الواح موسی

[ویکی فقه] این الواح صفحه هایی حاوی دستوراتی از سوی خداوند به موسی (علیه السلام) هستند.
الواح جمع «لوح» از «لاحَ یَلوُحُ» به معنای ظاهر شدن و درخشیدن است و چون با نوشتن بر روی یک صفحه مطالب آشکار و روشن می گردد، به هرچیز پهن، مانند سنگ ، چوب، استخوان ، پوست و فلز که بر آن چیزی می نگارند لوح گویند.
← در قرآن
هنگامی که خداوند موسی را به میعادگاه خود فرا خواند، با برگزیدن وی به پیامبری، مجموعه ای از دستورات خویش را در الواحی برای او فرستاد تا قوم خود را به عمل به فرمان های خداوند و محتوای آن ها فرا خواند: «قالَ یا موسی اِنّی اصطَفَیتُکَ عَلَی النّاسِ بِرِسلتی و بِکَلمی فَخُذ ما ءاتَیتُکَ و کُن مِنَ الشّکِرین» در کتاب مقدس نیز آمده است که خداوند از موسی (علیه السلام) خواست تا بر کوه بالا رفته، قوانین و دستوراتی را که بر لوح های سنگی نوشته شده فرا گرفته و آن ها را به بنی اسرائیل بیاموزد. موسی نیز به همراه یوشع به سوی کوه حرکت کرده به بزرگان قوم خود فرمان داد همانجا منتظر او بوده و در مشکلات با هارون مشورت کنند.
جزئیاتی درباره الواح
درباره ویژگی ها، شمار و جنس الواح و زمان و مکان اعطای آن به موسی (علیه السلام) در قرآن چیزی نیامده است؛ ولی مفسران شمار آن ها را دو، ۷ یا ۱۰ و جنس آن ها را از زمرّد سبز، زبرجد، یاقوت سرخ یا سنگی سخت ذکر کرده اند. در برخی از روایات نیز به نقل از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) جنس الواح از درخت سدر بهشت دانسته شده است. بیشتر مفسران محتوای الواح را به زبان عبری دانسته و گفته اند: خداوند آن را روز عید قربان به وسیله جبرئیل در میقات بر موسی (علیه السلام) فرو فرستاد. روایات فراوانی نیز به بیان جنس، شمارگان، درازا و پهنا، کیفیت کتابت و ویژگی های دیگر الواح پرداخته است که بیشتر آن ها اعتبار چندانی ندارد.
الواح و تورات
...