همزه

کلمهٔ «همزه» می تواند به موارد زیر اشاره داشته باشد:
هُمَزه، صدوچهارمین سورهٔ قرآن
ء (علامت) یا ء، از حروف الفبای عربی ـ فارسی

هَمزه
از نشانه های خط عربی و فارسی که به صورت «ء» می آید. همزه هرچند جزء تعداد الفبا به حساب نمی آید، اما در کلمات دخیل از عربی و گاهی غیرعربی به کار می رود. همزه از نظر آوایی همانند حروف «ع= ‘» نمایندۀ صامت چاکنایی ـ انفجاری است و فارسی زبانان تفاوتی در تلفظ این دو حرف نمی گذارند. همزه غالباً بر روی حرفی دیگر (کرسیِ همزه) می نشیند. همزه در آغاز، روی کرسیِ دندانه می آید. مثل ئیدروژن، و در وسط، روی کرسیِ الف، مثل تأکید، تأخیر، و روی کرسی «و» مثل مؤسس، مؤمن و روی کرسی دندانه مثل توطئه، ایدئالیسم، سیئات و در پایان کلمات، روی کرسی الف، مثل منشأ، ملأ، ملجأ، و روی کرسی «و» مثل لؤلؤ، تلألؤ می آید و به شکل جدا و بدون کرسی، مثل ماء، سوء، شیء.

[ویکی فقه] همزه (ابهام زدایی). واژه همزه ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• سوره همزه، یکصد و چهارمین سوره قرآن کریمادبیات• همزه (حرف)، شکلی از ملحقات حرف «الف» (صامت) در الفبای فارسی• اسقاط همزه، عدم تلفظ یکی از دو همزه• تخفیف همزه، تسهیل در ادای همزه
...

[ویکی فقه] همزه (حرف). همزه، اولین حرف تهجی در زبان عربی بوده و در علم تجوید دارای احکامی است.
همزه اولین حرف تهجی در زبان عربی است، و به صورت شش کوچک (ء) نمایش داده می شود.همزه اول و وسط و آخر کلمات قرار می گیرد مانند: امام ـ یؤمن ساء ـ جئ ـ جاء.
اقسام همزه
همزه بر دو قسم است: همزه وصل و همزه قطعهمزه وصل آن است که در ابتدای جمله تلفظ می شود، و در میان جمله لفظا می افتد. و دو حرف قبل و بعد خود را بهم وصل می کند مانند: ادخلوا که همزه آن خوانده می شود. و در میان جمله مثل: یا قوم ادخلوا، که همزه تلفظ نمی شود. و یا مانند: قل ادعوا و یا قوم اذکروا و ما اکتسب که همزه تلفظ نمی شود. همزه وصل با صاد کوچک (صـ) نشان داده می شود.همزه قطع ـ آن است که در ابتدا و یا در میان جمله باقی مانده و نمی افتد، و تلفظ می شود مانند: ما احسن زیدا (چه چیز زید را نیکو کرده) و یا ابصر به و اسمع، قل اتخذتم (بگو آیا فراگرفتید؟) و اشرکه فی امری (هارون را در کار من شریک گردان).
عناوین مرتبط
علم تجوید؛ اصطلاحات تجوید.
منبع
...