مترادف تابوت : عماری، رونده، جنازه
برابر پارسی : مرده کش، گاهوک
تابوت
مترادف تابوت : عماری، رونده، جنازه
برابر پارسی : مرده کش، گاهوک
فارسی به انگلیسی
casket, coffin, sarcophagus
bier, coffin
فارسی به عربی
تابوت , صدر
عربی به فارسی
تابوت
مترادف و متضاد
۱. عماری
۲. رونده، جنازه
صندوقچه، چمدان، سبد، تابوت، قفسه سینه
صندوق، سینه، جعبه، محفظه، خزانه داری، تابوت، قفسه سینه، خزانه، یخدان، سینه انسان
تابوت، جعبه کوچک جای جواهرات، جعبه کوچک، جعبه جواهر، کاست، صندوق یا تابوت
تابوت
تابوت، تابوت سنگ اهکی
تابوت
عماری
رونده، جنازه
فرهنگ فارسی
محفظه‌ای چوبی یا فلزی یا سفالی یا حصیری یا سنگی برای حمل یا دفن یا سوزاندن جسد
صندوق چوبی، صندوق چوبی یافلزی درازکه مرده رادر، میگذارندوبگورستان میبرند، توابیت جمع
( اسم ) ۱- صندوق چوبی یا فلری که مرده را در آن گذارند .۲- جایی که در آن بقایای اجساد پاکان و قدیسان را نگاهداری کنند.
( اسم ) ۱- صندوق چوبی یا فلری که مرده را در آن گذارند .۲- جایی که در آن بقایای اجساد پاکان و قدیسان را نگاهداری کنند.
فرهنگ معین
[ ع . ] (اِ. ) صندوق فلزی یا چوبی که مرده را در آن گذارند.
لغت نامه دهخدا
تابوت. ( ع اِ ) صندوق چوبی ، صندوق مرده. ( غیاث اللغات ). ظرف صندوق مانند که میت را در آن گذاشته به قبرستان برند. ( فرهنگ نظام ). صندوق جنازه و آنچه در تربت میدارند. ( آنندراج ). صندوق چوبی برای مرده ( از المنجد ). صندوق ، اصله تابو سکنت الواد فانقلبت هاء التانیث تاء ولغة الانصار التابوه بالهاء( منتهی الارب ). صندوقی که مرده را در آن نهند، ظرفی چوبین که مرده را با آن به گورستان برند. صندوق چوبی یا فلزی که جسد مرده را در آن گذارند و سپس روی آنرا می پوشانند، ج ، توابیت. ( مهذب الاسماء ) :
تراشید تابوتش ازعود خام
برو بر زده بند زرین ستام.
سرتنگ تابوت را سخت کرد.
یکی تنگ تابوت کردش ز سیم.
تو گفتی زریر از بنه خود نزاد.
خورد رنج تو ناسزاوار کس.
نیایش کن پاک جان توایم
که این دخمه پر لاله باغ تو باد
کفن دشت شادی و راغ تو باد
بگفتند و تابوت برداشتند
ز هامون سوی دخمه بگذاشتند.
نشست تو جز تنگ تابوت نیست.
کفن بر تنم عنبر آگین کنید.
بتابوت و از مشک بر سر کلاه.
همه دشت پرکشته افتاده بود
بسی کوفته زیر نعل اندرون
کفن سینه شیر و تابوت خون.
نه بر من بگرید کسی زانجمن.
پس و پشت تابوت و اسپ سیاه.
یکی زر تابوتش اندر کنار.
یکی سیم تابوتش اندر کنار.
نهاده سر ایرج اندرمیان.
که گفتار او خیره پنداشتند.
تراشید تابوتش ازعود خام
برو بر زده بند زرین ستام.
فردوسی.
بپوشید بازش بدیبای زردسرتنگ تابوت را سخت کرد.
فردوسی.
ز تیماراو بد دلش بر دو نیم یکی تنگ تابوت کردش ز سیم.
فردوسی.
بتابوت زرینش اندر نهادتو گفتی زریر از بنه خود نزاد.
فردوسی.
تراتنگ تابوت بهر است و بس خورد رنج تو ناسزاوار کس.
فردوسی.
سقف گفت ما بندگان توایم نیایش کن پاک جان توایم
که این دخمه پر لاله باغ تو باد
کفن دشت شادی و راغ تو باد
بگفتند و تابوت برداشتند
ز هامون سوی دخمه بگذاشتند.
فردوسی.
روانت گر از آز فرتوت نیست نشست تو جز تنگ تابوت نیست.
فردوسی.
نخست آنکه تابوت زرین کنیدکفن بر تنم عنبر آگین کنید.
فردوسی.
برومش فرستاد شاپور شاه بتابوت و از مشک بر سر کلاه.
فردوسی.
سر نیزه و گرز خم داده بودهمه دشت پرکشته افتاده بود
بسی کوفته زیر نعل اندرون
کفن سینه شیر و تابوت خون.
فردوسی.
نه تابوت یابم نه گور و کفن نه بر من بگرید کسی زانجمن.
فردوسی.
پشوتن همی رفت گریان براه پس و پشت تابوت و اسپ سیاه.
فردوسی.
خروشان بزاری و دل سوگواریکی زر تابوتش اندر کنار.
فردوسی.
خروشی بزاری و دل سوگواریکی سیم تابوتش اندر کنار.
فردوسی.
بتابوت زر اندرون پرنیان نهاده سر ایرج اندرمیان.
فردوسی.
ز تابوت زر تخته برداشتندکه گفتار او خیره پنداشتند.
فردوسی.
ز تابوت چون پرنیان برکشیدتابوت . (ع اِ) صندوق چوبی ، صندوق مرده . (غیاث اللغات ). ظرف صندوق مانند که میت را در آن گذاشته به قبرستان برند. (فرهنگ نظام ). صندوق جنازه و آنچه در تربت میدارند. (آنندراج ). صندوق چوبی برای مرده (از المنجد). صندوق ، اصله تابو سکنت الواد فانقلبت هاء التانیث تاء ولغة الانصار التابوه بالهاء(منتهی الارب ). صندوقی که مرده را در آن نهند، ظرفی چوبین که مرده را با آن به گورستان برند. صندوق چوبی یا فلزی که جسد مرده را در آن گذارند و سپس روی آنرا می پوشانند، ج ، توابیت . (مهذب الاسماء) :
تراشید تابوتش ازعود خام
برو بر زده بند زرین ستام .
بپوشید بازش بدیبای زرد
سرتنگ تابوت را سخت کرد.
ز تیماراو بد دلش بر دو نیم
یکی تنگ تابوت کردش ز سیم .
بتابوت زرینش اندر نهاد
تو گفتی زریر از بنه خود نزاد.
تراتنگ تابوت بهر است و بس
خورد رنج تو ناسزاوار کس .
سقف گفت ما بندگان توایم
نیایش کن پاک جان توایم
که این دخمه پر لاله باغ تو باد
کفن دشت شادی و راغ تو باد
بگفتند و تابوت برداشتند
ز هامون سوی دخمه بگذاشتند.
روانت گر از آز فرتوت نیست
نشست تو جز تنگ تابوت نیست .
نخست آنکه تابوت زرین کنید
کفن بر تنم عنبر آگین کنید.
برومش فرستاد شاپور شاه
بتابوت و از مشک بر سر کلاه .
سر نیزه و گرز خم داده بود
همه دشت پرکشته افتاده بود
بسی کوفته زیر نعل اندرون
کفن سینه ٔ شیر و تابوت خون .
نه تابوت یابم نه گور و کفن
نه بر من بگرید کسی زانجمن .
پشوتن همی رفت گریان براه
پس و پشت تابوت و اسپ سیاه .
خروشان بزاری و دل سوگوار
یکی زر تابوتش اندر کنار.
خروشی بزاری و دل سوگوار
یکی سیم تابوتش اندر کنار.
بتابوت زر اندرون پرنیان
نهاده سر ایرج اندرمیان .
ز تابوت زر تخته برداشتند
که گفتار او خیره پنداشتند.
ز تابوت چون پرنیان برکشید
سر ایرج آمد بریده پدید.
کنون چون زمان وی اندر گذشت
سرگاه اوچوب تابوت گشت .
که بهر تو این آمد از رنج تو
یکی تنگ تابوت شد گنج تو.
خروشی بر آمد از آن سوگوار
یکی زر تابوتش اندر کنار.
تو رنجی و آسان دگر کس خورد
سوی گور و تابوت تو ننگرد.
همی آرزو گاه و شهر آمدش
یکی تنگ تابوت بهر آمدش .
سپه پیش تابوت می راندند
بزرگان بسر خاک بفشاندند.
چو تابوت را دید دستان سام
فرود آمد از اسب زرین لگام .
سر تنگ تابوت کردند سخت
شد آن سایه گستر دلاور درخت .
چون جای دگر نهاد می باید رخت
نزدیک خردمند چه تابوت و چه تخت .
چون خوارزمشاه فرمان یافت ممکن نشد تابوت و جز آن ساختن . (تاریخ بیهقی ). گفتند شما بشستن وتابوت ساختن مشغول شوید. (تاریخ بیهقی ).
تنت گور است و پا لحد و دلت تابوت و جان مرده
فراغت روضه ٔ خرم مشقت دوزخ یزدان .
گر رسیدی دست غسلش ز آب حیوان دادمی
بلکه چون اسکندرش تابوت زرفرمودمی .
سرتابوت بازگیر و ببین
که چه رنگ است آنچه پیکر اوست .
بگذاریم زر چهره ٔ خاقانی را
حلی آریم و بتابوت پسر بربندیم .
پای تابوت تو چون تیغ بزر درگیرم
سرخاک تو چو افسر بگهر در گیرم .
تابوت او چه عکس فکنده ست بر شما
کز اشک رخ چو تخته ٔ او غرق زیورید.
تابوت او که چارفلک بر کتف برند
بر چار سوی مهلکه یکره بر آورید.
آنچه مادر بر سر تابوت اسکندر نکرد
من بزاری بر سر تابوت او بنمودمی .
این توانید که مادر بفراق پسر است
پیش مادر سر تابوت پسر بگشایید.
پیش کان گوهر تابنده بتابوت کنید
تاب دیده بدو یاقوت و درر باز دهید.
سر تابوت مرا باز گشائید همه
خود ببینید و بدشمن بنمائید همه .
سرتابوت شاهان را اگر در گور بگشایند
فتاده در یکی کنجی دوپاره استخوان بینی .
خاک تب آرنده به تابوت بخش
آتش تابنده به یاقوت بخش .
که آن ناجوانمردبرگشته بخت
که تابوت بینم منش جای تخت .
اولش مهد و آخرش تابوت
در میان جستجوی خرقه و قوت .
کفن بیاور و تابوت جامه نیلی کن
که روزگار طبیب است و عافیت بیمار.
- امثال :
تو کی مردی ما تابوت حاضر نکردیم . || جایی که در آن بقایای اجساد پاکان و اولیأاﷲرا در آن نگاهداری کنند. (دزی ج 1 ص 138). || گویا ظرفی چوبین که بدان خاک و خشت و جز آن میکشیده اند :
کنون کنده و سوخته خانه هاشان
همه باز برده به تابوت و زنبر.
|| ساختمان کوچک و مستطیل چوبین که برسقف گوری سازند. (دزی ج 1 ص 138). || (عربی مستحدث ) نوعی ماشین آبی . (دزی ج 1 ص 138). || صندوقی که موسی علیه السلام چون حرب کردی آنرا پیش داشتی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || آنچه یهودان تورات در آن نهند. (السامی فی الاسامی ). آن جای که تورات در آن نهند. رجوع به تابوت عهد شود. || صندوقی که حق تعالی به آدم فرستاد و در آن صورت انبیاء علیهم السلام بود.
تراشید تابوتش ازعود خام
برو بر زده بند زرین ستام .
فردوسی .
بپوشید بازش بدیبای زرد
سرتنگ تابوت را سخت کرد.
فردوسی .
ز تیماراو بد دلش بر دو نیم
یکی تنگ تابوت کردش ز سیم .
فردوسی .
بتابوت زرینش اندر نهاد
تو گفتی زریر از بنه خود نزاد.
فردوسی .
تراتنگ تابوت بهر است و بس
خورد رنج تو ناسزاوار کس .
فردوسی .
سقف گفت ما بندگان توایم
نیایش کن پاک جان توایم
که این دخمه پر لاله باغ تو باد
کفن دشت شادی و راغ تو باد
بگفتند و تابوت برداشتند
ز هامون سوی دخمه بگذاشتند.
فردوسی .
روانت گر از آز فرتوت نیست
نشست تو جز تنگ تابوت نیست .
فردوسی .
نخست آنکه تابوت زرین کنید
کفن بر تنم عنبر آگین کنید.
فردوسی .
برومش فرستاد شاپور شاه
بتابوت و از مشک بر سر کلاه .
فردوسی .
سر نیزه و گرز خم داده بود
همه دشت پرکشته افتاده بود
بسی کوفته زیر نعل اندرون
کفن سینه ٔ شیر و تابوت خون .
فردوسی .
نه تابوت یابم نه گور و کفن
نه بر من بگرید کسی زانجمن .
فردوسی .
پشوتن همی رفت گریان براه
پس و پشت تابوت و اسپ سیاه .
فردوسی .
خروشان بزاری و دل سوگوار
یکی زر تابوتش اندر کنار.
فردوسی .
خروشی بزاری و دل سوگوار
یکی سیم تابوتش اندر کنار.
فردوسی .
بتابوت زر اندرون پرنیان
نهاده سر ایرج اندرمیان .
فردوسی .
ز تابوت زر تخته برداشتند
که گفتار او خیره پنداشتند.
فردوسی .
ز تابوت چون پرنیان برکشید
سر ایرج آمد بریده پدید.
فردوسی .
کنون چون زمان وی اندر گذشت
سرگاه اوچوب تابوت گشت .
فردوسی .
که بهر تو این آمد از رنج تو
یکی تنگ تابوت شد گنج تو.
فردوسی .
خروشی بر آمد از آن سوگوار
یکی زر تابوتش اندر کنار.
فردوسی .
تو رنجی و آسان دگر کس خورد
سوی گور و تابوت تو ننگرد.
فردوسی .
همی آرزو گاه و شهر آمدش
یکی تنگ تابوت بهر آمدش .
فردوسی .
سپه پیش تابوت می راندند
بزرگان بسر خاک بفشاندند.
فردوسی .
چو تابوت را دید دستان سام
فرود آمد از اسب زرین لگام .
فردوسی .
سر تنگ تابوت کردند سخت
شد آن سایه گستر دلاور درخت .
فردوسی .
چون جای دگر نهاد می باید رخت
نزدیک خردمند چه تابوت و چه تخت .
عنصری .
چون خوارزمشاه فرمان یافت ممکن نشد تابوت و جز آن ساختن . (تاریخ بیهقی ). گفتند شما بشستن وتابوت ساختن مشغول شوید. (تاریخ بیهقی ).
تنت گور است و پا لحد و دلت تابوت و جان مرده
فراغت روضه ٔ خرم مشقت دوزخ یزدان .
ناصرخسرو.
گر رسیدی دست غسلش ز آب حیوان دادمی
بلکه چون اسکندرش تابوت زرفرمودمی .
خاقانی .
سرتابوت بازگیر و ببین
که چه رنگ است آنچه پیکر اوست .
خاقانی .
بگذاریم زر چهره ٔ خاقانی را
حلی آریم و بتابوت پسر بربندیم .
خاقانی .
پای تابوت تو چون تیغ بزر درگیرم
سرخاک تو چو افسر بگهر در گیرم .
خاقانی .
تابوت او چه عکس فکنده ست بر شما
کز اشک رخ چو تخته ٔ او غرق زیورید.
خاقانی .
تابوت او که چارفلک بر کتف برند
بر چار سوی مهلکه یکره بر آورید.
خاقانی .
آنچه مادر بر سر تابوت اسکندر نکرد
من بزاری بر سر تابوت او بنمودمی .
خاقانی .
این توانید که مادر بفراق پسر است
پیش مادر سر تابوت پسر بگشایید.
خاقانی .
پیش کان گوهر تابنده بتابوت کنید
تاب دیده بدو یاقوت و درر باز دهید.
خاقانی .
سر تابوت مرا باز گشائید همه
خود ببینید و بدشمن بنمائید همه .
خاقانی .
سرتابوت شاهان را اگر در گور بگشایند
فتاده در یکی کنجی دوپاره استخوان بینی .
خاقانی .
خاک تب آرنده به تابوت بخش
آتش تابنده به یاقوت بخش .
نظامی .
که آن ناجوانمردبرگشته بخت
که تابوت بینم منش جای تخت .
سعدی (بوستان ).
اولش مهد و آخرش تابوت
در میان جستجوی خرقه و قوت .
اوحدی .
کفن بیاور و تابوت جامه نیلی کن
که روزگار طبیب است و عافیت بیمار.
عرفی .
- امثال :
تو کی مردی ما تابوت حاضر نکردیم . || جایی که در آن بقایای اجساد پاکان و اولیأاﷲرا در آن نگاهداری کنند. (دزی ج 1 ص 138). || گویا ظرفی چوبین که بدان خاک و خشت و جز آن میکشیده اند :
کنون کنده و سوخته خانه هاشان
همه باز برده به تابوت و زنبر.
دقیقی .
|| ساختمان کوچک و مستطیل چوبین که برسقف گوری سازند. (دزی ج 1 ص 138). || (عربی مستحدث ) نوعی ماشین آبی . (دزی ج 1 ص 138). || صندوقی که موسی علیه السلام چون حرب کردی آنرا پیش داشتی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || آنچه یهودان تورات در آن نهند. (السامی فی الاسامی ). آن جای که تورات در آن نهند. رجوع به تابوت عهد شود. || صندوقی که حق تعالی به آدم فرستاد و در آن صورت انبیاء علیهم السلام بود.
فرهنگ عمید
صندوق چوبی دراز که مرده را در آن می گذارند.
دانشنامه عمومی
تابوت جعبه ای است که از آن برای حمل و نقل و دفن جسد مردگان استفاده می شود.
در اسلام و یهودیت، مردگان بایستی حتماً در خاک دفن شوند و از تابوت فقط برای حمل و نقل استفاده می شود ولی مسیحیان مردگان خود را با تابوت به خاک می سپارند.
در ایران تا چندی پیش مردگان با برانکارد حمل می شدند ولیکن هم اکنون بهشت زهرا تهران از تابوت برای حمل و نقل مردگان استفاده می کند.
در اسلام و یهودیت، مردگان بایستی حتماً در خاک دفن شوند و از تابوت فقط برای حمل و نقل استفاده می شود ولی مسیحیان مردگان خود را با تابوت به خاک می سپارند.
در ایران تا چندی پیش مردگان با برانکارد حمل می شدند ولیکن هم اکنون بهشت زهرا تهران از تابوت برای حمل و نقل مردگان استفاده می کند.
wiki: تابوت
فرهنگستان زبان و ادب
{coffin} [باستان شناسی] محفظه ای چوبی یا فلزی یا سفالی یا حصیری یا سنگی برای حمل یا دفن یا سوزاندن جسد
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تابوت صندوقی برای حمل و نگهداری و دفن مردگان می باشد. از آن به مناسبت در فقه در باب طهارت سخن رفته است.
تابوت صندوقی برای حمل و نگهداری و دفن مردگان می باشد.
جنس تابوت در ادوار مختلف
بنابر شواهدی، انسان ها از قدیم ترین زمان ها تابوت را از چوب و سنگ و فلز و سفال و پوست حیوانات می ساخته اند که شکل و اندازه آن در میان اقوام گوناگون، فرق داشته است.
نقش تابوت در جهان باستان
تابوت در جهان باستان وسیله ای تجملی بود و برای حمل اجسادِ بزرگان یا متموّلان به کار می رفت.
جای گاه تابوت در میان ملل مختلف
...
تابوت صندوقی برای حمل و نگهداری و دفن مردگان می باشد.
جنس تابوت در ادوار مختلف
بنابر شواهدی، انسان ها از قدیم ترین زمان ها تابوت را از چوب و سنگ و فلز و سفال و پوست حیوانات می ساخته اند که شکل و اندازه آن در میان اقوام گوناگون، فرق داشته است.
نقش تابوت در جهان باستان
تابوت در جهان باستان وسیله ای تجملی بود و برای حمل اجسادِ بزرگان یا متموّلان به کار می رفت.
جای گاه تابوت در میان ملل مختلف
...
wikifeqh: مقدس نیز تابوت گویند.
در قرآن واژه تابوت دوبار بکار رفته است: یک بار در داستان نهادن موسای نوزاد از سوی مادر در تابوت (صندوق یا سبدی) و افکندن آن به آب دریا و رهانیدن او از کشته شدن به دست فرعون و بار دیگر در داستان برگزیدن خداوند طالوت را به فرمانروایی در میان قوم بنی اسرائیل و اعطا کردن یک تابوت به نشانه پادشاهی که حاوی «سکینه» و میراث خاندان موسی و هارون در آن بود و فرشتگان آن را حمل می کردند.
این تابوت، یا تابوت سکینه همان تابوت عهد یا تابوت شهادت است که به روایت تورات حضرت موسی علیه السلام آن را به فرمان خدا ساخت و خدا از فراز آن با موسی تکلم می کرد .
اولین کسی که در اسلام با تابوت به شکل امروزی اش تشییع گردید حضرت فاطمه سلام الله علیها بود. روایت شده: فاطمه سلام الله علیها به اسماء بنت عُمَیْس فرمود: من ناپسند می دانم آنچه را که با آن جنازه ی زنان را حمل می کنند که پارچه ای روی جنازه ی آنها می اندازند و جسم آنها از زیر پارچه پیدا است، و هر کس آن را دید تشخیص می دهد که مرد است یا زن، من ضعیف شده ام و گوشت بدنم گداخته شده، آیا چیزی نمی سازی که مرا بپوشاند.
اسماء گفت: آن زمان که در حبشه بودم مردم حبشه برای حمل جنازه چیزی را که پوشاننده بدن بود ساخته بودند، اگر می خواهی مثل آن را بسازم. فاطمه سلام الله علیها فرمود: آن را بساز.
در قرآن واژه تابوت دوبار بکار رفته است: یک بار در داستان نهادن موسای نوزاد از سوی مادر در تابوت (صندوق یا سبدی) و افکندن آن به آب دریا و رهانیدن او از کشته شدن به دست فرعون و بار دیگر در داستان برگزیدن خداوند طالوت را به فرمانروایی در میان قوم بنی اسرائیل و اعطا کردن یک تابوت به نشانه پادشاهی که حاوی «سکینه» و میراث خاندان موسی و هارون در آن بود و فرشتگان آن را حمل می کردند.
این تابوت، یا تابوت سکینه همان تابوت عهد یا تابوت شهادت است که به روایت تورات حضرت موسی علیه السلام آن را به فرمان خدا ساخت و خدا از فراز آن با موسی تکلم می کرد .
اولین کسی که در اسلام با تابوت به شکل امروزی اش تشییع گردید حضرت فاطمه سلام الله علیها بود. روایت شده: فاطمه سلام الله علیها به اسماء بنت عُمَیْس فرمود: من ناپسند می دانم آنچه را که با آن جنازه ی زنان را حمل می کنند که پارچه ای روی جنازه ی آنها می اندازند و جسم آنها از زیر پارچه پیدا است، و هر کس آن را دید تشخیص می دهد که مرد است یا زن، من ضعیف شده ام و گوشت بدنم گداخته شده، آیا چیزی نمی سازی که مرا بپوشاند.
اسماء گفت: آن زمان که در حبشه بودم مردم حبشه برای حمل جنازه چیزی را که پوشاننده بدن بود ساخته بودند، اگر می خواهی مثل آن را بسازم. فاطمه سلام الله علیها فرمود: آن را بساز.
wikiahlb: رجوع است زیرا انسان نوبه به نوبه سوی صندوق بر میگردد (المیزان) آن دم که به مادرت آنچه وحی کردیم که او را در صندوق کن و صندوق را به دریا رها کن. . آیه شریفه درباره بنی اسرائیل است که از پیامبر خود خواستند ملکی (فرماندهی) بر آنان تعیین کند که با وی به جنگ روند پیامبرشان گفت: خدا طالوت را بر شما فرمانده کرده، گفتند: او را قبول نداریم، خود از لایقتریم. پیامبرشان گفت: دلیل پادشاهی او آن است که صندوق معهود سوی شما آید که در آن آرامشی است از پروردگارتان و باقیماندهای است از آن چه خاندان موسی و هارون وا گذاشتهاند و ملائکه آن را حمل کنند، اگر اهل ایمان باشید در آن برای شما دلیل هست. از کریمه شریفه استفاده میشود که صندوق در بنی اسرائیل بود و وجود آن مایه آرامش خاطر و سبب اطمینان قلبشان بود و در آن چیزهائی از موسی و هارون به یادگار مانده بود بنابر آن چه در مجمع البیان آمده: عرب آل فلان میگوید و خودِ شخص را از اراده میکند و یا مراد موسی و هارون با خانواده آنهاست و نیز معلوم میشود که تابوت از بنی اسرائیل مفقود شده بود «اَنْ یَأتِیَکُمُ التَّابُوتُ». جمله «تَحْمِلُهُ المَلائِکَةُ» چنان که گفتهاند حال است از تابوت، بهتر است که از اتیان تابوت حال باشد یعنی: نشانه فرماندهی طالوت آن است که تابوت در حالی که ملائکه آنرا حمل میکنند به سوی شما آید، آیه ما بعد که میفهماند فرماندهی طالوت را پذیرفتند، مفید آن است که تابوت با آن حال به سوی بنی اسرائیل آمده است. در المنار از اثبات این معجزه وحشت کرده و گوید: دو تا گاو که صندوق را از بغض بلاد فلسطینی به سوی بنی اسرائیل میآوردند با الهام ملائکه آن را میآوردند و از طبری از وَهَب بن مُنَبِّه نقل میکند که به دو گاو حامل تابوت، چهار ملک مُوَکَلّ بودند و در کتب بنی اسرائیل هست که دو گاو قائد و سائق نداشتند... بنی اسرائیل تاریخشان پر از اِعجاز پیامبران است، پس چرا آیه را از ظاهرش براندازیم و اگر بگوئیم ملائکه آوردند چه ضرر دارد و اگر المنار تفسیر را تا بقصّه مَلَکِه سَبأ میرساند درباره آمدن تخت ملکه، بواسطه اعمال قدرت آصف بن برَخیا، که صریح قرآن است چه میگفت؟!! درباره این صندوق چیزهای بسیار گفتهاند و جدا کردن صحیح آنها از نا صحیح کاری مشکل و در عین حال بیفائده است و آن چه گفتنی است در قرآن یاد شده و اشاره کردیم. در تورات فعلی در سفر خروج باب 25 و در جاهای دیگر ذکر آن آمده ولی اِغراق آمیز است مسترهاکس آمریکائی در قاموس کتاب مقدس درباره آن به تفصیل سخن گفته و گوید از جمله دو لوح که احکام عشره در آنها نوشته شده بود و تورات و غیره در آن صندوق بود.
wikialkb: صیغه فعلوت از ماده(توب)است، و توب به معنای رجوع است، (و به همین جهت برگشتن از راه شیطان به سوی خدا را توبه گفته اند) و اگر صندوق را تابوت گفته اند برای این است که صاحبش همواره و پی درپی به سراغ او می رود و به آن رجوع می کند.
تابوت، از ماده «توب» به معنای رجوع ، ظرفی است که در آن اشیا به ودیعت گذاشته می شود و همواره صاحبش به آن مراجعه می کند.
تابوت بنی اسرائیل
از مصادیق معروف آن تابوت بنی اسرائیل است و آن صندوق مقدسی بود بین بنی اسرائیل که در آن، اشیای مقدس و ارزشمند مانند نوشته های اصلی تورات ، زره و برخی وسایل شخصی موسی و هارون علیهما السلام نگهداری می شد و بنی اسرائیل آن را از اسباب خیر و سرافرازی و پیروزی بر دشمنان می دانستند؛ اما با عصیان بنی اسرائیل و توهین به آن، صندوق از میان آنان مفقود شد.
تابوت، از ماده «توب» به معنای رجوع ، ظرفی است که در آن اشیا به ودیعت گذاشته می شود و همواره صاحبش به آن مراجعه می کند.
تابوت بنی اسرائیل
از مصادیق معروف آن تابوت بنی اسرائیل است و آن صندوق مقدسی بود بین بنی اسرائیل که در آن، اشیای مقدس و ارزشمند مانند نوشته های اصلی تورات ، زره و برخی وسایل شخصی موسی و هارون علیهما السلام نگهداری می شد و بنی اسرائیل آن را از اسباب خیر و سرافرازی و پیروزی بر دشمنان می دانستند؛ اما با عصیان بنی اسرائیل و توهین به آن، صندوق از میان آنان مفقود شد.
wikifeqh: تابوت_(قرآن)
گویش اصفهانی
تکیه ای: tâbut
طاری: tâbüt
طامه ای: tâbut
طرقی: tâbüt
کشه ای: tâbüt
نطنزی: tâbut
پیشنهاد کاربران
در پارسی " استودان" به چم استخوان دان ، در ایران باستان پیکر مردگان را در سازه ای سفالی دو تیکه می گذاشتند و در دل کوه می نهادند ولی بیشتر مردم مردگان خویش را در بلندای کوه یا تپه رها می کردند تا خوراک کرکسان شود و سپس استخوان های مانده را درون استودان می گذاشتند و به خاک می سپردند.
سریر مرده
تخت مرده
سریر میت
کلمات دیگر: