عزالدین ابی

wikifeqh: امامی قرن ۷ق است. او از شاگردان برجسته محقق حلی بود. اثر مشهور آبی در فقه، کشف الرّموز در شرح مختصر نافع استادش محقق حلی است. در منابع فقهیِ پس از آبی، بسیار از او و آرای فقهی اش یاد شده است.
عزالدین آبی از شاگردان ممتاز محقق حِلی بوده و با وی در بسیاری از مسائل اختلاف و مباحثات حادّ داشته است. تاریخ وفات او معلوم نیست. تنها همین دانسته است که در ۶۷۲ق/۱۲۷۳م. زنده بوده است.
او در برخی از مباحث فقه، فتاوای شاذّی دارد، از جمله اقامه نماز جمعه را در عصر غیبت حرام می شمرده و نیز بهره زوجه(همسر) را از میراث زوج(شوهر)، حتی در صورت داشتن فرزند از میت(متوفی)، شامل زمین نمی دانسته. فتوای اخیر تا آن دوران خلاف نظر مشهور بود، ولی پس از آبی، رأی بسیاری از فقها در این مورد بر همان قرار گرفت و نظر مشاهیر متأخران نیز همان است. او همچنین بیش از چهار همسر ـ چه موقت و چه دائم ـ را برای مرد حرام می شمرده است.