نبوت خاصه

[ویکی فقه] نبوت خاصه، یعنی نبوت پیامبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم) است که آخرین پیامبر است.
مقصود از نبوت خاصّه، نبوت پیامبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم) است که آخرین پیامبر است و کتاب او آخرین کتاب ها و رسالت او آخرین رسالت هاست و قرآن معجزه جاویدان او تا روز قیامت است. خداوند او را با این معجزه، ویژه ساخت، چون آیین جاودان در گرو دلیل جاویدان است، از این رو او را با کتابی فرستاد که از هیچ سویی باطل در آن راه ندارد و جنّ و انس را تا قیامت از آوردن چنین کتابی عاجز دانسته و فرمود:«قُلْ لَیِنِ اجْتَمَعَتِ اْلاِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی اَنْ یَاْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَاْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض ظَهِیراً؛ بگو اگر انس و جنّ گرد آیند تا مانندی برای این قرآن آورند، نمی توانند مثل آن بیاورند، هرچند برخی پشتیبان بعض دیگر باشند.»