نافع بن هلال

نافع بن هلال جملی از یاران حسین بن علی بود که در روز عاشورا در کربلا کشته شد.
دانشنامه رشد http://daneshnameh.roshd.ir/
وی اهل کوفه بود. او که از قاریان قرآن و حدیث و از اصحاب علی به شمار می رفت و در جنگهای صفین، جمل و نهروان شمشیر زده بود، وقتی حسین بن علی به سوی عراق آمد، به سوی او شتافت و در راه به کاروان پیوست.او سفارش کرده بود اسبش را که کامل نام داشت از کوفه برایش بیاورند و عمرو بن خالد و دوستانش این کار را کردند. در روز عاشورا هنگامی که عمرو بن قرظة، از یاران امام، کشته شد و برادرش علی بن قرظة که در سپاه کوفه بود، به خونخواهی او به میدان آمد، نافع بن هلال بر او حمله کرد و او را مجروح ساخت. یارانش برای نجات او حمله کردند و نافع بن هلال با آنها درگیر شد. رجز می خواند و می گفت: «اگر مرا نمی شناسید خود را معرفی می کنم: من از قبیله جَمَلی هستم و آیین و دینم همان دین حسین بن علی است.»
مردی به نام «مزاحم بن حریث» بر او حمله کرد ولی ضربه نافع به او مهلت نداد و کشته شد.
«عمرو بن حجاح»، از فرماندهان سپاه کوفه، فریاد زد: «آیا می دانید با چه کسی می جنگید؟! کسی به تنهایی به میدان اصحاب حسین نرود!»نافع بن هلال، نامش را بر روی تیرهای خود نوشته و آنها را مسموم کرده بود. او با تیرهای خود دوازده نفر از سپاه عمر بن سعد را کشت و بسیاری را مجروح ساخت.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
از شهدای کربلاست. نافع، بزرگواری دلاور، قاری قرآن، کاتب و از حاملان حدیث و از اصحاب امیرالمومنین علیه السلام بود و در سه جنگ جمل، جنگ صفین و جنگ نهروان در رکاب آن حضرت بود.
وی از شخصیت های بارز کوفه بود و پیش از شهادت مسلم بن عقیل، مخفیانه از کوفه بیرون آمده به استقبال امام شتافته بود سپس همراه امام حسین علیه السلام به کربلا آمد.
در کربلا همراه عباس علیه السلام درآوردن آب به خیمه ها مشارکت داشت. از جمله کسانی بود که در سخنرانی پرشوری مراتب وفاداری خویش را نسبت به سیدالشهدا ابراز داشت.
نافع، نام خود را روی تیرهای زهرآگین خود می نوشت و همواره با آنها تیراندازی می کرد. روز عاشورا وقتی تیرهایش تمام شد، شمشیر کشید و بر سپاه کوفه تاخت، در حالی که چنین رجز می خواند: انا الهزبر الجملی دینی علی دین علی.
کوفیان با سنگ و تیر، او را مورد ضربه های خود قرار دادند تا این که بازوهایش شکست. او را محاصره کرده و زنده دستگیر نمودند. شمر او را گرفته نزد عمر سعد برد.
سپس به دست شمر به شهادت رسید. از جمله رجزهای او چنین بود: انا الغلام الیمنی الجملی دینی علی دین حسین بن علی ان اقتل الیوم فهذا املی فذاک رایی و الاقی عملی.
بعضی نیز او را هلال بن نافع گفته اند.