گاو برنزی، گاو برنجی یا گاو سیسیلیایی، وسیله ای طراحی شده در یونان باستان برای شکنجه و اعدام محکومان بود. طراح این وسیله فلزکاری به نام پریلوس آتنی بود که آن را به عنوان وسیله ای تازه برای اعدام مجرمان برای فالاریس، جبار آکراگاس در سیسیل ساخت. این گاو توخالی و تماماً از برنز ساخته شده بود و دری در پهلویش داشت. محکوم را در داخل این گاو می انداختند و در زیر آن آتش می افروختند تا فلز آن کاملاً داغ و گداخته شود. در نتیجهٔ این کار محکوم در داخل این وسیله برشته شده و می مرد.
فالاریس فرمان داده بود تا این گاو به گونه ای طراحی شود تا دود آن به صورت ابرهای خوشبوی ناشی از سوختن عود از آن متصاعد شود. در طراحی سر گاو از سیستمی پیچیده از لوله ها استفاده شده بود تا فریادهای محکوم درون آن همچون نعره های گاو نری خشمگین شنیده شود. همچنین بنا بر روایات، هنگامی که کار شکنجه و اعدام به پایان رسیده و در گاو گشوده می شد، استخوان های سوختهٔ قربانی «همچون جواهر می درخشید و از آنها برای ساخت دست بند استفاده می شد»."
پریلوس، سازندهٔ گاو برنزی هنگام پیشکش آن به فالاریس گفت: « همچون لطیف ترین، سوزناکترین و ملودیک ترین صداهای گاو از درون این لوله ها به گوش تو خواهند رسید.» اما فالاریس که این سخنان را نپسندیده بود به پریلوس فرمان داد تا چگونگی کار آن را روی خودش بیازماید. پس از آنکه پریلوس وارد گاو شد فوراً در را بر رویش بسته و در زیر آن آتش روشن کردند تا فالاریس بتواند صدای فریادهای او را بشنود. درست قبل از آنکه پریلوس در داخل گاو بمیرد در را باز کرده و او را بیرون آوردند. پریلوس گمان می برد که پاداشی به او خواهند داد اما فالاریس دستور داد تا او را از بالای تپه ای به پایین انداخته و بکشند. در روایت است که خود فالاریس نیز پس از آنکه توسط تلماخوس، نوادهٔ ترون از قدرت برکنار شد با استفاده از گاو برنزی اعدام گردید.
بنا بر نوشته های تاریخی، رومیان نیز از گاو برنزی برای کشتن برخی از یهودیان و مسیحیان استفاده می کردند، همچون ائوستاچه قدیس که بنا بر روایات مسیحی همراه با زن و فرزندانش در درون یک گاو برنزی به فرمان امپراتور هادریان کباب شد. آنتیپاس قدیس، اسقف پرگاموم نیز در زمان امپراتوری دومیتیان و آزار و کشتار مسیحیان توسط او به همین شیوه در سال ۹۲ پس از میلادی اعدام شد. حتی دو سده پس از آن نیز هنوز از گاو برنزی استفاده می شد و پلاجای تارسوسی، دیگر مسیحی ای است که گفته می شود در این وسیله در سال ۲۸۷ به فرمان امپراتور دیوکلتیان سوزانده شد.
فالاریس فرمان داده بود تا این گاو به گونه ای طراحی شود تا دود آن به صورت ابرهای خوشبوی ناشی از سوختن عود از آن متصاعد شود. در طراحی سر گاو از سیستمی پیچیده از لوله ها استفاده شده بود تا فریادهای محکوم درون آن همچون نعره های گاو نری خشمگین شنیده شود. همچنین بنا بر روایات، هنگامی که کار شکنجه و اعدام به پایان رسیده و در گاو گشوده می شد، استخوان های سوختهٔ قربانی «همچون جواهر می درخشید و از آنها برای ساخت دست بند استفاده می شد»."
پریلوس، سازندهٔ گاو برنزی هنگام پیشکش آن به فالاریس گفت: « همچون لطیف ترین، سوزناکترین و ملودیک ترین صداهای گاو از درون این لوله ها به گوش تو خواهند رسید.» اما فالاریس که این سخنان را نپسندیده بود به پریلوس فرمان داد تا چگونگی کار آن را روی خودش بیازماید. پس از آنکه پریلوس وارد گاو شد فوراً در را بر رویش بسته و در زیر آن آتش روشن کردند تا فالاریس بتواند صدای فریادهای او را بشنود. درست قبل از آنکه پریلوس در داخل گاو بمیرد در را باز کرده و او را بیرون آوردند. پریلوس گمان می برد که پاداشی به او خواهند داد اما فالاریس دستور داد تا او را از بالای تپه ای به پایین انداخته و بکشند. در روایت است که خود فالاریس نیز پس از آنکه توسط تلماخوس، نوادهٔ ترون از قدرت برکنار شد با استفاده از گاو برنزی اعدام گردید.
بنا بر نوشته های تاریخی، رومیان نیز از گاو برنزی برای کشتن برخی از یهودیان و مسیحیان استفاده می کردند، همچون ائوستاچه قدیس که بنا بر روایات مسیحی همراه با زن و فرزندانش در درون یک گاو برنزی به فرمان امپراتور هادریان کباب شد. آنتیپاس قدیس، اسقف پرگاموم نیز در زمان امپراتوری دومیتیان و آزار و کشتار مسیحیان توسط او به همین شیوه در سال ۹۲ پس از میلادی اعدام شد. حتی دو سده پس از آن نیز هنوز از گاو برنزی استفاده می شد و پلاجای تارسوسی، دیگر مسیحی ای است که گفته می شود در این وسیله در سال ۲۸۷ به فرمان امپراتور دیوکلتیان سوزانده شد.
wiki: گاو برنزی