سلولیت (عفونت بافت)
سلولیت (تجمع چربی)
سلولیت (تجمع چربی)
wiki: پوست نواحی خاصی از بدن مانند بین زانو و استخوان مفصل ران و بین ران و کفل ظاهر می شود.
تحرک و ورزش نکردن: تحرک و ورزش باعث بهبود خون رسانی به بافت چربی زیر پوستی و سوخت و ساز بهتر چربی ها می شود.
وراثت: بدین معنی که اگر مادر شما سلولیت دارد شما هم احتمالا” این فرورفتگی های بد شکل را در اندام های خود خواهید یافت.
نوشیدن ناکافی آب: توصیه می شود روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.
خوردن غذاهای چرب و ناسالم از نظر تغذیه ای
سیگار کشیدن
کاهش یا افزایش ناگهانی وزن
جریان ناکافی سیستم لنفاوی
جریان ناکافی خون در ناحیه زیر پوستی
در معرض نور آفتاب قرار گرفتن به مقدار زیاد
بعضی از آلرژی های غذایی
پیروی از رژیم های غلط غذایی به منظور لاغر شدن
سلولیت (Cellulitis) را باید از واژه سلولیت (Cellulite) به معنی تجمع بد شکل چربیهایی در زیر پوست به خصوص در خانم ها که در سوخت و ساز آن ها اختلال به وجود آمده است افتراق داد.
این پدیده بدین صورت است که سلول های چربی در کیسه هایی، که در بین رشته های لایه های مختلف بافت پیوندی پوست نگه داشته می شوند، جمع می شوند. این رشته ها قابل گسترش نیستند، بنابراین به ویژه هنگامی که وزن افزایش می یابد یا پوست فشرده می شود، گلبول های چربی از شکل طبیعی خود خارج شده و به داخل فشرده می شوند و توده های پرتقالی شکلی از چربی را تولید می کنند.
پدیده سلولیت در زنان رایج تر است و به نظر می آید که هورمون زنانهٔ استروژن باعث می شود بیشتر چربی موجود در بدن زنان در اندام تحتانی (ران ها و باسن: جایی که " سلولیت " بیشترین بروز خود را دارد)، جمع شوند. اگر چه تئوری هایی مطرح می باشد که تأکید دارند عواملی از قبیل قابلیت ارتجاعی ضعیف پوست و ورزش نکردن در ایجاد سلولیت تأثیرداشته باشند ولی این موضوع به اثبات نرسیده است.
تحرک و ورزش نکردن: تحرک و ورزش باعث بهبود خون رسانی به بافت چربی زیر پوستی و سوخت و ساز بهتر چربی ها می شود.
وراثت: بدین معنی که اگر مادر شما سلولیت دارد شما هم احتمالا” این فرورفتگی های بد شکل را در اندام های خود خواهید یافت.
نوشیدن ناکافی آب: توصیه می شود روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.
خوردن غذاهای چرب و ناسالم از نظر تغذیه ای
سیگار کشیدن
کاهش یا افزایش ناگهانی وزن
جریان ناکافی سیستم لنفاوی
جریان ناکافی خون در ناحیه زیر پوستی
در معرض نور آفتاب قرار گرفتن به مقدار زیاد
بعضی از آلرژی های غذایی
پیروی از رژیم های غلط غذایی به منظور لاغر شدن
سلولیت (Cellulitis) را باید از واژه سلولیت (Cellulite) به معنی تجمع بد شکل چربیهایی در زیر پوست به خصوص در خانم ها که در سوخت و ساز آن ها اختلال به وجود آمده است افتراق داد.
این پدیده بدین صورت است که سلول های چربی در کیسه هایی، که در بین رشته های لایه های مختلف بافت پیوندی پوست نگه داشته می شوند، جمع می شوند. این رشته ها قابل گسترش نیستند، بنابراین به ویژه هنگامی که وزن افزایش می یابد یا پوست فشرده می شود، گلبول های چربی از شکل طبیعی خود خارج شده و به داخل فشرده می شوند و توده های پرتقالی شکلی از چربی را تولید می کنند.
پدیده سلولیت در زنان رایج تر است و به نظر می آید که هورمون زنانهٔ استروژن باعث می شود بیشتر چربی موجود در بدن زنان در اندام تحتانی (ران ها و باسن: جایی که " سلولیت " بیشترین بروز خود را دارد)، جمع شوند. اگر چه تئوری هایی مطرح می باشد که تأکید دارند عواملی از قبیل قابلیت ارتجاعی ضعیف پوست و ورزش نکردن در ایجاد سلولیت تأثیرداشته باشند ولی این موضوع به اثبات نرسیده است.
wiki: غشاء میان پوستی و چربی زیرجلدی را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم و نشانه های این بیماری شامل یک ناحیهٔ قرمز رنگ است که ظرف چند روز وسیع تر می شود. اطراف این محدودهٔ قرمز رنگ عموماً دارای لبه نیست و ممکن است پوست ورم کند. در حالی که امکان دارد با فشار دادن قسمت قرمز، رنگ آن سفید شود، اما این امر همیشه صدق نمی کند. محدودهٔ عفونت کرده معمولاً دردناک است. گاه وبیگاه عروق لنفاوی هم ممکن است درگیر این بیماری شوند و شخص مبتلا ممکن است تب کند یا احساس خستگی نماید.
پاها و صورت معمولاً اعضایی از بدن هستند که درگیر این بیماری می شوند، هرچند که سلولیت ممکن است در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد. پاها معمولاً بعد از بریده شدن و شکافت پوست عفونی می شوند. از دیگر عوامل خطر می توان به مرض چاقی، تورم پا و کهنسالی اشاره کرد. در مورد عفونت صورت، مواردی مانند بریده شدن و شکافت پوست از قبل، الزاماً باعث این بیماری نمی شوند. باکتری هایی که معمولاً این بیماری را به وجود می آورند شامل استرپتوکوک و استافیلوکوکوس اورئوس هستند. بر خلاف سلولیت، باد سرخ نوعی عفونت باکتریایی است که بیشتر لایه های سطحی پوست را درگیر می نماید و شامل قسمتی قرمز رنگ با لبه های کاملاً مشخص می شود و بیشتر با تب همراه است. عفونت های جدی تری همچون کورک استخوان (عفونت استخوان) یا التهاب غلاف نکروزان را باید غیرمحتمل انگاشت.
تشخیص این بیماری معمولاً با کشت سلولی صورت می گیرد که علائم و نشانه های آن در این روش مشخص می شود، البته این روش به ندرت امکان پذیر است. این بیماری اغلب با آنتی بیوتیک های خوراکی از قبیل سفالکسین، آموکسی سیلین یا کلوگزاسیلین درمان می شود. برای افرادی که شدیداً به پنی سیلین حساسیت دارند، اریترومایسین یا کلیندامایسین می تواند مورد استفاده قرار گیرد. هرگاه استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین یا (MRSA) عاملی برای نگرانی باشد، توصیه می شود که از داکسی سایکلین یا تری متوپریم / سولفامتوکسازول نیز به صورت اضافه استفاده شود. این نگرانی در مورد وجود چرک یا عفونت های پیشین به MRSA است. استروئیدها می توانند سرعت بهبودی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک را تسریع بخشند. بالا آوردن منطقهٔ عفونت کرده می تواند مفید باشد. داروی مسکن نیز تأثیرگذار است.
حدود ۹۵ درصد از بیماران بعد از هفت تا ده روز درمان حال شان رو به بهبود می رود. عوارض بالقوهٔ این بیماری شامل تشکیل ورم چرکی است. عفونت های پوستی هر ساله، از هر هزار نفر دو نفر را مبتلا می سازد. سلولیت در سال ۲۰۱۰ باعث مرگ ۲۷ هزار نفر در سراسر دنیا شد. در بریتانیا، سلولیت دلیل ۱٫۶ پذیرش بیمارستان ها بوده است.
پاها و صورت معمولاً اعضایی از بدن هستند که درگیر این بیماری می شوند، هرچند که سلولیت ممکن است در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد. پاها معمولاً بعد از بریده شدن و شکافت پوست عفونی می شوند. از دیگر عوامل خطر می توان به مرض چاقی، تورم پا و کهنسالی اشاره کرد. در مورد عفونت صورت، مواردی مانند بریده شدن و شکافت پوست از قبل، الزاماً باعث این بیماری نمی شوند. باکتری هایی که معمولاً این بیماری را به وجود می آورند شامل استرپتوکوک و استافیلوکوکوس اورئوس هستند. بر خلاف سلولیت، باد سرخ نوعی عفونت باکتریایی است که بیشتر لایه های سطحی پوست را درگیر می نماید و شامل قسمتی قرمز رنگ با لبه های کاملاً مشخص می شود و بیشتر با تب همراه است. عفونت های جدی تری همچون کورک استخوان (عفونت استخوان) یا التهاب غلاف نکروزان را باید غیرمحتمل انگاشت.
تشخیص این بیماری معمولاً با کشت سلولی صورت می گیرد که علائم و نشانه های آن در این روش مشخص می شود، البته این روش به ندرت امکان پذیر است. این بیماری اغلب با آنتی بیوتیک های خوراکی از قبیل سفالکسین، آموکسی سیلین یا کلوگزاسیلین درمان می شود. برای افرادی که شدیداً به پنی سیلین حساسیت دارند، اریترومایسین یا کلیندامایسین می تواند مورد استفاده قرار گیرد. هرگاه استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین یا (MRSA) عاملی برای نگرانی باشد، توصیه می شود که از داکسی سایکلین یا تری متوپریم / سولفامتوکسازول نیز به صورت اضافه استفاده شود. این نگرانی در مورد وجود چرک یا عفونت های پیشین به MRSA است. استروئیدها می توانند سرعت بهبودی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک را تسریع بخشند. بالا آوردن منطقهٔ عفونت کرده می تواند مفید باشد. داروی مسکن نیز تأثیرگذار است.
حدود ۹۵ درصد از بیماران بعد از هفت تا ده روز درمان حال شان رو به بهبود می رود. عوارض بالقوهٔ این بیماری شامل تشکیل ورم چرکی است. عفونت های پوستی هر ساله، از هر هزار نفر دو نفر را مبتلا می سازد. سلولیت در سال ۲۰۱۰ باعث مرگ ۲۷ هزار نفر در سراسر دنیا شد. در بریتانیا، سلولیت دلیل ۱٫۶ پذیرش بیمارستان ها بوده است.
wiki: سلولیت (عفونت بافت)