ایه صدیقون

wikiahlb: سوره حدید «آیه صدیقون» می گویند: (و الذین آمنوا بالله و رسله اولئک هم الصدیقون و الشهداء عند ربهم لهم اجرهم و نورهم و الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا اولئک اصحاب الجحیم)؛ «کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند آنها صدیقین، و شهداء نزد پروردگارشان هستند، بر آنها است پاداش (اعمال) شان، و نور (ایمان) شان، و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند».
حدید/سوره۵۷، آیه۱۹.
«صدیق» صیغه مبالغه از «صدق» است و به معنای کسی است که سرتاپا راستی است، کسی که علمش گفتارش را تصدیق می کند، و نمونه کامل صداقت است. «شهداء» جمع «شهید» از ماده «شهود» به معنای «حضور توام با مشاهده» است، خواه با چشم ظاهر باشد یا چشم دل. در این آیه، ممکن است مراد از شهداء، «شاهدان بر اعمال» باشد، همانگونه که از آیات دیگر قرآن استفاده می شود که پیامبران گواه اعمال امتهای خود هستند، و پیامبر اسلام «ص» گواه بر آنها، و بر امت اسلامی است، و مسلمانان نیز شاهد و گواه بر اعمال مردمند. و ممکن است به همان معنی شهیدان راه خدا باشد، یعنی افراد مؤمن اجر و پاداش شهیدان را دارند، و به منزله شهداء محسوب می شوند. البته جمع میان هر دو معنا نیز ممکن است، به خصوص اینکه در قرآن مجید واژه شهید و شهداء غالبا به گواهان بر اعمال و مانند آن اطلاق شده است. به هر حال خداوند مؤمنان راستین را در اینجا به دو وصف توصیف می کند: صدیق و شهید، و این نشان می دهد که منظور از مؤمنان در آیه مورد بحث مقام بالایی از ایمان است، و الا یک مؤمن عادی چگونه می تواند این دو وصف را به خود اختصاص دهد؟
واژه صدیق در قرآن
در قرآن مجید جمعی از پیامبران بزرگ و مانند آنان به عنوان «صدق» توصیف شده اند از جمله ابراهیم ( سوره مریم ، آیه ۴۱)،
مریم/سوره۱۹، آیه۴۱.
...