کلمه جو
صفحه اصلی

سید هاشم بحرانی

دانشنامه عمومی

سید هاشم بحرانیاز فقها و مفسرین شیعه قرن دوازدهم قمری اهل بحرین می باشد. کتاب تفسیری البرهان فی تفسیر القرآن از اوست. از وی بیش از ۵۰ اثر در حوزه های مختلف به جای مانده است.
مؤلف روضات الجنات می نویسد: «این محقق شریف در پی پژوهش اخبار و احادیثی بود که بجز دانشمند بزرگ شیعه مجلسی هیچ کس دیگر به سراغ آنها نرفته بود. بحرانی کتاب های بسیاری نوشته است، ولی من به کتابی از وی دربارهٔ فتاوای احکام شرعی برنخورده ام و نوشته های او، تنها گردآوری و تألیف شده است. در هیچ یک از آنها که به دست من رسیده است، از ترجیح گفته ای بر گفته ای یا بر بحثی یا از اختیار نظر و قولی، سخن نگفته است. بحرانی پس از شیخ محمد پسر ماجد، مرجع امور شرعیه شد و کار قضا و داوری و امور حسبیه را به بهترین وجه انجام می داد، در امر به معروف و نهی از منکر و برقراری عدالت نیز اهتمام بسیار داشت.»
صاحب جواهر او و مقدس اردبیلی را واجد ملکه عدالت می داند.
بحرانی بین سال های ۱۰۳۰ تا ۱۰۴۰ قمری متولد شد. پدرش سلیمان بن اسماعیل بحرانی توبلی کتکتانی است (توبل از توابع بحرین است و کتکتان به فتح کاف یکی از روستاهای توبل می باشد) نسب ایشان به موسی بن جعفر (پیشوای هفتم شیعیان) می رسد.
دامنه مرجعیت او از بحرین فراتر بوده و در بیشتر بلاد شیعه مردم از او تقلید می کردند. او یکی از پرهیزگارانی بود که بر والیان و فرمانروایان، سخت می گرفت.
حاج سیدهاشم علامه مهری از نوادگان علامه بحرانی است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سید هاشم بحرانی فرزند سید سلیمان حسینی بحرانی و معروف به «علامه بحرانی» است. سلسله نسب او با بیست و پنج واسطه به امام موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ می رسد. در نیمه اول قرن یازدهم در روستای «کتکتان» از توابع شهر «توبلی» که پایتخت علمی و سیاسی بحرین در آن عصر بود، فرزندی از سلاله پاک رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ به دنیا آمد. گرچه تاریخ تولد او به طور دقیق به دست نیامده است. بر اساس برخی از دلایل، تاریخ تولدش را بین سالهای ۱۰۳۰ تا ۱۰۴۰ ق. یاد کرده اند.
سید بحرانی پس از چندی تحصیل در زادگاهش راهی نجف اشراف شد و از استادان آن حوزه باشکوه استفاده فراوان برد و سالها بعد با رسیدن به مقام علمی و معنوی اجتهاد، بزرگ مرجع آن حوزه گشت. گرچه سال ورودش به نجف، به صورت دقیق مشخص نیست اما به یقین در سال ۱۰۶۳ ق. نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدین طریحی به دانش اندوزی مشغول بوده است. او پس از چندی به زادگاهش بحرین بازگشت و بعد از رحلت شیخ محمد بن ماجد بحرانی عهده دار منصب مرجعیت و رهبری دینی علمی مردم گردید.
اساتید
۱. شیخ فخرالدین طریحی نجفی (متوفی ۱۰۸۷ ق.) مؤلف کتاب «مجمع البحرین و مطلع النیرین».۲. سید عبدالعظیم بن عباس استرآبادی از بزرگان علمای اخباری بود که به علامه بحرانی اجازه نقل روایت داد.
شاگردان
۱. شیخ محمد بن حسن حر عاملی، مؤلف کتاب «وسائل الشیعه». ۲. شیخ محمود بن عبدالسلام المعنی. ۳. شیخ عبدالله بن علی بن احمد بحرانی (متوفی ۱۱۴۸ ه . ق) مؤلف کتاب «الرسائل المتشتته». ۴. سید محمد بن علی سیف الدین عطار بغدادی. ۵. شیخ علی مقابی بحرانی. ۶. شیخ حسن بحرانی. ۷. شیخ هیکل بن عبد علی اسدی جزائری.
دومین بهار حدیث
...


کلمات دیگر: