حضرت معصومه

حضرت معصومه (س ) ( ـ قم ۲۰۱ق)
(نام اصلی: فاطمه) دختر امام موسی کاظم (ع ) و خواهر امام رضا (ع ) از پرهیزگارترین زنان شیعه . در ۲۰۱ق ، برای دیدار برادر خود، از مدینه به قصد مَرْو بیرون آمد، اما در بین راه در شهر ساوه بیمار شد. آل سَعْد، موسی بن خَزْرَج را درپی او فرستاد. موسی وی را به منزل خود در قم آورد، اما پس از هفده روز، آن حضرت درگذشت و در «بابلان» دفن شد. به نوشتۀ تاریخ قم ، زینب دختر امام محمدتقی (ع ) در ۲۵۶ ق به قم آمد و بر مزار وی قبه ای بنا نهاد و از آن پس آن جا زیارتگاه شیعیان شد. این بنا از ۳۵۰ق به بعد بارها تعمیر و مرمت شد و در دورۀ صفویه و قاجاریه فضای آن توسعه یافت . هم اکنون زیارتگاه شیعیان جهان است.

[ویکی فقه] حضرت معصومه (سلام الله علیها) بعد از پدر، در سال ۱۷۹ تحت کفالت برادرش حضرت امام رضا (علیه السلام) قرار گرفت و تا سال ۲۰۰ (ه.ق) یعنی ۲۱ سال تمام،در کنار برادر بزرگوارشان به مقامات عالی و کمالات علمی و عرفانی و اخلاقی دست یافت.
۱) یکی از فرازهایی که بیانگر اوج عظمت و مقام حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) است، زیارت نامه ای است که حضرت رضا (عیه السلام) در مورد آن حضرت بیان فرموده اند. در فرازی از آن چنین آمده است:«یا فاطمة اشفعی لی فی الجنه فانِِّ لک عندا... شأناً من الشأن؛ ای فاطمه مرا در مورد ورود به بهشت شفاعت کن؛ چرا که در پیشگاه خداوند دارای مقامات و درجات بسیار ارجمندی هستی.»۲) امام صادق (علیه السلام) این روایت را قبل از ولادت امام کاظم (علیه السلام) فرمود: «وستدفن فیها امرأةٌ من اولادی تسّمی فاطمهٌ فمن زارها وجبت له الجنَّه؛ به زودی در قم بانویی از فرزندان من به نام فاطمه دفن شود. کسی که مرقد او را زیارت کند بهشت برای او واجب گردد.»