قوچان

قوچان . (اِخ ) بخش حومه ٔ شهرستان قوچان از 11 دهستان بنام دغائی ، خرق ، کهنه ، فرود، شهرکهنه ،جعفرآباد، فاروج ، مایون ، جعفرآباد، چری ، فاروج دولت خانه ، مزرج تشکیل شده و محدود است از طرف شمال به بخش باجگیران ، از خاور به شهرستان دره گز، از جنوب به شهرستان مشهد و از باختر به بخش شیروان . موقع بخش کوهستانی ، جلگه و دارای هوای معتدل است . جمع قرای آن 253 و مجموع ساکنین آنها در حدود 89252 تن میباشد. راه شوسه ٔ قوچان به باجگیران و بجنورد به لطف آباد از این بخش عبور میکند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

قوچان . (اِخ ) دهی است از دهستان قلعه عسکر بخش مشیز شهرستان سیرجان ، سکنه ٔ آن 137 تن . آب آن از قنات . محصول آن غلات ، حبوب و شغل اهالی آنجا زراعت است .راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

قوچان . (اِخ ) مرکز شهرستان قوچان محل سابق آن در شهرکهنه ٔ سابق 12هزارگزی شمال خاوری شهر فعلی واقع بوده است و بواسطه ٔ زلزله شدیدی که در سالهای 1311 و 1312 هَ . ق . بوقوع پیوسته شهر ویران شد و حدود ده هزارنفر از بین رفتند و در سال 1313 هَ . ق . محمد ناصرخان شجاع الدوله رئیس طایفه ٔ زعفرانلو اراضی فعلی قوچان را بطور رایگان بمردم داد و اشخاص را برای ساختن خانه و مکان تشویق نمود و از طرف دولت نیز مهندسی برای طرح نقشه به آن شهر اعزام شد و در نتیجه شهر با اسلوب جدید احداث گردید که دارای خیابانهای منظم و عموماً کوچه و خیابانها عمود و موازی هم ساخته شده است و چون شهر قوچان با کمک محمد ناصرخان زعفرانلو معاصربا ناصرالدین شاه قاجار بنا گردید به این جهت نام اولی آن را ناصری می گفتند. این شهر در 120هزارگزی مرکزاستان نهم و 120هزارگزی باجگیران مرز ایران و شوروی واقع است . دارای 11 خیابان خاور به باختر و 11 خیابان شمالی جنوبی است . رودخانه ٔ اتران از شمال شهر عبور میکند و دارای یک پل بزرگ سیمانی است که از دور حلب توجه کلیه عابرین را می نماید بنای مهم سیلو در مرکز شهر است و اگر شروع به کار کند موتور برق آن می تواند مصرف برق شهر را تامین کند. این شهر دارای یک دبیرستان و 9 دبستان و یک بیمارستان 20 تختخوابی است و دارای بهداری میباشد. کارخانه ٔ معروف شاد در این شهرواقع است . آب آشامیدنی شهر از قنوات و چاه است که چندان مطلوب نیست . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

قوچان . [ ق ُ ] (اِخ )دهی است از دهستان لار بخش حومه ٔ شهرستان شهرکرد، سکنه ٔ آن 187 تن . آب آن از رودخانه و قنات . محصول آن برنج ، غلات ، بادام ، کشمش و شغل اهالی آنجا زراعت است . راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

قوچان . (اِخ ) نام یکی از شهرستان های یازده گانه ٔ استان نهم . این شهر محدود است از طرف شمال به مرز ایران و شوروی ، از طرف خاور به شهرستان دره گز و از باختر به شهرستان مشهد. آب و هوای شهرستان قوچان بواسطه ٔ وجود ارتفاعات هزار مسجد و کوه آلاداغ و شاه جهان در تابستان معتدل و در زمستان خیلی سرداست و بواسطه ٔ ریزش برفهای زیاد اغلب راه های قراء وقصبات این شهر بسته میشود. روی هم رفته میتوان گفت شش ماه زمستان است و درنتیجه ٔ بارندگی های متوالی (برف و باران ) چشمه سارهای متعدد و رودخانه های محلی فراوانی دارد که مورد استفاده ٔ اهالی است . قسمتهای کوهستانی عموماً چشمه سار و فقط در مناطق جلگه قنات حفر مینمایند. مناطق مختلفه ٔ قوچان عموماً کوهستانی است . فقط جلگه ٔ باریکی در اطراف رودخانه ٔ اترک تا انتهای بخش شیروان وجود دارد. قسمت عمده ٔ قرای بخش حومه و بخش شیروان در این جلگه واقعند. ارتفاعات شمال کوه هزارمسجد دنباله ٔ همان رشته ارتفاعات اصلی البرز است که در منطقه ٔ قوچان از خاور گیفان تا گردنه ٔ اﷲاکبر کشیده شده و در گردنه به کوه اﷲاکبر معروف است و بطرف خاور امتداد پیدا می کند و یک رشته ٔ دیگری در جنوب گپی کپکان تا شمال تبادکان امتداد دارد. این کوه در نقاط مختلفه به اسامی مخصوص ، مانند: کورداغ ، قره تپه ، داش بلاغ ، بیوک داغ و غیره نامیده میشود. ارتفاعات جنوبی دنباله ٔ همان کوه آلاداغ که بطرف باختر کشیده شده ، دنباله ٔ آن به کوه بنیاکوه اتصال پیدا می کند. این کوه ها دارای دره ها و گدارهای متعدد است که راه های آن صعب العبور میباشد. رودخانه ٔ اترک که از خاور قوچان بطرف باختر جریان دارد قسمت عمده ٔ آبادیهای بخش حومه و بخش شیروان را مشروب میسازد و از باختر دهستان زیارت داخل منطقه بجنورد میشود و رودخانه های محلی دیگری وجود دارد که اسامی آنها قابل ذکر نیست . محصول عمده ٔ آن غلات دیمی و آبی ، بنشن ، ارزن و انواع میوه جات مخصوصاً انگور و کشمش بحد وفور است و چون طوایف چادرنشین در مناطق این شهرستان زیاد هستند، محصول دامی یعنی روغن ، پشم و پنیر آن قابل توجه است . پنیر کرد قوچانی در استان نهم معروف است . ساکنین شهرستان از طوایف مختلفه ٔ زعفرانلو، پیچرانلو و میلانلو هستند. شهرستان قوچان از 3 بخش به نام حومه ، باجگیران و شیروان تشکیل شده و دارای 434 آبادی بزرگ و کوچک است . مجموع ساکنین آن تا آخر سال 1328 در حدود 110925 نفر بوده است . راه شوسه که از دو طرف به مرز ایران و شوروی منتهی میشود یکی در باجگیران و دیگری در لطف آباد از این شهرستان عبور میکند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

1 - شهرستانی است در شمال خراسان. محصولات عمده آن انگور و کشمش و گردو است . 2 - شهر قوچان مرکز شهرستان قوچان که در دشتی سبز سر راه مشهد به مرز ایران و شوروی واقع است . دارای یازده خیابان خاوری به باختری و یازده خیابان شمالی جنوبی است . رودخانه اترک از شمال شهر عبور میکند و دارای پل بزرگ سیمانی معروف به پل اترک است .