عفونت استخوان

التهاب استخوان و مغز استخوان و ضریع استخوان بر اثر عواملی مانند باکتری و قارچ و ویروس را عفونت استخوان می گویند. نام های دیگر این نوع التهاب عبارتند از کورک استخوان، ورم استخوان، التهاب مغز استخوان و استئومیلیت (به انگلیسی: Osteomyelitis)). در این بیمارى تمام استخوان های بدن ممکن است دچار عفونت شوند.
ویکی پدیای انگلیسی استئومیلیت
باکتری به سه طریق ممکن است به استخوان برسد: از راه جریان خون به خصوص در حضور عفونت سایر بافتها مثلاً سلولیت پوست، از راه ترومای نافذ مثلاً شکستگی باز و راه آخر از راه مداخلهٔ پزشکی برای نمونه به دنبال تثبیت شکستگی با جراحی و گذاشتن پروتز، عصب کشی در دندانپزشکی و دیگر اقدامات درمانی.
شایعترین عامل ورم استخوان، میکرب استافیلوکوک می باشد. در سایر موارد اغلب باکتری هایی مانند استرپتوکوک، انتروباکترها و مایکوباکتریوم و گاه قارچها عامل بیماری می باشند. در کم خونی سلول داسی شکل اغلب عامل بیماریزا سالمونلا است.عفونت مزمن استخوان ممکن است به علت وجود باکتریهای داخل سلولی (داخل سلول های استخوان) باشد. این باکتری ها قادر به هجوم به سلول های دیگر استخوانی هستند، علاوه بر این، باکتری های بین استخوانی در مقابل آنتی بیوتیک ها مقاومت پیدا می کنند. این موارد استئومیلیت مزمن را توجیه می کنند. استئومیلیت به خصوص نوع مزمن آن می تواند به فلج شدن، قطع عضو و حتی مرگ نیز بینجامد.
در کودکان عفونت استخوان می تواند به مفصل ها منتقل شود و به التهاب مفصل منجر شود. استخوان هایی که در کودکان معمولاً درگیر می شوند عبارتند از استخوان های بلند مانند استخوان ران، درشت نی و استخوان بازو. در بزرگ سالان معمولاً استخوان های لگن، ستون فقرات و گاه فک درگیر می شوند. این بیماری در کودکان در دوره رشد سریع (۱۴–۵ سال)، به خصوص در جنس مذکر شایع تر است.ورم استخوان مزمن در افراد بالغ به ویژه معتادان تزریقی، افراد با ضعف ایمنی، افراد ناتوان و بیماران مرض قند شایعتر است.