اذیت صدقه بگیران

[ویکی فقه] اذیت صدقه بگیران (قرآن). منت گذاشتن و آزار دادن کسانی که به آنها صدقه داده می شود (فقیران) امری ناروا و باعث بطلان صدقه می شود.
اذیت صدقه بگیران، امری ناروا و سبب بطلان صدقه است.یـایها الذین ءامنوا لاتبطـلوا صدقـتکم بالمن والاذی.. «ای کسانی که ایمان آورده اید! بخشش های خود را با منت و آزار، باطل نسازید!......»
← حبط اجر صدقه
مثال جالب برای انفاق های آمیخته با منت و آزار و ریاکاری: قطعه سنگ محکمی را در نظر بگیرید که قشر رقیقی از خاک روی آن را پوشانده باشد و بذرهای مستعدی نیز در آن خاک افشانده شود و در معرض هوای آزاد و تابش آفتاب قرار گیرد، سپس باران دانه درشت پر برکتی بر آن ببارد، با اینکه تمام وسایل نمو و رشد در اینجا فراهم است، ولی به خاطر یک کمبود، همه چیز از بین می رود و این باران کاری جز این نمی کند که آن قشر باریک را همراه بذرها می شوید و پراکنده می سازد و سنگ سخت غیر قابل نفوذ را که هیچ گیاهی بر آن نمی روید با قیافه خشونت بارش آشکار می سازد، چرا که بذرها در محل نامناسبی افشانده شده بود، ظاهری آراسته و درونی خشن و غیر قابل نفوذ داشت و تنها قشر نازکی از خاک روی آن را گرفته بود، در حالی که پرورش گیاه و درخت نیاز به خاک عمیقی دارد که برای پذیرش ریشه ها و ذخیره آب و تغذیه گیاه آماده باشد.این گونه است اعمال ریاکارانه و انفاقهای آمیخته با منت و آزار که از دلهای سخت و قساوتمند سرچشمه می گیرد و صاحبانش هیچ بهره ای از آن نمی برند و تمام زحماتشان بر باد می رود.