مانعیت

[ویکی فقه] مانعیت به معنای اعتبار مانع بودن چیزی در تأثیر مقتضی می باشد.
مانعیت، از اقسام احکام وضعی بوده و مراد از آن، اعتبار مانع بودن امری برای مأموربه است. مانع نیز به چیزی گفته می شود که جلوی تأثیر مقتضی را می گیرد. و با وجود آن، عدم حکم یا عدم تأثیر مقتضی لازم می آید.
بیان نمونه های فقهی
گاهی سبب شرعی تحقق پیدا می کند، ولی وجود مانع، جلوی حکم آن را می گیرد، مثل: قتل عمد که اجرای حکم قصاص را اقتضا می کند، ولی هرگاه قاتل، پدر مقتول باشد، پدر بودن، مانع اجرای حکم قصاص می شود، و یا مثل عروض حیض قبل از وقت نماز ، که مانع وجوب نماز است.