلی تکیده و لاغر شده ام. به دشواری راه می رفتم، اتاق درهم و برهم است. من تنها هستم.