کلمه جو
صفحه اصلی

ابن صائغ شمس الدین محمد بن عبدالرحمن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ صائِغ ، شمس الدین محمد بن عبدالرحمان (۷۰۴-۷۷۶ق / ۱۳۰۴- ۱۳۷۵م )، نحوی ، لغوی ، محدث و فقیه حنفی مصری است.
در قاهره به دنیا آمد و ابتدا نزد شیخ محمد مصری و پس از وی نزد شیخ تقی الدین محمد بن احمد صائغ قرائات سبع و عشر را فراگرفت . نحو را از ابوحیان ، معانی و بیان را از شیخ علاءالدین قونوی و قاضی جلال الدین قزوینی و فقه را از قاضی برهان الدین ابراهیم بن عبدالحق آموخت .
سفر به دمشق
در ۷۶۹ق /۱۳۶۸م شاگرد مشهورش ابن جزری ناچار شد به سبب گرفتاریهای فراوان استاد در درسهای شبانگاهی او شرکت جوید و به همین ترتیب بود که قرآن را با قرائت سبع و عشر نزد استاد خواند. شیخ عمر خفاف نیز از جمله کسانی بود که شب هنگام در درس حاضر می شد.
ابن جزری محمد، غایة النهایة به کوشش گ برگشترسر، ج۲، ص۱۶۴، قاهره ، ۱۳۵۲ق /۱۹۳۳م .
وی در آغاز به شعر و ادب توجهی نداشت ، اما معاشرت با صفدی ، تمایل او را به شعر برانگیخت و به گفته صفدی
صفدی خلیل ، الوافی بالوفیات به کوشش هلموت ریتر، ج۳، ص۲۴۴، بیروت ، ۱۹۶۱م .
...


کلمات دیگر: